Benzinli, dizel veya hibrit... İşletmeler için hangi araç seçeneği daha iyi?

Arval Mobility Observatory tarafından hazırlanan 82 sayfalık 2025 TCO Kapsam raporu incelendiğinde, araç seçiminin işletmeler için son derece karmaşık olduğu açıkça ortaya çıkıyor. Önceki yıllarda olduğu gibi, çalışmanın yazarları hem binek otomobiller hem de ticari araçlar için çeşitli enerji kaynaklarının (benzin, dizel, hibrit, plug-in hibrit ve elektrikli) Toplam Sahip Olma Maliyetini (TCO) karşılaştırdı. Zamanla, TCO, karar vericilerin ve filo yöneticilerinin araç politikaları konusunda bilinçli kararlar almalarını sağlayan tek nesnel gösterge haline geldi. TCO, şirketin tüm araç sahipliği süresi boyunca katlanacağı toplam bütçeyi (fiyat + maliyet etkileri) temsil eder.

Toplam maliyeti belirlemek ve aynı kriterlere dayalı diğer araçlarla karşılaştırma yapmak için bir aracın işletimine ilişkin tüm giderleri dikkate alır. Dolayısıyla TCO (Toplam Sahip Olma Maliyeti), dört yıl boyunca yıllık %7,30 oranında finansman maliyetini, beş yıl boyunca muhasebe amortismanını, uzun vadeli kiralama şirketleri tarafından sağlanan tahminlere dayalı artık değeri, ayrıca bakım maliyetlerini, sigortayı, yakıt bütçesini ve lastikleri içerir. Kilometre başına maliyet (CPK), Ekolojik Geçiş Bakanlığı tarafından sağlanan enerji kaynaklarının ortalama fiyatına göre belirlenir: benzin için litre başına KDV dahil 1,65 €, dizel için litre başına KDV dahil 1,55 €, etanol için KDV dahil 0,98 €, LPG için 0,75 € ve kilovatsaat başına KDV dahil 0,28 €. 1.500 €'ya kadar hesaplamaya şarj altyapısı dahildir. Üreticilerin resmi yakıt tüketim rakamları gerçeğe yakın olması için artırıldı: İçten yanmalı motorlarda %20, hibritlerde %15, PHEV'lerde %300 ve elektrikli modellerde %10.

“Aylık kira 60 ila 130 avro arasında değişiyor” başlıklı yazıyı da okuyun : Şirket bisikleti arabanın yerini alabilir mi?

Reklamı atla

Genel olarak, karşılaştırmalar elektrikli modelleri içten yanmalı (benzinli veya dizel) ve elektrikli muadillerine göre daha avantajlı kılıyor. Hafif ticari araçlar (LCV) için sonuçlar daha karışık, çünkü elektrikli versiyon, içten yanmalı motorlu muadiline karşı altı karşılaştırmadan sadece birini kazanabiliyor.

TCO Kapsamının bu on dördüncü baskısı, toplam sahip olma maliyetinin (TCO) güç aktarma organlarından bağımsız olarak arttığını ortaya koyuyor. İçten yanmalı motorlu modeller için yıllık %28, elektrikli muadilleri için ise %12 artış gösterdi. 200.847 araçlık bir örneklem ve yıllık 25.000 km'lik (48 ayda 100.000 km) bir kilometre baz alındığında, vergi sonrası ortalama ağırlıklı toplam maliyet, içten yanmalı motorlu bir araç için 47.572 € olup, kilometre başına 0,476 € maliyete denk geliyor. Akülü bir araç için ise bu maliyet 42.413 €'yu geçmiyor ve kilometre başına 0,425 € maliyete denk geliyor.

Ekolojik dönüşümü hızlandırmak ve şirketleri filolarındaki elektrikli modellerin payını artırmaya teşvik etmek amacıyla kamu otoriteleri yılbaşında vergilendirmeyi tamamen yeniledi.

İçten yanmalı motorlu araçların toplam sahip olma maliyetindeki (TCO) artış, vergi ve sosyal güvenlik katkı paylarının yükünden kaynaklanmaktadır. 2025 Maliye Kanunu ve ayni menfaatlerin reformuyla %98 oranında artan bu maliyetler, artık ikinci en büyük gider kalemi haline gelmiştir. Ekolojik dönüşümü hızlandırmak ve şirketleri filolarındaki elektrikli modellerin payını artırmaya teşvik etmek amacıyla hükümet, yılbaşında vergi sistemini tamamen elden geçirdi. Ticari araçlar için ekolojik ikramiyenin kaldırılması, Enerji Tasarrufu Belgelerinin (CEE) entegrasyonu, hem _CO2 emisyonları hem de ağırlık için cezaların sıkılaştırılması, ayrıca araç tescil vergisi (eski adıyla TVS) ve amortisman için cezaların artırılmasına ek olarak, filo yöneticileri ayni menfaatlerin (AEN) yeni hesaplamasını dikkate almak zorunda kaldılar. ¹ Şubat'tan bu yana, AEN'nin tamamına %70 oranında bir indirim uygulandı, ancak yalnızca eko-puan için uygun modeller için. Bu ödeneğin miktarı 2025 yılında yıllık 4582 avro ile sınırlandırılmıştır.

TCO Kapsam çalışması, şirket araçlarının çalışanlar tarafından kısmen kişisel amaçlar için kullanıldığını varsaymıştır. İşveren sosyal güvenlik katkıları, içten yanmalı motorlu araçlar için indirimli satın alma fiyatı üzerinden %20 sabit oranda hesaplanan ayni yardımların %50'si olarak belirlenmiş ve şirketin tüm yakıt maliyetlerini karşıladığı varsayılmıştır. Bu katkının kurumlar vergisi hesaplamasına olumlu etkisi dikkate alınmıştır. %100 elektrikli araçlar için, işveren tarafından ödenen elektrik maliyetleri ayni yardımların hesaplanmasına dahil edilmemiştir. Bu nedenle, dahil edilen ayni yardımlar için sabit oran %15'tir. Kabul edilmelidir ki, tüm bu sistem son derece karmaşıktır.

Şehir içi otomobil segmentinde, çalışma en çok satan iki modele odaklandı: Renault Clio ve Peugeot 208. 100 beygir gücündeki LPG versiyonu veya 145 beygir gücündeki hibrit versiyonuyla Clio, 150 beygir gücündeki Renault 5 Electric ile karşılaştırıldı. Sonuçlar, R5'in öncelikle daha yüksek liste fiyatı nedeniyle LPG modelinin kilometre başına maliyetine (CPK) asla ulaşamadığını gösteriyor. Benzer şekilde, Clio'nun hibrit versiyonu, 48 ayda 100.000 km varsayıldığında R5 ile karşılaştırılabilir bir CPK'ya sahip. Peugeot 208 için durum önemli ölçüde farklı. Elektrikli versiyon, neredeyse tüm senaryolarda 100 beygir gücündeki benzinli ve 110 beygir gücündeki hibrit kardeşlerinden daha iyi performans gösteriyor. Sadece 60.000 km'de benzinli versiyon daha ekonomik kalıyor. 48 ayda 80.000 km'lik bir menzile sahip e-208, aylık 52 ila 105 avroluk bütçe farkı sayesinde açık ara farkla öne çıkıyor. Bu, şirket aracı vergisi reformundan ağır bir şekilde etkilenen içten yanmalı motorlu modellerden yaklaşık %47 daha yüksek bir maliyet anlamına geliyor. Pille çalışan araç ayrıca şirket aracı vergisinde %70 indirimden de yararlanıyor.

"Çin'in elektrikli otomobil dalgası daha yeni başlıyor": BYD'nin Zhengzhou'daki dev fabrikasının kalbine bir yolculuk

Reklamı atla

Çalışma, fiyat aralığında yukarı doğru çıkıldıkça farkın elektrikli araçlar lehine açıldığını ortaya koyuyor. Bu sonuç, esas olarak içten yanmalı motorlara uygulanan caydırıcı vergilendirmeden kaynaklanıyor. Dolayısıyla, bir önceki yılın aksine, elektrikli Peugeot 2008, zorunlu araç muayeneleri, emisyon cezası ve diğer vergisel yükümlülükler nedeniyle zorluk çeken benzinli ve hibrit muadillerine karşı tüm karşılaştırmalarda öne çıkıyor. Fark, daha yüksek kilometrelerde (100.000 km) daha da belirginleşiyor ve 100 beygir gücündeki benzinli versiyonda kilometre başına 0,137 avroya, 145 beygir gücündeki hibrit modelde ise kilometre başına 0,072 avroya ulaşıyor. Ancak, "business" donanım seviyeleri dikkate alındığında bu oran tersine dönüyor. Elektrikli versiyonlar, eko-bonusun kaldırılması ve önemli ölçüde daha düşük bakiye değerleriyle cezalandırılıyor. 136 beygir gücündeki hibrit 208 ile karşılaştırıldığında, 136 beygir gücündeki e-208'in ek maliyeti 120.000 km ve 48 ay boyunca 1.463 avroya ulaşıyor. Renault'da 120 beygir gücündeki elektrikli R5'in TCO'su, aynı yakıt tüketimi için 90 beygir gücündeki Clio Evolution'dan 3.170 avro daha yüksek.

B segmenti SUV pazarının zirvesinde, 171 beygir gücündeki Kia Niro 1.6 GDI plug-in hibrit aracın toplam sahip olma maliyeti (TCO), 204 beygir gücündeki motora ve 81,4 kWh bataryaya sahip Kia EV3 elektrikli aracın toplam sahip olma maliyetinden (TCO) 100.000 km'de 3.415 avro daha yüksek. 120.000 km'de ise bu fark 3.635 avroya çıkıyor.

C segmenti sedan kategorisinde, toplam sahip olma maliyeti (TCO) açıkça elektrikli araçların lehine. Peugeot 308 için durum böyle. Sürekli daha yüksek liste fiyatına rağmen, Franche-Comté bölgesinden gelen bu sedanın elektrikli versiyonu her karşılaştırmayı kazanıyor. Vergi yükü hafif hibrit için %283, plug-in hibrit için ise %351 daha yüksek. Aylık enerji maliyetleri 50 ila 100 € daha düşük olduğundan, e-308 işi bitiriyor. Ancak bu durumda, kilometre ne kadar düşükse, elektrikli sürüş o kadar avantajlı oluyor. Plug-in hibritte, kilometre başına ek maliyet 60.000 km için 0,178 € iken, 120.000 km için 0,106 €'ya düşüyor. Yeni Peugeot 3008'de ise 60.000 km ve 48 ay boyunca daha yüksek bir finansal kiralama vadesine (+hibrit ile karşılaştırıldığında %68, PHEV ile karşılaştırıldığında %15) rağmen elektrikli versiyon, hafif hibrit ve plug-in hibrit versiyonlara göre öncelik kazanıyor.

Ayrıca okuyun: Standartlar, elektrikli araçlar... Yeni arabalar neden hiç bu kadar pahalı olmamıştı?

Son olarak, üst düzey otomobil segmentinde BMW i4 (eDrive 40i 340 bg), sırasıyla 1.750 € ve 9.950 € daha yüksek liste fiyatına rağmen, 3 Serisi plug-in hibrit (292 bg) ve 320iX benzinli (184 bg) modellerini her zamankinden daha fazla geride bırakıyor. Benzinli model, sözleşme süresi boyunca 4.026 € emisyon ek ücreti ve elektrikli araç için aylık 392,10 € primle cezalandırılıyor. Lüks SUV kategorisinde, Mercedes EQE 350+ ile Mercedes GLE 350 plug-in hibrit arasında, toplam sahip olma maliyeti (TCO) ilkini destekliyor. Elektrikli araç lehine olan fark, 120.000 km'de 52.630 €'ya ulaşıyor.

Elektrikli versiyonlar dizel modellere göre biraz daha geride kalıyor, ancak bu fark kilometre arttıkça azalıyor.

Ticari araç sektöründeki sonuçlar ise tam tersi. Elektrikli versiyonlar dizel modellere kıyasla daha düşük performans sergiliyor, ancak bu fark kilometreyle birlikte azalıyor. Renault Trafic elektrikli, dizel muadiliyle yaptığı mücadelede kazanan tek araç ve bu da aracın yeniden konumlandırılmasından kaynaklanıyor. Akülü Trafic'in liste fiyatı bir önceki yıla göre 2.600 € düştü.

Reklamı atla

Elektrikli araçların içten yanmalı motorlu araçlara göre toplam sahip olma maliyeti açısından üstünlüğünü doğrulayan mutlak rakamların ötesinde, BNP Paribas düşünce kuruluşunun çalışmasını objektif bir şekilde anlamak için satır aralarını okumak gerekir. Sahadaki gerçekler her zaman tam olarak dikkate alınmaz. Yüksek kilometre yapan sürücülerin, şarj süresinden kaynaklanan verimlilik kaybını ve şarj altyapısının getirdiği kısıtlamalarla ilişkili zihinsel yükü hesaba katmaları gerekecektir. Benzer şekilde, çalışma kilovatsaat başına 0,28 €'luk bir orana dayanmaktadır; bu, sürüş sırasında hızlı şarj istasyonları kullanıldığında gözlemlenen orandan önemli ölçüde daha düşüktür. Geri bildirimler ayrıca, benzinli veya dizel muadillerine göre %15 daha yüksek onarım maliyetleri olduğunu göstermektedir. Bu, daha yüksek sigorta primlerine dönüşmektedir.