INTERVIEW - "Hamas wil Amerikaanse universiteiten infiltreren", zegt Wendy Sachs. "De terroristische organisatie streeft dit plan al tientallen jaren na."

Op 7 oktober 2023 bezocht filmmaker Wendy Sachs haar dochter op de Universiteit van Wisconsin in Madison toen het nieuws over het bloedbad van Hamas bekend werd. Sachs zag vanaf de eerste rij hoe het klimaat werd vergiftigd. In plaats van een golf van solidariteit met Israël, waren er hevige anti-Israël-protesten, vooral op de universiteiten. Ondertussen moeten Harvard en andere elite-universiteiten antisemitische excessen op de campus rechtvaardigen.

Sachs legt de ontwikkeling indrukwekkend vast in haar documentairefilm “October 8”, die naar verwachting dit najaar in Duitstalige landen uitkomt. Samen met haar producer en editor Nimrod Erez legt ze in een Zoom-gesprek vanuit New York uit waarom de academische elite ontvankelijk is voor militante anti-Israëlische ideeën. Zij betoogt dat antisemitisme op universiteiten niet alleen het gevolg is van een ideologische afwijking. Hamas infiltreerde het Amerikaanse onderwijssysteem al vele jaren geleden doelbewust.

Wat gebeurde er op 8 oktober 2023?

Wendy Sachs: Op 8 oktober braken de anti-Israël-protesten uit. Op Times Square in New York vond een demonstratie plaats, waar Hamas werd gevierd als vrijheidsstrijder. En de volgende dag ondertekenden meer dan dertig studentengroepen op Harvard een brief waarin zij Israël de schuld gaven van de Hamas-aanval. Daarna ging het als een domino-effect verder. Na Harvard vonden antisemitische incidenten plaats bij Cornell en Tulane, bij MIT, bij Columbia, bij Barnard College en bij Northwestern University. . . De ene na de andere campus werd getroffen door de protesten.

En het begon allemaal op 8 oktober, één dag na het bloedbad van Hamas?

Sachs: Dat is nou juist de kern van de zaak. De studenten waren klaar om te marcheren. SJP, Students for Justice in Palestine, hoefde alleen maar in hun gereedschapskist te duiken.

Wat bedoel je?

Sachs: Deze studenten leerden snel de taal van Hamas. Hamas noemde de terroristische aanval de ‘Al-Aqsa-overstroming’ en studenten spraken over het ‘onder water zetten’ van de straten. Ze gebruikten ook meteen Hamas-iconografie, zoals de rode driehoek, op de campus. Dit gebeurde zonder enige vertraging.

Beweert u dat pro-Palestijnse studentengroepen op de hoogte waren van het dreigende bloedbad?

Sachs: Ja, dat is mijn indruk. Momenteel loopt er een zaak bij een federale rechtbank in New York over deze beschuldiging. Het sociale media-account van een afsplitsing van SJP, dat al jaren inactief leek, ontwaakte blijkbaar precies drie minuten voor het begin van de terroristische aanval uit een diepe slaap en kondigde aan: "We zijn terug."

Geloof jij niet in toeval?

Sachs: Kijk, in Israël was het ook algemeen bekend dat er plannen waren voor een aanval. Alleen de Israëliërs dachten niet dat het daadwerkelijk zou gebeuren.

In tegenstelling tot militante pro-Palestijnse groepen die actie verlangden?

Sachs: Ja, en ik denk dus niet dat het vergezocht is dat Hamas, of in ieder geval mensen die met Hamas verbonden zijn, samenwerken met sympathisanten hier in Amerika. Dat ze bijvoorbeeld tegen de SJP zeiden: ‘Pas op, er gaat morgen iets gebeuren in Israël.’ Omdat Hamas al tientallen jaren een plan had. Ze wilde Amerikaanse universiteiten infiltreren. Wij leggen dit uit in de film. Het is geen complottheorie. In de lopende rechtszaak zijn hierover uitspraken gedaan.

Wat is SJP?

Nimrod Erez: SJP is een organisatie die in 1993 werd opgericht aan de Universiteit van Californië, Berkeley, door Hatem Bazian, die daar nog steeds hoogleraar is. SJP heeft momenteel ongeveer 400 afdelingen in de Verenigde Staten en is niet aangemerkt als non-profitorganisatie. Het is een vaag netwerk dat anti-Israël-demonstraties organiseert en fel gekant is tegen een tweestatenoplossing.

Wie financiert SJP?

Erez: Er zijn banden tussen SJP en AMP, de non-profitorganisatie American Muslims for Palestine. AMP heeft op zijn beurt banden met de Moslimbroederschap, waarvan Hamas een afsplitsing is. We zien dat deze organisaties duidelijk met elkaar verweven zijn. Vaak zijn het dezelfde mensen die erbij betrokken zijn. Maar SJP is niet de enige agitator op de campus, ze zijn gewoon de meest succesvolle. Er is ook JVP, Jewish Voice for Peace, die onder het mom van Joods te zijn, opereert. Of de organisatie WOL, Within Our Lifetime.

Sachs: Je ziet bij de protesten ook activisten en volwassenen, die soms ook betaald krijgen. Het zijn niet alleen 20-jarigen die demonstreren. Onder hen zijn mannen van midden dertig, zoals Mohsen Mahdawi. . .

. . . die wordt gezien als de organisator van de protesten aan de Columbia-universiteit en nu strijdt tegen zijn deportatie. . .

Sachs: Hij is 34 jaar oud en volgens eigen zeggen begon hij bijna 18 jaar geleden met studeren in Ramallah.

Veel media portretteren hem als een vreedzame activist die de regering van Trump als voorbeeld wil stellen. Hij is al een goede tien jaar in de VS.

Sachs: En hij heeft nog niet eens een masterdiploma! Bovendien zou hij een verhaal over zichzelf als Palestijnse vluchteling hebben verzonnen, dat steeds meer wordt gekraakt.

Waarom zou het voor Hamas zo belangrijk zijn om studentengroepen te infiltreren?

Sachs: Want daar begint de meningsvorming. Deze houding verspreidt zich inmiddels in academische kringen. In de film ontrafelen we een FBI-operatie: in 1993 werd een Hamas-bijeenkomst afgeluisterd in een Marriott-hotel in Philadelphia. De aanwezigen spraken expliciet over: Hoe komen we binnen? Hoe infiltreren wij Amerika? De beste manier om dit te doen is via universiteiten. Hamas heeft dit erkend. Je begint met jonge, beïnvloedbare geesten. De slimste koppen uit de elite, want zij zijn de leiders van de toekomst.

Overschat u de macht en mogelijkheden van Hamas niet?

Erez: Het gaat niet alleen om Hamas of Iran. Het is belangrijk om op te merken dat de Soros Foundation, de Rockefeller Foundation en andere linkse organisaties deze studentengroepen steunen. Sommige van deze organisaties hebben hun financiering stopgezet nadat de protesten op de campus escaleerden. Maar er is een organisatie genaamd Westpac uit Westchester, New York, die zich inzet voor ‘progressieve verandering’ en blijkbaar betrokken is bij de financiering van SJP.

Is het niet legitiem om kritiek te leveren op Israël en op de campus te protesteren?

Sachs: Dat is onbetwist. Iedereen zou kritiek moeten kunnen leveren op Netanyahu, de oorlog in Gaza, de nederzettingen en de grenskwesties. . . Geen twijfel mogelijk. Maar we hebben het hier niet over vrijheid van meningsuiting, maar over haatzaaiende taal. Over de ondraaglijke intimidatie en bedreigingen jegens Joodse studenten.

Harvard heeft inmiddels een rapport gepubliceerd over antisemitisme op de campus, maar ook een over anti-islamitische vooroordelen. Hoe beoordeelt u dit?

Sachs: Dit is waanzin. Het maakt mij boos.

Waarom?

Sachs: Omdat Harvard antisemitisme niet kan identificeren als een structureel probleem op de campus. Ze verdoezelen het door tegelijkertijd een onderzoek over islamofobie te publiceren. De cijfers zijn volkomen duidelijk. Kijk maar naar de misdaadstatistieken van de FBI: het is niet hetzelfde. Dat zijn appels en peren. Dit betekent uiteraard niet dat er geen incidenten zijn geweest waarbij moslimstudenten zich op de campus geïntimideerd of lastiggevallen voelden. Maar voor hen gebeurt het niet in de seminars, het gebeurt niet met veel ophef en er is geen haatgraffiti op de campus. Het is gewoon niet zo gevaarlijk.

Erez: Wat is de definitie van een islamofobe daad volgens Harvard University? Stel dat een Joodse organisatie op de campus een Israëlische IDF-soldaat uitnodigt voor een panel en de moslimstudenten zeggen dat ze zich geïntimideerd voelden door de aanwezigheid van een IDF-soldaat. Is dit dan een islamofoob incident? Natuurlijk is er islamofobie op de campus en elders in het land, maar statistisch gezien zijn er ongeveer tien keer meer antisemitische incidenten.

Waarom is het voor hoogopgeleide mensen uit de academische wereld – zoals de afgetreden Harvard-president Claudine Gay – zo moeilijk om zich duidelijk uit te spreken tegen antisemitisme?

Erez: Dertig jaar lang zijn deze mensen gevormd door linkse ideologieën die zich sterk richten op identiteitspolitiek, antikolonialisme en blanke macht. Tegenwoordig zijn ze voorzitters van NGO's, werken ze bij de Verenigde Naties, krijgen ze een baan bij de overheid of zijn ze hoofd van universiteiten als Harvard.

Sachs: Wat mij na 7 oktober gek maakte, was hun stilzwijgen over de Israëlische slachtoffers en de gijzelaars: de stilte van Amnesty International, de stilte van Hollywood. Maar bovenal is er de stilte van vrouwenrechtenorganisaties. Daarom heb ik deze film gemaakt.

Was het moeilijk om de financiering rond te krijgen?

Sachs: Heel erg moeilijk. Omdat niemand het probleem wilde aanpakken. Ik ben naar diverse productiebedrijven gegaan, naar CNN, Vox, en iedereen zei: dit is te politiek, te gevoelig, sorry. Ik heb ervoor gekozen dat de film uitsluitend door donateurs zou worden gefinancierd en dat ik geen geld van investeerders zou accepteren. Bij een dergelijke film krijg je immers geen rendement op je investering. Zelfs toen ik een ruwe versie had, kreeg ik alleen maar afwijzingen. Dit is tot op de dag van vandaag zo gebleven. Waarom zou je je blootstellen aan zo'n gevoelig onderwerp?, denken de streamers. De film vond wel een Amerikaanse distributeur, omdat er in Hollywood iemand was die anoniem campagne voerde. Verder reageerde iedereen in Hollywood allergisch op ons project. Hetzelfde geldt voor de wereld van onafhankelijke films en filmfestivals. We werden afgewezen door alle grote filmfestivals, ook Berlijn. Een lid van het programmeerteam zei openlijk tegen mij: Jouw film had geaccepteerd moeten worden, maar we accepteren op dit moment niets dat begrip vraagt ​​van de Israëliërs. Voor zover wij weten, werd zelfs onze Oscarcampagne gesaboteerd door de IDA, de International Documentary Association. Onze reclamebanners waren simpelweg uitgeschakeld.

Ze zijn geannuleerd.

Erez: Het is gek. Natuurlijk is de oorlog in Gaza verschrikkelijk. Maar wat er op 7 oktober gebeurde en wat er nu gebeurt met Joden in Amerika en elders, is ook verschrikkelijk. Als maatschappij moeten we opnieuw leren dat twee dingen tegelijk waar kunnen zijn.