Covid-19 salgını yaşam süresini kısalttı; Çalışma, daha az yaşayacağımızı ortaya koyuyor

CENEVRE.— Dünya Sağlık Örgütü ( WHO ), dün yıllık istatistiklerini sunarken, Covid-19 salgınının akut fazına denk gelen sadece iki yılda, yani 2019-2021 arasında, insanlığın yaşam beklentisinden 1,8 yıl kaybettiğini açıkladı.

Bu, yirmi yıl süren başarının tersine dönmesini sağladı ve yakın tarihin en büyük yaşam beklentisi düşüşünü temsil etti.

Bu sayı , DSÖ'ye bildirilen resmi rakamlara göre Covid-19 kaynaklı ölümlerin sayısının yedi milyona ulaşmasına ekleniyor, ancak aynı kuruluş , doğrudan ve dolaylı ölümler hesaba katıldığında bu sayının aslında iki katından fazla olduğunu tahmin ediyor.

O yıllara ait ancak yakın zamanda elde edilen sağlam istatistiklere göre, pandemi nüfusun fiziksel ve ruhsal refahında yaygın bir düşüşe neden oldu ve bu durum yalnızca yaşam beklentisinde bir azalmaya değil, aynı zamanda birçok kişinin daha da önemli gördüğü bir şeye, sağlıklı yaşam beklentisine de yol açtı.

Dünya Sağlık Örgütü, sağlık krizinin tetiklediği kaygı ve depresyon bozukluklarının önemli bir etki yarattığını ve sağlıklı yaşam beklentisinde altı haftalık bir azalmaya neden olduğunu, bulaşıcı olmayan hastalıklarla mücadelede kaydedilen tüm ilerlemenin neredeyse ortadan kalktığını belirtti.

Küresel sağlıktaki gerileme veya durgunluğa paralel olarak, istatistikler anne ve çocuk ölümlerinin yeterince hızlı azalmadığını gösteriyor. Bu yavaşlama, anne ölümlerinin %40'tan fazla azaldığı ve beş yaş altı çocuk ölümlerinin yarı yarıya azaldığı uzun bir dönemin (2000-2023) ardından geliyor.

Uluslararası kuruluş, " Birincil bakıma yatırım yapılmaması, kalifiye sağlık personeli eksikliği, aşılama ve güvenli doğum bakımı gibi hizmetlerdeki eksiklikler birçok ülkeyi geri bırakıyor" diye yakındı.

2030 yılına gelindiğinde dünyada 11 milyon sağlık personeli açığı olacağı öngörülüyor.

Ayrıca çocukluk çağındaki temel aşıların kapsamının pandemi öncesi seviyelere dönmediği yönünde endişeler de var.

Olumlu yönleri de var; sağlık alanında bazı alanlarda, özellikle HIV/AIDS ve tüberküloz gibi son yirmi yılda görülme sıklığı azalan bulaşıcı hastalıklarla mücadelede ilerleme sağlanmış, daha sağlıklı yaşayan insan sayısı da artmıştır.

Bu iyileşmenin tütün kullanımının azalmasına, hava kalitesinin iyileşmesine, suya, hijyene ve sanitasyona daha iyi erişime bağlı olduğu belirtiliyor. Ancak gelişmekte olan ülkelerdeki her türlü sağlık programına yönelik fonlama da dahil olmak üzere uluslararası yardımlardaki kesintiler yeni endişeleri gündeme getirdi.