Firsekibart: Nowe przeciwciało na dnę moczanową w zasięgu wzroku

Ostre ataki dny moczanowej są nie tylko niezwykle bolesne dla osób dotkniętych tą chorobą, ale także trudne do leczenia, szczególnie w przypadkach, gdy niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i kolchicyna są przeciwwskazane, źle tolerowane lub niewystarczająco skuteczne.

W randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu wzięło udział 311 pacjentów z ostrym zapaleniem stawów w przebiegu dny moczanowej, u których w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy wystąpiły co najmniej dwa ataki dny moczanowej i którzy nie kwalifikowali się do leczenia NLPZ i/lub kolchicyną. Otrzymali oni pojedynczą dawkę firsekibartu (dawniej genakumabu) w dawce 200 mg lub 7 mg betametazonu domięśniowo. Badanie przeprowadzono metodą podwójnego pozorowania, zapewniając zaślepienie niezależnie od drogi podania. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były zmiana natężenia bólu w najbardziej dotkniętym stawie po 72 godzinach oraz czas do wystąpienia pierwszego nowego ataku dny moczanowej w ciągu kolejnych dwunastu tygodni.

W pierwszym punkcie końcowym firsekibart nie był istotnie lepszy niż kortykosteroid. Przeciwciało wykazało ulgę w bólu porównywalną do terapii steroidowej . Jednakże, między drugim a siódmym dniem po podaniu firsekibart zapewnił lepszą ulgę w bólu w porównaniu z betametazonem. Rzeczywista przewaga przeciwciała stała się widoczna w profilaktyce nowych ataków: firsekibart istotnie opóźnił medianę czasu do pierwszego nowego ataku i zmniejszył ryzyko nowego ataku o 90 procent w ciągu 12 tygodni i o 87 procent w ciągu 24 tygodni. W ciągu 12 tygodni 11 procent pacjentów w grupie firsekibartu doświadczyło co najmniej jednego nowego ataku dny moczanowej, w porównaniu do 65 procent w grupie betametazonu. Po 24 tygodniach liczby te wynosiły 15 procent w porównaniu do 67 procent. Profil bezpieczeństwa był podobny w obu grupach. Hipertriglicerydemia była najczęściej obserwowana w grupie firsekibartu.