Katholieke Kerk | Seksueel geweld: priesters en particulieren?

Je hoeft geen groot kenner van de katholieke leer te zijn om te weten dat het priesterschap geen baan van negen tot vijf is. Katholieken maken een groot punt van hun geestelijken. Ze zijn gewijd en worden beschouwd als heilige mannen. Ze wijden zich volledig aan het dienen van de Kerk. Daarom mogen ze bijvoorbeeld niet trouwen. Het is moeilijk om je een priester als gewone burger voor te stellen.

Des te verrassender is het dat juist de Katholieke Kerk, of preciezer gezegd het aartsbisdom Keulen, het belangrijk vindt om dit onderscheid te maken . In het geval van Hans Bernhard U., die veroordeeld werd voor 110 zedendelicten, maakt het bisdom een ​​duidelijk onderscheid. Hij zou Melanie F. "als privépersoon" hebben verkracht. Melanie F. was de pleegdochter van de priester. Voor de ongebruikelijke stap om pleegkinderen op te nemen, had U. de goedkeuring van de kerkleiding nodig, en die kreeg ze. Dat een bureau voor jeugdzorg U., die toen nog geen 30 was, een twaalfjarig meisje als pleegkind zou hebben gegeven, zou ondenkbaar zijn geweest als hij geen priester was geweest.

De moraal van de kerk is nu niet bepaald rooskleurig. In rechtszaken zoals die van Melanie F. staan ​​aanzienlijke schadevergoedingen op het spel, en om die niet te hoeven betalen, verdraait de kerk haar argumenten. Het feit dat de rechtbank van Keulen deze argumenten heeft aanvaard, is echter ronduit onrealistisch. Hans Bernhard U. kon pleegkinderen krijgen omdat hij priester was. De kerk draagt ​​enige verantwoordelijkheid voor zijn vermogen om zijn misdaden te plegen. De rechtbank had dat moeten erkennen.