Sağlık sistemi bir KaDeWe büfesi değil, öyle değil mi BVKJ Başkanı Hubmann?

"Anaokulu Sağlık Politikası"nın dokuzuncu bölümü bizi doğrudan Berlin'deki Alman Pediatristler Günü'ne götürüyor. Orada, Alman Profesyonel Pediatristler Birliği (BVKJ) Başkanı Dr. Michael Hubmann, pediatrinin durumunu tartışıyor; ancak her zamanki gibi, konu bundan çok daha fazlası. Bu podcast dizisi daha büyük resmi ele alıyor: sağlık sistemimizin bir self-servis mağazası olarak mı kalacağı yoksa sonunda bir stratejiye mi kavuşacağı sorusu.

Nasıl başlanır? Konferansın kendisine bir bakış: sürekli eğitim, yıllık basın toplantısı ve siyasi değerlendirmenin bir karışımı. Birincil bakım sistemi, antibiyotik yönetimi ve toplum temelli önleme gibi konular, pediatri ve ergenlik tıbbının sadece aşılama takvimleri ve rutin kontrollerden bahsetmediğini, aynı zamanda sistemsel düşündüğünü gösteriyor. Ve: Harekete geçiyor. Berlin'deki Çocuk Sağlığı Zirvesi'nde, sözde "pakt" tekrar imzalandı - şahsen. Ayrıca Holetschek, Storm, DGKJ, DGSP ve Alman Tabipler Birliği de oradaydı. Mesaj: Çocuk sağlığı her tartışmada dikkate alınmalıdır.

Sonra asıl meseleye, yani finansmana inme zamanı geldi. Maliye Bakanı Klingbeil'in taslak bütçesi hem Sağlık Bakanlığı'nda hem de sağlık sigortası fonlarında alarm zillerini çalıyor. Sağlanması gereken milyarlarca avro kredi şeklinde gelecek ve şu asırlık soruyu gündeme getirecek: Sigorta dışı faydalar ne olacak?

Michael Hubmann bunu tipik bir şekilde özetliyor - futbol televizyonundan bir görüntüyle: "Lothar Matthäus'un bir stadyuma gönderildiği ama kimsenin onunla konuşmadığı zamana benziyordu." Suçlama: dürüstlük yerine kaçamak manevralar. Politikacıların şunu söylemesine izin verilmeli: Paramız yok. Nokta. O zaman en azından bununla başa çıkabilirdik.

Sağlık Bakanı Warken, Hubmann'dan destek alıyor. Taahhüdü dikkat çekici, ancak kabinede zaten geri tutuluyor. Hubmann, parlamento grubunun tam olarak nerede olduğunu soruyor. Ve Mauerstraße'deki strateji nedir? Bir tane bulamıyor.

Hubmann'ın sonucu: Sağlık sistemimiz sınırlarına kadar zorlanıyor, ancak kimse özüne inmeye cesaret edemiyor. Acil servis reformu, acil tıbbi servis reformu, birincil bakım sistemi - hepsi acilen ihtiyaç duyulan, hepsi koalisyon anlaşmasında yer alan şeyler. Ancak bunların neredeyse hiçbiri ilerleme kaydedemiyor. Bunun yerine: patchwork, korku ve lobi baskısı. Özellikle ayakta tedavi risk altında - sadece finansal olarak değil, yapısal olarak da.

Hubmann uyarıyor: Politikacılar harekete geçmezse, birçok muayenehane erken kapanacak. Kötü niyetten değil, yorgunluktan.

Merkezi bir tema: yiyebildiğin kadar ye ilkesi. Sigortalı üyeler onlarca yıldır KaDeWe'deki bir büfe gibi kendi yemeklerini hazırlayabileceklerine inandırıldılar. Ancak şimdi kaynaklar daraldıkça talebi kontrol etme cesareti eksik. Hubmann bunu özlü bir şekilde özetliyor: "27 tane beyaz gömlek satın alırsanız, evdeki eşiniz bir noktada 'Hey, ciddi misin?' diyebilir." Ancak yasal sağlık sigortası sisteminde hiç kimse bu soruyu sormuyor. Ancak ihtiyaç duyulan şey tam olarak budur—aynı zamanda aşırı arzı önlemek için.

Bu ne anlama geliyor? Maliyet etkinliği ilkeleri talep tarafına da uygulanmalıdır. Hastalar, cezalandırıcı bir anlamda değil, ancak net kurallar ve sınırlamalarla, hizmetlerin kullanımından kısmen sorumlu tutulmalıdır. Ve: Net tıbbi tavsiyeye rağmen bir uzmanı ziyaret etmeye karar veren herkes bunun bedelini kendisi ödemek zorunda kalabilir. Bu tamamen ideolojik bir öfke olmadan - daha ziyade orantılılık hakkında olgun bir tartışmanın parçası olarak.

Sonunda, röportajcı Nößler bir bahse giriyor: Hangi reform önce gelecek? Hubmann net: Acil tıbbi reform bu yıl uygulanabilir. Birincil bakım sistemi birçok kişinin düşündüğünden daha yakın - bakanlık şu anda teşvikten çok caydırıcı olarak hareket etse bile. Öte yandan, acil servis reformu gerçek bir meydan okuma: çok fazla sorumluluk, çok fazla korku. Ve yine de, Hubmann diyor ki: "Aslında, her şey aynı anda gelmeli."

Denis Nößler bu bölümle Ärzte Zeitung'daki rolüne ve böylece resmen bu podcast formatına veda ediyor. Ancak "Anaokulu" devam edecek. Hangi biçimde olacağı henüz belli değil. Ancak bu bölümün sonucu açık: Tartışmayı şimdi sonlandırmak için zorluklar çok büyük. (Uzunluk: 46:14 dakika)