Hij verdedigt ons in vrede. Bij Terra Murata is een tentoonstelling over San Michele en zijn abdij

Eliana De Sanctis | De openingsceremonie van een fototentoonstelling over de abdij en haar geschiedenis vond plaats op een gedenkwaardige dag, gewijd aan Sint Michaël de Beschermer en aan Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans, en bekroond door niemand minder dan de verkiezing van een paus. Het werk, dat tot en met 31 mei te zien is, draagt ​​de handtekening van Maria Grazia Dainelli en Carlo Midollini, twee professionals uit Florence die de gelegenheid hadden om het abdijcomplex te bezoeken en de verfijnde architectuur ervan te bewonderen. Ze besloten het zelfs vast te leggen in sfeervolle foto's. De tentoonstelling werd in hun stad gehouden om de unieke verbroedering van Florence met Procida te bezegelen, die teruggaat tot de vijftiende eeuw: tegenpaus Johannes XXIII, geboren op Ischia maar volgens betrouwbare bronnen van Procida-afkomst, stierf in 1419 in Florence en werd in opdracht van de Medici in deze stad begraven.

De tentoonstelling, die de hele maand mei in Procida te zien was, werd geopend met een conferentie die werd georganiseerd onder nauwgezet toezicht van prof. Antonio Lubrano, sinds 2007 bibliothecaris van de abdij. Hij was het die het ijs brak bij het zeer jonge publiek van "Antonio Capraro", dat werd verwelkomd met de geruststellende woorden van iemand die de implicaties van dit zeer delicate tijdperk goed kent. "Dit evenement werd georganiseerd om de kennis over de geschiedenis van Procida op te frissen", zo begon hij, om vervolgens het lange verhaal te vertellen over het belang van de abdij in haar religieuze en burgerlijke functie. Eeuwenlang was zij de enige stedelijke realiteit op een landelijk eiland, die een kerkelijke maar tegelijkertijd alledaagse rol vervulde. In de buik van het gebouw zijn de registers tot het begin van de negentiende eeuw bewaard gebleven en in de kelder de stoffelijke overschotten van allen die vóór 1837 zijn overleden. In dat jaar verbood een koninklijk besluit van de Bourbons de begrafenis van overledenen in de kerk.

De professor citeerde Michele Parascandolo, de belangrijkste geschiedschrijver van Procida, en onthulde dat er geen enkele zekerheid bestaat over de oorsprong van de abdij. Uit een document uit 1026 blijkt echter wel dat de abdij al bestond, evenals de mogelijke aanwezigheid van een kloosterorde en een abt. Laatstgenoemde was over het algemeen een hooggeplaatste, maar niet rijke, geestelijke figuur die zowel geestelijke als wereldlijke macht uitoefende.

Samen met Dr. Michela Esposito gingen we op een historisch-artistieke reis door de schilderijen van de abdij. We richtten ons daarbij op het kostbare gouden plafond met cassettes dat het barokke schilderij omlijst waarop Sint-Michaël te zien is in zijn strijd tegen de krachten van het kwaad. Ook ontmaskerden we een historische vervalsing: het werk is niet van de beroemde Caravaggio-kunstenaar Luca Giordano, maar werd in de 17e eeuw geschilderd door Luigi Garzi. Het cassetteplafond is aan de vier randen voorzien van pauselijke wapenschilden en werd geschonken door paus Innocentius XVI, abt van San Michele toen hij nog de toga van kardinaal Pignatelli droeg, telg uit een rijke Napolitaanse familie uit de zeventiende en achttiende eeuw. De laatste historische notitie betreft de oprichting van de bibliotheek, die begon met de boekenlegaten van Innico d'Avalos, die de abdij in de 16e eeuw bestuurde.

Het woord is aan Dr. Rosanna Meglio, een vrijwilliger van de “Associazione Millennium”, die zich sinds 2001 inzet voor de opwaardering van het artistieke erfgoed van het gebied, en de abdij van S. Michele erkent als het onbetwiste middelpunt van de Procida-cultuur: er zijn de afgelopen jaren veel initiatieven ondernomen.

Dr. Pasquale Lubrano verlegt de aandacht van de abdij naar de meest geliefde heilige, de aartsengel Michaël, wiens verering tijdens de barre tijden van emigratie verdween en verbonden bleef met het krachtige icoon van het zilveren beeld dat meeloopt in de processies. Vandaar de gelegenheid om dieper in te gaan op de figuur van de Heilige en de fascinerende reis van de Michaëlslijn, zoals beschreven in de toespraak van professor Francesca Borgogna. Zij besprak alle etappes, van het Ierse eiland Skelling tot het klooster van Stella Maris in Israël.

In de historische en architectonische promotie van de abdij hebben de pastoors een hoofdrol gespeeld. Onder hen kunnen we natuurlijk de heren Mons niet vergeten. Michele Del Prete bekleedt deze functie sinds 2006. Gedurende zijn negentien jaar durende werk heeft hij zich intensief ingezet voor de catalogisering van de registers van geboorten, huwelijken en overlijdens in de abdij. Dit alles in naam van een grenzeloze liefde voor cultuur, die hij als een soort nalatenschap wilde doorgeven aan de aanwezige jongeren. "Ik ben geen kind meer, ik ben 85 jaar oud", zei hij emotioneel, "maar ik heb nog steeds een groot verlangen om te leren."