Gezondheid - Psychologie. Waarom je je niet in jezelf moet terugtrekken na een psychisch trauma?

Oorlog, seksueel geweld, aanslagen, natuurrampen, mishandelingen... het overgrote deel van de mensen ervaart extreme angst wanneer ze, als slachtoffer of getuige, worden blootgesteld aan een potentieel traumatische gebeurtenis. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) krijgt 70% van de mensen wereldwijd te maken met een dergelijke gebeurtenis in hun leven. Deze gebeurtenissen kunnen diepe en blijvende psychologische wonden achterlaten .

"Psychologisch trauma, of psychotrauma, is een onzichtbaar letsel dat wordt veroorzaakt door een gebeurtenis die de verwerkingscapaciteit van een persoon te boven gaat", legt klinisch psycholoog Johanna Rozenblum uit. Het kan gaan om een ​​ongeluk, een aanval, mishandeling, plotseling verlies, maar ook om sluipender geweld zoals intimidatie of psychologische controle. Het is niet zozeer de gebeurtenis zelf, maar de manier waarop deze wordt beleefd, die het trauma bepaalt. »

Schaamte, angst voor oordeel, schuldgevoel... deze negatieve emoties kunnen ertoe leiden dat het slachtoffer zich na een trauma terugtrekt in stilte. Maar als u uw gevoelens en emoties opkropt, kan de toestand verergeren. "Het onderdrukken van trauma kan angst verergeren en stoornissen zoals depressie, slaapstoornissen of lichamelijke pijn in de hand werken. Het lichaam bewaart de herinnering aan wat niet wordt geuit: dit wordt soms ook wel 'traumatisch geheugen' genoemd. Het lichaam herinnert zich en het trauma kan zich manifesteren via flashbacks, disproportionele reacties of zelfs psychosomatische aandoeningen (chronische pijn, ademhalingsproblemen, gynaecologische problemen bij seksueel geweld)", vervolgt de specialist.

Op de korte termijn kan stilte, of niet de juiste zorg van de juiste mensen, leiden tot: angst, sufheid, hyperalertheid, nachtmerries, dissociatie (het gevoel 'er niet bij te zijn'), ​​prikkelbaarheid, slapeloosheid, etc. Op de lange termijn zijn dit hechtingsstoornissen, isolatie, verslavingen, stemmingsstoornissen, posttraumatische stressstoornis (PTSS) en zelfs bepaalde chronische pathologieën die kunnen ontstaan ​​als het trauma onbehandeld blijft.

Praten over trauma is vaak de eerste stap in het verwerken ervan. "Door de pijn te verwoorden, herwin je al de macht over wat je ontglipt. Verbaal verhalen vertellen helpt om de ervaring te herstructureren en te ontsnappen aan emotionele chaos. Praten activeert ook het parasympathische systeem (dat een kalmerend effect heeft) en stelt de persoon in staat om weer contact te maken met zichzelf en anderen. Met een continuïteit van betekenis spreken we van "integratie in de levenscyclus" van trauma", legt de psycholoog uit.

Het is echter niet zo eenvoudig om de juiste persoon te vinden om mee te praten, en het risico bestaat dat een nog steeds pijnlijke blessure weer oplaait. Trauma tast vertrouwen en intimiteit aan. Slecht luisteren, oordelen, bagatelliseren of zelfs gewoon onhandigheid kunnen de blessure weer activeren, wat secundaire victimisatie wordt genoemd. "Het is essentieel om je te vertrouwen op iemand die zorgzaam is, actief kan luisteren en het tempo van de persoon respecteert", vervolgt Johanna Rozenblum.

Daarom is het belangrijk dat de mensen in hun omgeving oplettend blijven, altijd vriendelijk luisteren en het tempo van het slachtoffer respecteren. Dat wil zeggen dat het belangrijk is om, naast het vermijden van schuldgevoelens en kritiek, niet te aandringen en de persoon niet te dwingen om te spreken.

U kunt overwegen om u te wenden tot een specialist die is opgeleid in psychotrauma en victimologie. “Therapie stelt je in staat om trauma te onderzoeken en te verzachten in een veilige omgeving. » Er zijn verschillende benaderingen mogelijk, afhankelijk van het trauma, de intensiteit ervan en de geschiedenis van het slachtoffer.

• EMDR (eye movement desensitization reprocessing) is een therapie die bewezen effectief is bij de behandeling van posttraumatische stressstoornissen en door de WHO wordt erkend. EMDR maakt gebruik van bi-alternerende (rechts-links) sensorische stimulatie. Hierbij worden oogbewegingen tijdens de slaap gereproduceerd om traumatische herinneringen te verwerken en op hun plaats te zetten;
• Cognitieve gedragstherapie (CGT) helpt bij het werken aan gedachten die verband houden met trauma en vermindert de intensiteit van emoties;
• Psychodynamische of psychoanalytische therapieën zijn geschikt bij complexe of oude trauma’s.

Ten slotte kunnen steungroepen, afhankelijk van de persoonlijkheid van de persoon, ook helpen bij het verwerken van psychisch trauma. Delen met anderen die soortgelijke ervaringen hebben gehad, kan schaamte en isolatie verlichten en een gevoel van verbondenheid creëren. Het is een vorm van wederzijdse erkenning, van herstel door middel van spraak en collectieve empathie. zegt Johanna Rozenblum.

Maar de psycholoog waarschuwt voor de effecten van emotionele besmetting of heractivering van trauma. Daarom is het beter om je aan te sluiten bij een steungroep die wordt begeleid door een vereniging of een andere organisatie. Die zorgt voor veilige gesprekken met de hulp van professionals uit de gezondheidszorg.