Stefan Meetschen | »Geesten zoals wij«: Mooie wonden

Laten we eerlijk zijn: wie heeft er niet gedroomd van een film over zijn eigen leven? Auteur Stefan Meetschen vervulde deze wens en regisseerde de film – figuurlijk gesproken – zelf. In zijn nieuwe roman, "Ghosts Like Us", speurt hij niet door stoffige archiefdozen met familiegeschiedenis, maar laat hij een denkbeeldige filmmaker het in scène zetten. Net als de schrijver heeft hij een Duits-Poolse achtergrond en bracht hij zijn jeugd door in Duisburg. Als je dit combineert met de vluchtervaring van je eigen moeder, is dit allemaal uitstekend materiaal voor de film!

Het autobiografische werk van de hoofdpersoon Albert Simon begint echter niet goed. Het Duitse filmfinancieringsagentschap wijst de steun af. Bovendien komt de directeur al snel in het nieuws en neemt zijn team langzaam afstand van hem.

Wat op het eerste gezicht lijkt op een literair onderzoek naar de eigen afkomst, en daarmee ook naar de rol van de voorouders in het nationaalsocialisme, omvat veel meer. Het is waarschijnlijk het journalistieke gen van de publicist, geboren in 1969, dat deze tekst duidelijke kenmerken van een hedendaagse roman geeft. Soms onderzoekt de schrijver op kritische wijze de politieke realiteit in Polen van de afgelopen twee decennia of duikt hij in het moeras van nieuwe xenofobie en homofobie.

Ondertussen ligt de nadruk vooral op nepnieuws. De directrice, die voortdurend herstelt, wordt zelf ook een van haar slachtoffers, wanneer een vrouwelijke werknemer hem op een uiteindelijk valse manier beschuldigt van seksueel misbruik. Meetschen countert dit feminisme, dat hem degradeert tot een ‘monster’, met een ander beeld van sterke vrouwelijkheid, bijvoorbeeld door het verhaal te vertellen van een activiste die zich moedig inzet in Oekraïne. Simon vindt het bewonderenswaardig dat "vrouwen niet eindeloos om zichzelf, gendergelijkheid en hun emotionele gevoeligheden draaiden, maar wisten dat het kwaad niet in gendercategorieën kan worden onderverdeeld. Beide seksen worden aangevallen – van binnenuit en van buitenaf."

Wij ervaren allemaal op een bepaald moment in ons bestaan ​​lijden; Wij worden allemaal op de proef gesteld, ongeacht onze omstandigheden. Maar de hoofdboodschap van deze tekst, die met kennis van het hart en hedendaagse diagnostische expertise is geschreven, is dat we hieraan niet ten onder mogen gaan. Hij streeft ernaar om ‘de wonden in ons leven om te zetten in schoonheid’. Het is geen toeval dat de titel van de film in het boek ‘Transmutatie’ is. Net als zijn ouders maakt de hoofdpersoon een veranderingsproces door. Uiteindelijk is er de mogelijkheid tot vaderschap, het vooruitzicht op een betere toekomst.

Meetschen, zelf een vroom katholiek, ziet het menselijk handelen als de voornaamste verantwoordelijke hiervoor. Maar dat niet alleen. Veel ontmoetingen in dit verhaal – van de engelachtige non tot de brandstichtende priester – lijken noodlottig, net als een nogal onverwachte erfenis van miljoenen. Toch lijkt het verhaal niet overgeconstrueerd, juist omdat de auteur doelbewust naar een metafysische achtergrond wil verwijzen. De hoop is dat er een bovennatuurlijke kracht bestaat die alle wereldwijde en persoonlijke crises kan oplossen. Dat er in een tijd waarin dystopieën de boventoon voeren, nog steeds zulke vrolijke en sierlijke boeken te vinden zijn, mag gerust een geschenk worden genoemd. Je kunt de geesten in deze roman dus met een gerust hart vertrouwen.

Stefan Meetschen: Geesten zoals wij. Ruhland, 236 pp., hardcover, €24.