Het is een essentieel onderdeel van je lichaam. Het is ook de ergste nachtmerrie van TikTokkers. Hoe zijn we hier terechtgekomen?


Meld u aan voor de Slatest en ontvang dagelijks de meest inzichtelijke analyses, kritiek en adviezen in uw inbox.
Shana trainde vroeger graag voor triatlons. Als verpleegkundige op de intensive care van het University of Chicago Medical Center was ze vaak om 7 uur 's ochtends klaar met haar nachtdienst en deed ze daarna nog een rondje hardlopen op het meer voordat ze naar bed ging.
Ze voltooide zelfs de beruchte Escape From Alcatraz Triatlon: een zwemtocht van 2,4 kilometer van Alcatraz Island naar de kust, een fietstocht van 29 kilometer door de heuvels en een hardlooptocht van 13 kilometer. Ze had al sinds haar kindertijd last van astma, maar het hinderde haar training zelden; het kwam meestal maar één keer per jaar opzetten als ze verkouden was.
Toen verergerde haar astma plotseling. Op een nacht op de afdeling kreeg ze een zware aanval. Ze herstelde, maar kreeg de volgende dag weer een aanval. En de dag daarop weer. Al snel vernevelde ze de hele dag haar medicijnen en had ze moeite met traplopen. Haar arts schreef haar zware doses steroïden voor om haar longen te kalmeren.
Ze vond eindelijk verlichting, maar het was van korte duur. Ze kwam zo snel zoveel aan door de steroïden – bijna 27 kilo in een maand – dat ze moeite had met bewegen. "Stel je voor dat je naar de sportschool gaat, een halter oppakt en 27 kilo aan gewichten opstapelt, en dat dan de hele dag met je meedraagt. Onder de douche, over straat lopen, in bed liggen. Het was verschrikkelijk," zegt ze.
Als verpleegster begreep ze de fysiologie achter wat er met haar gebeurde. Ze wist dat haar kloppende knieën en ellebogen betekenden dat er vocht uit haar gewrichten lekte. Ze begreep dat de pijn op haar borst veroorzaakt werd door de uitzetting van haar middenrifspier van het bot eronder, terwijl vocht haar buikwand vulde. En terwijl haar gezicht begon op te zwellen, keek ze in de spiegel en herkende ze het maanvormige gezicht dat kenmerkend is voor het syndroom van Cushing, een aandoening die ontstaat wanneer je lichaam te veel cortisol aanmaakt.
Shana en ik ontmoetten elkaar in een online supportgroep. We hebben allebei ernstige astma, wat bij 8 tot 10 procent van de astmapatiënten voorkomt: de aandoening verergert plotseling zonder duidelijke reden en reageert niet meer op de meeste medicijnen. Net als veel patiënten met ernstige astma ontwikkelden we allebei een bijnieraandoening nadat we enorme doses steroïden moesten slikken om onze frequente aanvallen onder controle te houden. In tegenstelling tot Shana heb ik nooit het syndroom van Cushing ontwikkeld, waarbij je cortisol te hoog is. In plaats daarvan kreeg ik bijnierinsufficiëntie, waarbij je cortisol te laag is. Ik kan zelf geen cortisol meer aanmaken en moet nu meerdere keren per dag een synthetische vorm slikken, hydrocortison.
Gelukkig zijn echte cortisolstoornissen zoals het syndroom van Cushing en bijnierinsufficiëntie ongelooflijk zeldzaam: volgens de Cleveland Clinic hebben 40 tot 70 op de 1 miljoen mensen een te hoog cortisolgehalte en 100 tot 140 op de 1 miljoen mensen een te laag cortisolgehalte. Deze zeldzaamheid is de reden waarom Shana en ik, en veel leden van onze supportgroep, verbijsterd zijn door de berichten over "een hoog cortisolgehalte" die sociale media overspoelen, en met name TikTok, dat meer dan 800 miljoen keer bekeken is met de video's met de tag #CortisolTok. Volgens deze berichten is een hoog cortisolgehalte de oorzaak van een reeks gezondheidsproblemen, waaronder vermoeidheid, een opgeblazen gezicht, 's nachts wakker worden en gewichtstoename (ook wel "cortisolbuik" genoemd). Veel influencers die over cortisol posten, noemen zichzelf hormoon- of gewichtsverliescoach, hoewel ze doorgaans geen medische kwalificaties hebben.
Het is moeilijk te overdrijven hoe essentieel cortisol is voor ons lichaam. Bijnierinsufficiëntie, ook wel bekend als de ziekte van Addison, was een dodelijke aandoening totdat hydrocortison in de jaren 30 werd uitgevonden. Tegenwoordig leven mensen met bijnierinsufficiëntie meestal normaal. Maar het is nog steeds een gevaarlijke ziekte die snel kan oplaaien tot een bijniercrisis, waarbij je lichaam te weinig cortisol heeft en je orgaansystemen beginnen te falen. Sommige studies tonen aan dat tot 1 op de 4 mensen overlijdt aan een bijniercrisis , een tragische realiteit die Shana en ik maar al te vaak zien in onze supportgroep.
Je zou die trieste waarheid niet kennen uit de berichten die de standaard wellnessremedies van dit moment voorschrijven: matcha-thee, bottenbouillon, selderijsap en koude dompelbaden. Sommige zijn zelfs nog duurder, zoals een verzwaard kussen van $ 184 dat belooft je te helpen "afscheid te nemen van cortisol" en een online "cortisolherstelprogramma" van $ 1.000 voor drie maanden .
Cortisol is een hormoon dat wordt aangemaakt door de bijnieren, twee kleine orgaantjes, elk zo groot als een halve walnoot, die bovenop de nieren liggen. Het reguleert onze bloeddruk, helpt ons voedsel te verteren, houdt onze bloedsuikerspiegel stabiel en reguleert ons circadiaan ritme. Cortisol is ook essentieel voor ons immuunsysteem. Het herstelt weefsels en fungeert als de krachtigste ontstekingsremmer van ons lichaam. Daarom gaf Shana's arts haar zulke hoge doses steroïden – synthetische cortisol – om haar astma te behandelen.
Het grootste gevaar van deze trend is misschien wel dat mensen zonder reden in paniek raken over hun cortisol. Dr. Rachel Pessah-Pollack, endocrinoloog aan de NYU School of Medicine, heeft het afgelopen jaar een toename gezien in het aantal patiënten dat een cortisoltest aanvraagt.
Een van haar eerste prioriteiten is haar patiënten te helpen begrijpen dat cortisol niet alleen gedurende de dag fluctueert, maar ook van dag tot dag verschilt. Onze cortisolspiegel piekt rond 8 uur 's ochtends en daalt vervolgens gedurende de rest van de dag, met kleine piekjes wanneer we eten, koffie drinken of stress ervaren. Het neemt toe bij negatieve stress, zoals een lastige vergadering of een maagvirus, maar ook bij positieve stress, zoals een familiereünie of een verjaardagsfeestje.
"Maar die hobbels zijn bijna altijd tijdelijk en keren snel terug naar een basisniveau", zegt Pessah-Pollack.
Daarom benadrukt ze tegenover haar patiënten dat cortisoltests door specialisten moeten worden uitgevoerd en geïnterpreteerd. Anders zouden ze, als ze thuis speekseltests doen, zoals vaak wordt aangemoedigd op TikTok, onnodig bang kunnen zijn als ze zien dat hun cortisolwaarden alle kanten op schieten.
Pessah-Pollack heeft veel begrip voor de zorgen van haar patiënten en probeert de oorzaak te achterhalen van hun bezorgdheid over een te hoog cortisolgehalte. Veel van haar patiënten zeggen dat dit komt doordat ze uitgeput zijn of zijn aangekomen. Dit zijn twee veelvoorkomende kenmerken van een traag werkende schildklier, een aandoening die duizenden keren vaker voorkomt dan cortisolstoornissen. Een van haar eerste stappen is daarom meestal om bloedonderzoek te laten doen om de schildklierfunctie te controleren.
Als ze 's nachts wakker worden, houdt ze rekening met andere factoren, zoals of ze mogelijk ongediagnosticeerde slaapapneu hebben of kort voor het slapengaan alcohol drinken. En als ze zich zorgen maken over gewichtstoename, helpt ze hen hun activiteitsniveau te analyseren en hoe hun bewegings- en voedingsbehoeften met de leeftijd kunnen veranderen. Tenzij ze de kenmerkende tekenen van de ziekte van Cushing ziet, zoals striae op de dijen en buik van een patiënt, centrale obesitas, hoge bloeddruk en een hoge bloedsuikerspiegel, maakt ze zich geen zorgen over een te hoog cortisolgehalte.
Hoe komt het dat cortisol zo verkeerd begrepen wordt?
Cortisol werd een modewoord in verband met stress na de publicatie van het boek Adrenal Fatigue: The 21st Century Stress Syndrome uit 2001 van natuurgeneeskundige James Lee Wilson. In het boek betoogde Wilson dat chronische stress de bijnieren beschadigt, waardoor veel mensen een tekort aan cortisol hebben en zich daardoor uitgeput en wazig voelen. Hij noemde deze aandoening 'bijnieruitputting', en hoewel het geen erkende medische diagnose is, werd het populair in welzijnsgemeenschappen.
Jarenlang lieten Google-zoektrends een ongeveer gelijke interesse zien in lage en hoge cortisolwaarden. In 2022 schoten de zoekopdrachten naar "hoge cortisolwaarden" omhoog. Rond die tijd kwamen er verschillende onderzoeken uit die stress rond de COVID-19-pandemie in verband brachten met verhoogde cortisolwaarden bij zorgmedewerkers en de algemene bevolking. Mogelijk heeft dit bijgedragen aan de plotselinge toename van de interesse in hoge cortisolwaarden.
Het is logisch dat deze interesse voortduurt. Wie heeft er geen woord nodig om de constante paniek te beschrijven die velen van ons voelen in de wereld van vandaag, waar we constant worden gebombardeerd met angstwekkende krantenkoppen over klimaatverandering, AI die banen overneemt en instabiele democratieën? Hoe zouden we ons niet laten verleiden door de hoop dat een zogenaamd cortisolverlagende matcha-thee of magnesiumvoetbad onze innerlijke onrust zou kunnen kalmeren?
Maar cortisol is geen synoniem voor stress. Het is een hormoon dat we nodig hebben om te overleven. En dit misverstand is zeer frustrerend voor mensen met bijnieraandoeningen.
Toen ik mijn supportgroep vroeg wat ze graag zouden willen dat mensen wisten over cortisol, zei een vrouw dat ze graag wilde dat mensen wisten hoe vergelijkbaar de ziekte van Addison is met diabetes type 1, en dat ze doodgaat als ze niet dagelijks haar medicijnen slikt. Een andere vrouw zei dat ze wilde dat haar vrienden en familie haar niet meer zouden vertellen hoe gelukkig ze is dat ze geen cortisol kan aanmaken.
Shana is onlangs overgestapt op een lagere dosis van een mildere steroïde en haar arts zegt dat haar ziekte van Cushing binnen een jaar verdwenen zou moeten zijn. Haar gezicht is echter nog steeds gezwollen en ze begint berichten over "cortisol in het gezicht" te vervelen. Ze heeft in haar werk veel redenen gezien waarom mensen een gezwollen gezicht hebben: te veel zout in hun voeding, alcohol, allergieën, zelfs slapen met hun gezicht naar beneden. Ze hoopt dat ze door haar verhaal te delen mensen die ongewone symptomen ervaren en zich zorgen maken over hun cortisol kan aanmoedigen om medische hulp te zoeken in plaats van online remedies te proberen.
Ze droomt al van haar volgende triatlon, misschien wel de Alpe d'Huez in de Franse Alpen. Gisteren liep ze 200 meter. Ze hoopt vandaag iets verder te rennen.
