Zucman Vergisi: Milyarderler Vergilendirme Konusundaki Herhangi Bir Tartışmayı Öldürmek İçin Ekonomiste Nasıl Saldırıyor?

Zenginler için her şey yolunda gidiyordu, hem de olabilecek en iyi şekilde. Vergiler düşüyor, vergi optimizasyonu geride kalanların vergi ödemekten kaçınmasına olanak tanıyor ve büyük şirketler kamu parasıyla boğuluyordu. Élysée Sarayı'nda kararlar uluslararası bir finans yetkilisi tarafından alınıyordu.

Ve "sıradan insanlar", gösteriler sırasında baskı görmedikleri veya seçimlerin ertesi günü kandırılmadıkları zamanlarda görmezden geldiler. Durum, en saf haliyle hayaldi, o kadar mükemmeldi ki, 100 milyon avroluk varlıklara uygulanan %2'lik küçük bir vergi bile artık milyarderler için en dayanılmaz kabuslardan biri gibi görünüyor.

Medef (Fransız İşverenler Birliği), Le Figaro (Fransız gazetesi) ve ultra-liberal ekonomistlerin öfke çığlıklarının ardından, bu önlem karşısında soğukkanlılığını kaybeden son kişi, Avrupa'nın en zengin adamı Bernard Arnault oldu. LVMH CEO'su, Gabriel Zucman'ı "liberal ekonomiyi yıkmayı hedefleyen" ve "sahte akademik yeterliliği yaygın olarak tartışılan" bir ideolojiye bağlı "aşırı solcu bir aktivist" olarak nitelendirdi.

Aktivist olmayan ve Berkeley'de dersler verdikten sonra École Normale Supérieure'de ders veren ekonomist, "Heyecan iftiraya izin vermez" yanıtını verdikten sonra şu hatırlatmayı yaptı: "Trumpizm'in yükselişiyle birlikte, bilgiyi ve araştırmayı aşağılayan bu söylemin ABD'de yaygınlaştığını gördüm."

Araştırmacı ayrıca, Fransa'da "milyarderlerin çok az veya hiç gelir vergisi ödemediğine" ve Ifop'a göre Fransızların %86'sının Zucman vergisinin getirilmesinden yana olduğunu belirtti. Bu vergi, François Bayrou'nun düşüşünden önce bile Ulusal Meclis'ten geçmişti! Yani, Emmanuel Macron istemezse her şey yoluna girecek, en zenginler şimdiye kadar bunu söylüyordu.

Bu, Fransız halkının ve seçilmiş milletvekillerinin görüşlerini görmezden geldiğimiz ilk sefer olmayacak... Ancak yeni Başbakan Sébastien Lecornu, her zamankinden daha fazla bir ihraç koltuğunda oturuyor ve hükümetinin kurulur kurulmaz sansürlenmesini istemiyorsa taviz vermek zorunda kalacağını biliyor. Elbette aşırı sağ da Zucman vergisini eleştiriyor , ancak vergi adaleti konusu kamuoyunda nadiren gündeme geliyor. Bu popüler baskı, Macronie'nin Parlamento'daki zayıflığıyla birleşince, en zenginlerin tüm cumhuriyetçi pusulasını kaybetme noktasına kadar kendilerini tıka basa doyurdukları vergi eşitsizliklerini nihayet tersine çevirmenin yolunu açıyor.

500 zenginin serveti on beş yılda altı kat artarken, böylesine küçük bir verginin bu kadar korkutucu olmasını nasıl anlayabiliriz? Ekonomist Thomas Piketty , Politis adlı kitabında, Zucman vergisinin "asgari" olduğunu ve bundan sonra uygulanması halinde, en yüksek servet seviyesi olan 2010 seviyesine "geri dönmenin bir yüzyıl süreceğini" belirtiyor.

Biraz mali adalet sağlayacak ve kamu hesaplarına 20 milyar avro kazandıracak, ancak yüz yıl öncesine kadar servet artışında yapısal olarak hiçbir değişiklik yapmayacak böyle bir çaba, milyarderler için kesinlikle düşünülemez mi? Toplumun geri kalanından ayrılmak istediklerini ve kapitalizmin ideolojik olarak son aşamasına ulaştığını göstermek isteselerdi, bunu başka türlü yapmazlardı.

Zucman vergisinin bir çekilişe yol açarak çok daha iddialı reformlara davetiye çıkaracağından şüphesiz endişe ediyorlar. Hükümet ise, henüz bilinmeyen bir biçimde yeni bir katkının uygulanması üzerinde çalışıyor. İstifa eden Topluluklar Bakanı François Rebsamen, "en yüksek gelirlere vergi konulmamasının pek olası olmadığını" değerlendirerek, Ulusal Meclis Başkanı Yaël Braun-Pivet gibi tavizler verilmesini savunuyor.

Muzaffer Macronizm bu nedenle sıkıntıda ve sol her zamankinden daha fazla puan toplayabilir. Sébastien Lecornu'nun ofisinden ne çıkacağını zaman gösterecek. Tahta bacağa yapıştırılan bir yara bandı mı olacak? Asıl mesele ekonomik gücün geri kazanılmasıyken vatandaşlar bir sis perdesiyle yetinecek mi? Mevcut kamuoyu tartışmasının asıl amacı bu. Milyarderler de bunu çok iyi anladılar.