Algemeen debat VN | Diplomatieke confrontatie over Palestina

Het Algemene Debat van de VN in New York deze week staat in het teken van de erkenning van een onafhankelijke Palestijnse staat. 151 van de 193 VN-lidstaten hebben Palestina inmiddels erkend, meest recentelijk Groot-Brittannië, Canada, Australië en Portugal afgelopen weekend. Tijdens een speciaal belegde conferentie op maandag (lokale tijd, red.) wilden nog meer staten de erkenning formaliseren, waaronder Frankrijk en mogelijk België. Israël en de Verenigde Staten boycotten het evenement. De Palestijnse president Mahmoud Abbas was eveneens afwezig – omdat de Amerikaanse regering hem een ​​visum had geweigerd , moest hij via videostream spreken.

De conferentie werd geïnitieerd door Frankrijk en Saoedi-Arabië met als doel de zogenaamde tweestatenoplossing nieuw leven in te blazen. Ondertussen blijft de Duitse regering vasthouden aan haar voorzichtige standpunt: "Voor Duitsland zal de erkenning van een Palestijnse staat waarschijnlijk pas aan het eind van het proces plaatsvinden", benadrukte de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Johann Wadephul voordat hij vertrok naar het debat in de Algemene Vergadering van de VN in New York. "Maar zo'n proces moet nu beginnen."

De enige vraag is: hoe, als niemand serieuze druk uitoefent op de Israëlische regering? Duitse politici negeren regelmatig de duidelijke boodschap van de Israëlische regering: er zal nooit een Palestijnse staat komen. Wadephul zou de conferentie bijwonen als voorstander van een tweestatenoplossing, maar hij zou daar geen nieuw regeringsstandpunt bekendmaken. Uiteindelijk was het zelfs niet duidelijk of Duitsland wel mocht spreken tijdens het drie uur durende evenement.

De Palestijnse ambassadeur in Duitsland, Laith Arafeh, toont weinig begrip voor het Duitse standpunt: "Duitslands huidige standpunt – het uitstellen van erkenning tot de laatste fase van een hypothetisch politiek proces – negeert de brute realiteit", legde hij uit. De enige realiteit is "de gewelddadige annexatie, uitroeiing en verdrijving door Israël." Maar Arafeh, altijd diplomaat, volgt zijn kritiek in de hoop dat Duitsland, dat een bijzondere verantwoordelijkheid draagt, zich bij de wereldmeerderheid zal aansluiten: "Palestina is een bezette staat, bewoond door een volk dat al lang het recht op zelfbeschikking is ontzegd."

De Die Linke eist ook dat de Duitse regering eindelijk haar eigen koers verlaat en het voorbeeld volgt van landen als Groot-Brittannië: "De Duitse regering moet eindelijk het juiste doen: Palestina ook erkennen, een volledig wapenembargo instellen en zich niet langer verzetten tegen de opschorting van de associatieovereenkomst van de EU met Israël", aldus Lea Reisner , woordvoerder internationale betrekkingen van de Die Linke-fractie in de Bondsdag. De Israëlische regering consolideert de "permanente bezetting" en drijft de "gewelddadige verdrijving van de Palestijnen" voort. "Iedereen die deze aanpak blijft verdedigen, sluit de ogen voor de wrede realiteit", concludeerde Reisner.

Zelfs voorstanders van een tweestatenoplossing beseffen terdege dat de erkenning van een Palestijnse staat voorlopig niets zal veranderen. Maar het simpele feit dat de Israëlische premier Benjamin Netanyahu woedend is en de erkenning van een Palestijnse staat een "beloning voor Hamas" noemt, suggereert dat deze stap niet geheel ineffectief zou zijn.

Maar er is ook scherpe kritiek van links: "Juist die landen die nu hun intentie uitspreken om Palestina de komende dagen te erkennen, hebben de genocide mogelijk gemaakt van juist die mensen wier recht op zelfbeschikking ze nu met vertraging erkennen, en dat blijven ze doen", schrijft Aida Tuma-Souleiman, lid van de socialistische Hadash-partij in het Israëlische parlement, in een artikel voor Jacobin. Ze vreest dat de loutere erkenning alleen maar dient om de westerse aanhangers van Israël vrij te pleiten, die de bevolking willen sussen die verontwaardigd is over het bloedbad in de Gazastrook en de onverschilligheid van hun eigen heersers.

"Erkenning is een belangrijke stap, maar ook die moet in daden worden omgezet", aldus Tuma-Souleiman, bijvoorbeeld, "met sancties tegen de permanente illegale bezetting van de erkende staat." Spanje, Ierland en Slovenië hebben al de eerste stappen gezet. Maar de Europese Unie als geheel faalt, zei hij, "omdat ze geen wapenembargo kan opleggen."