Nieuws Overkill | Berlijn: Man betreedt ambt!

Om stelling te nemen tegen kunstmatige intelligentie, wordt deze tekst geschreven onder barre, realistische omstandigheden, waar AI, op zijn arrogante manier, absoluut geen benul van heeft: terwijl het zijn elektronen ongehinderd door soepel glijdende geleidende materialen laat flitsen, terwijl het onvermoeibaar wordt gevoed met elektriciteit, informatie, updates en meta-updates – zit ondergetekende in een open kantoortuin vol lukraak gestapelde tafels en lege dozen, hongerig, moe, omringd door collega's die luidruchtig over cachemappen discussiëren. Duivelse, barre omstandigheden!

Maar ook het versterken, versterken en efficiëntie genereren van omstandigheden die in staat zijn het uiterste te halen uit de tekenende, biologisch gegenereerde intelligentie; weerstand en ontberingen van de luide, benauwde, stinkende, zonovergoten 3D-wereld die AI nooit zal kunnen bevatten. Of in ieder geval niet vóór volgende week.

De tekst die in deze moordende molen geschreven moet worden, heeft nog geen voorzienbaar verloop; des te meer reden waarom het zal beginnen met een verrassende, pakkende zin, eentje die AI, op zijn dode, berekenende en berekenende manier, niet zou kunnen bedenken, zoiets als: "Mijn hele leven ben ik op de vlucht geweest voor het nieuws." En daar gaan we.

Waarschuwing: als u hier verder leest, kunt u gewelddadige scènes tegenkomen, zoals "een halfvolle plastic beker die tegen een monitor vliegt" en een stoel die omver wordt gegooid.

Mijn hele leven, beste lezers, beste luisteraars, ben ik weggelopen van het nieuws. De aard van het nieuws zelf staat haaks op mijn eigen wezen. Want nieuws is pas nieuws wanneer het een breuk, een ineenstorting, een transformatie, een ineenstorting of een ineenstorting aankondigt. Een abrupte, potentieel catastrofale verandering in de wereld.

Ik ben niet echt geïnteresseerd in dat soort dingen. Ik ben meer geïnteresseerd in antinieuws, dingen die echt werken. Dingen die langzaam groeien. Dingen die geleidelijk verbeteren zonder dat elke tussenstap hoeft te worden aangekondigd. De goede en gezonde dingen in de wereld zijn nooit nieuws. Omdat alle goede dingen langzaam gebeuren. Daarom heeft nieuws slecht karma, net als Snickers of porno.

Zo werkt het bio-algoritme dat deze tekst heeft gegenereerd. Zo, beste lezers, moet u zich de schrijver van deze regels voorstellen (en als u kunt, bevestig dan dat u geen bot bent). In dit rustige wezen, onder zijn koptelefoon, in zijn wolk van Senegalese popmuziek, ontstaat af en toe, wanneer de rumoerige buitenwereld hem tot intense introspectie dwingt, de behoefte om te communiceren met zijn verre geliefden, om een ​​uitwisseling aan te gaan met zijn diep gemiste verwanten.

Dus opent Typi zijn GMX-app. GMX zou een typische e-mailprovider moeten zijn: je ontvangt e-mails en verstuurt ze. Maar het vervullen van deze basisfunctie is niet voldoende voor GMX. Om de een of andere reden heeft het besloten de aandacht van zijn e-mailgebruikers te trekken en vast te houden, en omdat GMX zonder porno en Snickers moet werken, blijft er nieuws uit mijn geboortestad Berlijn opduiken wanneer ik eigenlijk e-mails wil lezen van mijn vriendin, of van al die literaire jury's die me maar blijven proberen te overladen met hun prijzen. Dus, op zoek naar een moment van betekenis en reflectie, open ik mijn kleine geheime e-mailinbox. Laten we eens kijken wie me deze lieve berichtjes heeft geschreven.

"Berlijn: televisietoren verlicht!" "Lichtenberg: Tram geramd door fietser – materiële schade!" "Berlijn: Brandstichting op bouwplaats verijdeld!" "Berlijn: Mensen met machetes..." Als je het niet kon laten en ergens op klikte, vind je de volledige tekst: "Berlijn. Een man ging tekeer in een Groenen-kantoor in Berlijn-Kreuzberg." Mijn hemel, wat vreselijk! "Hij kwam dinsdagavond het kantoor binnen," vervolgt GMX, "en wilde met zes aanwezigen over klimaatverandering praten, aldus de politie." Triggerwaarschuwing: als je hier verder leest, kun je gewelddadige taferelen tegenkomen, zoals "een halfvolle plastic beker die tegen een monitor vliegt", een stoel die omver wordt gegooid en zelfs "verschillende reclameborden die worden vernield".

Arme familieleden! Ik had geen idee. Berlijn is meedogenloos. Hard. Wreed. Het is de stad die nooit rust, vol pracht en praal, overdaad en botsingen. Deze stad, het is één lang nieuwsverhaal.