Neuromodulacja reguluje pracę mózgu, aby radził sobie z codziennym stresem

Żyjemy w zabieganym świecie, pełnym wymagań, informacji i obowiązków. Ciało może wytrzymać nawet krótkotrwałe okresy nacisku — jest to element ludzkiego przetrwania. Ale gdy stres staje się ciągły, przestaje być przydatny i staje się szkodliwy.

Reakcja biologiczna na stres koordynowana jest przede wszystkim przez oś podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA). W sytuacjach zagrożenia lub przeciążenia emocjonalnego układ ten stymuluje wydzielanie kortyzolu, głównego hormonu stresu. W krótkim okresie czasu kortyzol pomaga organizmowi zareagować. Jednak w przypadku przewlekłego zaburza funkcjonowanie mózgu i organizmu.

Długotrwały stres może:

• Zaburzają równowagę neurochemiczną w mózgu, upośledzając produkcję serotoniny, dopaminy i noradrenaliny;
• Zwiększa ryzyko bezsenności, lęku , depresji i przewlekłego bólu fizycznego;
• Osłabiają układ odpornościowy i wpływają negatywnie na zdrowie układu sercowo-naczyniowego.

Co więcej, długotrwałe nagromadzenie się niezrównoważonych procesów bioelektrycznych w układzie nerwowym może generować równie niezrównoważone ekspresje fizjologiczne, wpływając na rytmy biologiczne, funkcje trzewne i stany emocjonalne. W wielu przypadkach mózg przechodzi w tryb przewlekłej czujności, przez co trudno się zrelaksować, skupić i poczuć dobrze — nawet w chwilach odpoczynku.

Rola neuromodulacji w kontroli stresu i towarzyszących mu objawów

Tu właśnie pojawia się neuromodulacja: zestaw technik oddziałujących bezpośrednio na ośrodkowy układ nerwowy, których celem jest zmiana aktywności mózgu i przywrócenie równowagi funkcjonalnej.

W przeciwieństwie do leków, które działają ogólnoustrojowo, lub psychoterapii , która oddziałuje na treści emocjonalne, neuromodulacja oddziałuje bezpośrednio na obwody nerwowe, wpływając na komunikację między komórkami nerwowymi a bioelektrycznymi wzorcami mózgu.

Badania nad nieinwazyjnymi technikami, takimi jak przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS), przezczaszkowa stymulacja prądem stałym (tDCS) i technologia REAC, dały obiecujące wyniki w zakresie kontroli stresu. Liczne badania kliniczne i raporty przypadków wskazują na następujące korzyści:

• Redukcja lęku i drażliwości;
• Poprawa jakości snu;
• Zwiększona jasność umysłu i koncentracja;
• Zmniejszenie przewlekłego bólu związanego ze stresem.

Interwencje te nie zastępują innych podejść, ale mogą skutecznie uzupełniać tradycyjne metody leczenia. Ich wielką zaletą jest to, że są bezpieczne, bezbolesne i nieinwazyjne, mają niewiele skutków ubocznych i są dobrze tolerowane.

Kto może skorzystać z leczenia i jak ono przebiega?

Neuromodulacja może być przydatna w przypadku:

• Ludzie narażeni na przewlekły, intensywny stres;
• Specjaliści, którzy żyją pod ciągłą presją (lekarze, kadra zarządzająca, nauczyciele, opiekunowie);
• Pacjenci z wypaleniem zawodowym;
• Osoby cierpiące na przewlekłe zaburzenia lękowe lub takie, które nie reagują dobrze na leki.

Każda technika ma swoje specyficzne wskazania, a leczenie zawsze powinno zaczynać się od dokładnej oceny lekarskiej, która obejmuje analizę historii klinicznej, wzorca objawów i stylu życia.

Typowa sesja neuromodulacji może trwać od kilku sekund do około 30 minut, w zależności od zastosowanej techniki i celu leczenia. Efekty można zauważyć już po pierwszej sesji, choć zazwyczaj stają się bardziej widoczne po kilku tygodniach od rozpoczęcia terapii, wraz z postępującą reorganizacją funkcjonalną układu nerwowego.

Warto pamiętać: neuromodulacja to obiecująca technologia, ale nie jest magią. Musi być stosowana w sposób odpowiedzialny, zgodnie z normami etycznymi i przez wykwalifikowanych specjalistów. Należy podchodzić z ostrożnością do fałszywych obietnic „trwałego wyleczenia” lub „gwarantowanych rezultatów”.

Wniosek

Stres jest częścią życia, ale nie musi wpływać negatywnie na nasze zdrowie. Dzięki postępowi nauki i wykorzystaniu takich technologii jak neuromodulacja, możliwe jest obecnie przywrócenie mózgowi jego naturalnej samoregulacji, łagodząc objawy, których wcześniej nie dało się kontrolować.

Dobra wiadomość jest taka, że ​​dzięki profesjonalnemu kierownictwu i odpowiedniemu leczeniu mózg może nauczyć się lepiej radzić sobie z presją — a to jest realne i trwałe osiągnięcie.

*Artykuł napisany przez lekarza Fábio Bechelli (CRM-SP 108.409 | RQE 24.269), sekretarza Międzynarodowego Towarzystwa Naukowego Optymalizacji Neuropsychofizycznej i członka Brazylijskiej Służby Zdrowia