Badplaatsen, een keerpunt: de brief over gedwongen sluiting is binnen | Terug naar 1970: het wordt alleen nog maar een gratis strand

Een nieuwigheid die een revolutie teweeg zou kunnen brengen in de manier waarop we op vakantie gaan .

Strandresorts zijn concessies van openbaar maritiem land dat aan particulieren of coöperaties is toevertrouwd. Zij beheren delen van het strand en stellen er voorzieningen voor badgasten beschikbaar. In principe beschikt elke voorziening over parasols, ligbedden, hutten, douches, toiletten, een bar en soms ook over horeca, entertainment of watersport. Deze concessies worden door de Staat, via de gemeenten, voor een bepaald aantal jaren en tegen betaling van een jaarlijkse vergoeding verstrekt.

De beheerder van de instelling is verantwoordelijk voor het onderhoud van het terrein, de veiligheid op het strand (verplichte aanwezigheid van strandwachten) en de gereguleerde toegang. Hoewel het gebruik van het strand wettelijk gezien openbaar is, is de toegang tot de uitgeruste ruimtes en diensten van de instelling tegen betaling. Er zijn echter verplichte treden om de kustlijn te bereiken, die altijd gratis toegankelijk moet blijven.

De afgelopen jaren is het beheer van concessies onderwerp van discussie geworden, met name met betrekking tot de Europese Bolkesteinrichtlijn, die voorziet in openbare aanbesteding voor de toewijzing van strandconcessies in plaats van automatische verlenging ervan. Dit leidt tot spanningen tussen het Rijk, de gemeenten en de historische beheerders, die vrezen dat ze de vruchten van jarenlange investeringen kwijtraken.

Ondanks de controverse vertegenwoordigen de etablissementen een belangrijk onderdeel van het Italiaanse kusttoerisme. Ze bieden comfort en veiligheid aan bezoekers en leveren een bijdrage aan de lokale economie. In het hoogseizoen kunt u, vooral op de populairste locaties, online of ter plekke reserveren. De beste plekken zijn echter vaak al ver van tevoren volgeboekt.

De zee neemt alles mee: de fabriek moet sluiten

Na 18 jaar activiteit moet Andrea Calvani Lido di Nausicaa sluiten. De zee heeft het strand letterlijk teruggewonnen en laat alleen puin en wanhoop achter. Stormvloeden verwoestten de houten kiosk vier keer en na de laatste instorting in 2024 besloot Calvani het op te geven. Hij gaf de concessie terug aan de gemeente en kondigde publiekelijk het einde van zijn activiteiten aan, waarbij hij bitter toegaf dat zonder "Zijne Majesteit het Zand" men niet verder kan.

Het verhaal van Calvani is een verslag uit de eerste hand van een verloren strijd tegen kusterosie. Kunstmatige ingrepen langs de kust, zoals de golfbrekers bij Foce Verde, hebben de stromingen veranderd, waardoor sommige stranden groter zijn geworden en andere zijn verdwenen. In het gedeelte van Nausicaa's Lido is het zand verdwenen en daarmee ook de mogelijkheid om te werken. Degenen die in een gunstige positie verkeren, mogen doorlopen, de anderen sluiten hun deuren.

Een verhaal over werk, jeugd en berusting: hier is iedereen verloren

De laatste poging tot heropening was in 2023, maar die eindigde met een verlies van meer dan 20 duizend euro. Verzoeken om te verhuizen bleven onbeantwoord en beloftes over anti-erosieprojecten bleven bij woorden.

Naast de economische schade is er ook het menselijk leed: tientallen jongeren werkten bij Nausicaa om hun studies te bekostigen. Calvani ontvangt tegenwoordig berichten van genegenheid en ongeloof, maar geen concrete oplossing. En het bittere gevoel is dat niemand haar echt wilde vinden.