Hołd dla Guerrero i Ragi, meksykańskich legend koszykówki

▲ Arturo Guerrero (po lewej) i Manuel Raga, wczoraj podczas hołdu złożonego im w Meksykańskiej Konfederacji Sportu. Zdjęcie: Germán Canseco

Adriana Diaz Reyes

Gazeta La Jornada, niedziela, 6 lipca 2025 r., s. 9

Bez Arturo Guerrero i Manuela Ragi historia meksykańskiej koszykówki byłaby niezrozumiała. Triumfy osiągnięte nieco ponad pół wieku temu przez byłych zawodników drużyny narodowej przyniosły blask temu sportowi w naszym kraju w latach 60. i 70. XX wieku i zostały upamiętnione wczoraj podczas ceremonii uznania w Meksykańskiej Konfederacji Sportu (Codeme).

Reprezentowanie mojego kraju było zawsze zaszczytem; dziś przechodziłem obok Pałacu Sportu i skóra mi cierpła, przypominając sobie, co Manuel i ja przeżyliśmy na Igrzyskach Olimpijskich w 1968 roku. Jednym z najbardziej emocjonujących momentów w mojej karierze był ten, kiedy obiecałem mojej matce, że zanim umrze, wygram nagrodę dla najlepszego sportowca Meksyku i zrobiłem to w 1970 roku , powiedział Guerrero.

W przyszłym roku reprezentacja narodowa będzie obchodzić półwiecze bez zakwalifikowania się do igrzysk olimpijskich, a Mano Santa ma nadzieję, że ta posucha wkrótce się skończy.

Miejmy nadzieję, że wkrótce uda się zebrać grupę utalentowanych graczy i zdobyć bilet , dodał Guerrero, który był członkiem reprezentacji Meksyku i uczestniczył w dwóch Igrzyskach Olimpijskich (Meksyk 1968 i Montreal 1976).

Raga, trzykrotny mistrz Europy, podzielił się swoją wizją rzeczywistości meksykańskiej koszykówki.

Niestety, nie zbudowaliśmy dobrego zespołu. I nie z powodu braku talentu, ale dlatego, że poziom sportu znacznie wzrósł na całym świecie. W dniu, w którym osiągniemy połowę poziomu pracy, jaki wykonują w Europie, muzyka się zmieni , podzielił się Raga, meksykański Volador i pierwszy wybór NBA z tego kraju przez Atlantę (chociaż ostatecznie zdecydował się grać we Włoszech).

Raga, który dołączył do drużyny narodowej w 1962 r. i został wprowadzony do Galerii Sław w Mies w Szwajcarii jako członek klasy 2016, apelował do działaczy, aby wspierali nowe pokolenie od dzieciństwa.

„Pieniądze i wsparcie są potrzebne na wszystkich poziomach. Niestety, liga zawodowa w Meksyku koncentruje się na widowiskach, a trudno jest wyłaniać stamtąd wielkie talenty. Musimy dobrze zorganizować mniejsze ligi, pracując jako zespół, aby wychować więcej Ragas, więcej Guerreros i więcej (Eduardo) Nájeras ” – dodał pochodzący z Tamaulipas, który brał udział w trzech igrzyskach olimpijskich i trzech mistrzostwach świata FIBA. Pomógł również Meksykowi zdobyć srebrny medal na Igrzyskach Panamerykańskich w 1967 roku.

▲ El Tricolor miał wczoraj swój ostatni trening przed dzisiejszym wielkim finałem w Houston. Zdjęcie @miselecciónmx

Alberto Aceves

Gazeta La Jornada, niedziela, 6 lipca 2025 r., s. a10

Przez prawie 50 lat kariery w piłce nożnej trener reprezentacji Meksyku Javier Aguirre miał epizody naznaczone spadkami, finałami klubowymi i turniejami międzynarodowymi, a także niezwykłe sytuacje, takie jak kopnięcie piłkarza z Panamy na Złotym Pucharze w 2009 roku i konferencja prasowa, na której miał na sobie białą czapkę, trzymał głowę nisko i zaakceptował wyższość Argentyny na Mistrzostwach Świata w 2010 roku w RPA. „Nie mogę już z nikim dyskutować; jestem tak zmęczony ”, żartował na kilka godzin przed meczem ze Stanami Zjednoczonymi o tytuł CONCACAF. „Sędziowałem tysiące meczów, tysiące konferencji i ludzie to pamiętają. To małe skazy w mojej karierze, ale doświadczenie, które mam, daje mi spokój ducha ”.

Aguirre wspomina podczas rozmowy, że na tym samym stadionie NRG w Houston 16 lat temu kopnął Panamczyka Ricardo Phillipsa z jego pola technicznego. To zdarzenie wywołało bójkę, doprowadziło do jego wykluczenia, a władze CONCACAF ogłosiły wobec niego sankcje. „Nie wiedziałem, że to się dzieje na tym stadionie ” – wspomina El Vasco , zwracając szczególną uwagę na radę, jakiej udzieliła mu jego żona Silvia. „Martwi się, żebym zachował spokój i nie robił zamieszania. Powiedziała mi, że w Meksyku poznała bardzo miłego sędziego, który powiedział jej: „Niech twój mąż zmywa naczynia, bo jest utrapieniem i to wysysa z niego energię”. I miał rację. Muszę być przykładem dla moich zawodników”.

Mecz ze Stanami Zjednoczonymi nie tylko wyłoni mistrza Złotego Pucharu, ale jest to również ostatni oficjalny mecz Meksyku przed Mistrzostwami Świata w 2026 roku. „ Nie ja jestem tym, który decyduje o jego znaczeniu ” – mówi, odnosząc się do tych, którzy kwestionują wartość wygrania trofeum w tym regionie w porównaniu z innymi regionami. „Pozostawię tę narrację tym, którzy się do tego przygotowywali. Poświęcam się trenowaniu; nic mnie już nie zaskakuje. Mogę popełniać błędy, ale jestem bardzo samokrytyczny, a to pozwala mi walczyć mecz po meczu o wielkie cele ”.

Stany Zjednoczone, rywalizujące bez swoich gwiazdorskich graczy, są pod nie mniejszą presją. Ich trener, Argentyńczyk Mauricio Pochettino, nie zdołał złagodzić obaw kraju przed przyszłorocznymi Mistrzostwami Świata. Został pilnie odwołany po porażce w Copa América 2024 i zajął czwarte miejsce w pierwszym oficjalnym turnieju, Lidze Narodów CONCACAF w marcu. Christian Pulisic, lider zespołu, poprosił o przerwę, a inni stali bywalcy, tacy jak Weston McKennie i Tim Weah, rywalizowali w Klubowych Mistrzostwach Świata z Juventusem.

„Zawsze będzie wyzwaniem wygrać ten klasyk ” — mówi bramkarz América Luis Ángel Malagón, który jest w wyjściowym składzie od czasu rozpoczęcia rozgrywek w czerwcu ubiegłego roku. „Jesteśmy świadomi tego, co dzieje się poza piłką nożną; chcemy dać z siebie wszystko i dać tym kibicom satysfakcję ”.

W przeciwieństwie do Pochettino, Aguirre wręczył już Meksykowi trofeum, Ligę Narodów, odkąd wrócił w zeszłym roku, aby przejąć stery po raz trzeci — Korea, Japonia, 2002 i RPA, 2010, poprzednie lata — w procesie, który już się rozpoczął. Tym razem w Houston meksykańska drużyna narodowa ubiega się o dziesiąty tytuł Złotego Pucharu i szansę na ponowne świętowanie z kibicami na ziemi amerykańskiej, gdzie część społeczności meksykańskiej żyje w strachu przed masową kampanią nalotów zarządzoną przez prezydenta Donalda Trumpa.

„ Javier jest jak nasz dziadek ” – mówi napastnik Milanu Santiago Giménez. „To człowiek z dużym doświadczeniem i ktoś, komu ufamy. Przed nami derby Ameryki Północnej. Mam (Yunusa) Musaha i (Christiana) Pulisicia jako kolegów z drużyny w szatni Milanu i chciałbym trochę z nich ponabijać się. To piękno futbolu: rywalizacja, reprezentowanie ludzi. Chcemy to robić dla naszych rodaków, nie tylko dzisiaj, ale zawsze. Naszym przeciwnikiem do pokonania są oni, a ich przeciwnikiem my ”.

Według oficjalnych danych CONCACAF, prawie 60 000 osób zapewniło sobie już miejsca na stadionie NRG (o pojemności 72 220) na finał turnieju. Po raz pierwszy organizatorzy wyznaczyli Houston jako miejsce meczu finałowego, gdzie spodziewają się tłumu meksykańskich fanów na trybunach.

Od redakcji

Gazeta La Jornada, niedziela, 6 lipca 2025 r., s. a10

Wchodząc na tegoroczne Klubowe Mistrzostwa Świata, wszystko było niepewne dla Realu Madryt, największego zwycięzcy turnieju. Xabi Alonso objął stanowisko trenera zaledwie 15 dni przed turniejem, a drużyna nie zaprezentowała przekonujących występów w meczach otwarcia; jednak poprawili się i teraz awansowali do półfinału po zwycięstwie 3-2 nad Borussią Dortmund.

Teraz kolejnym wyzwaniem hiszpańskiej drużyny, by dotrzeć do finału, będzie w środę mecz z PSG, obecnymi mistrzami Ligi Mistrzów , którzy oparli się liczebnej przewadze i dramatycznym wynikom, eliminując Bayern Monachium, uosobienie precyzji niemieckiego futbolu. W drugim meczu Fluminense, wicemistrz świata , zmierzy się z Chelsea we wtorek.

Gonzalo, który był objawieniem drużyny merengue, przełamał zero na stadionie MetLife w New Jersey, zaledwie 10 minut po wspólnej akcji, podczas gdy Fran García (20) podwyższył wynik strzałem z krawędzi pola karnego.

Ale punktem kulminacyjnym były buty międzynarodowej gwiazdy Kyliana Mbappé (90+4), który zachwycił kibiców strzałem nożycowym tuż obok słupka, zdobywając trzeciego gola dla Madrytu, gdy wynik meczu był już przesądzony. Był to pierwszy gol francuskiego napastnika w turnieju po tym, jak pokonał infekcję, która wykluczyła go z gry do 1/8 finału.

Borussia Dortmund była bliska wyrównania po golu Maximiliana Beiera (90+2) i rzucie karnym Serhou Guirassy'ego (90+8) po faulu Deana Huijsena (90+6), który został wyrzucony z boiska; to jedyna negatywna nota dla Merengues.

Wcześniej na stadionie Mercedes-Benz w Atlancie, PSG udowodniło, że jest w stanie zdobyć tytuł Ligi Mistrzów , pokonując wykluczonych Williama Pacho (82) i Lucasa (90+2) i pokonując Bayern Monachium 2:0.

Bramkarz Gianluigi Donnarumma był kluczowym graczem zarówno w aspektach pozytywnych, jak i dramatycznych. Podczas gdy Désiré Doué (78) i Dembélé (90+6) strzelali gole, bramkarz odegrał kluczową rolę w utrzymaniu paryskiej drużyny w czystości, będąc jednocześnie zaangażowanym w poważną kontuzję kostki, której doznał pomocnik Bayernu Jamal Musiala, który został zdjęty z boiska na noszach w poważnym stanie.

▲ Zdjęcie AFP

Gazeta La Jornada, niedziela, 6 lipca 2025 r., s. a10

Jasper Philipsen wygrał pierwszy etap Tour de France w sprincie w poniedziałek, podczas gdy obrońca tytułu Tadej Pogacar ze Słowenii, który walczy o czwarte zwycięstwo, zajął 18. miejsce. Na pierwszym etapie w Lille kolega z drużyny Belga, Holender Mathieu van der Poel, pomógł mu znaleźć się w świetnej pozycji, aby odskoczyć na ostatnich 100 metrach i odnieść zdecydowane zwycięstwo z wyraźną przewagą, co było jego dziesiątym zwycięstwem etapowym we francuskich zawodach. Drugi był Erytrejczyk Biniam Girmay, a trzeci Norweg Soren Waerenskjold.