Sporunun patronu - Nino Schurter ile birlikte, tarihin en iyi motorcusu emekli oluyor. Hırsı bir zamanlar egoistlikle kendini gösterse de, ilerleyen yaşlarında bir takım oyuncusuna dönüştü.

Bir sporcunun yirmi yıllık elit spor kariyerinin ardından ilk krizini yaşaması, kariyerinin kalitesi hakkında çok şey söyler. Nino Schurter, 2024 Paris Olimpiyat Oyunları'nda dokuzuncu, Dünya Şampiyonası'nda ise on üçüncü oldu; ilk kez kendinden şüphe duydu. O zamana kadar hiç böyle derin düşüncelere daldığı anlar yaşamamıştı. Onun kadar istikrarlı bir sporcu bulmak neredeyse imkânsız: Schurter on Dünya Şampiyonası, dokuz Dünya Kupası ve 36 Dünya Kupası şampiyonluğu kazandı; hepsi de rekor. Ayrıca Olimpiyat Oyunları'nda altın, gümüş ve bronz madalyalar kazandı.

Bu istikrar, çevresine de yansıyor. Schurter, 2003'ten beri aynı takımda, aynı koç ve neredeyse aynı destek ekibiyle çalışıyor. Herkes onun detaylara verdiği önemi ve azmini paylaştığı için, rutin atalete dönüşmüyor.

Thomas Frischknecht, 16 yaşındaki Nino Schurter ile tanıştığında, tecrübeli sporcunun nefesini ensesinde hissediyordu. O zamanlar Swisspower takımı olan antrenman kampında, Toskana patikalarında yarıştılar; dağ bisikleti öncüsü Frischknecht liderliğindeydi; patikaları çok iyi biliyordu. İlk patikada, "Bu küçük adam bir şeyler başarabilir," diye düşündü. Frischknecht, Schurter hala peşindeyken ikinci veya üçüncü kez sınırlarını zorladığında ise, takım patronu, "O özel biri," dedi.

Frischknecht, Schurter'in bisiklet dışında da başarıya olan açlığını hemen fark etti. "Nino o zamanlar son derece bencildi," diyor. Diğer takım arkadaşlarının ne yaptığıyla ilgilenmiyordu; tavizsiz bir şekilde kariyerine odaklanmıştı. "Ancak yaşı ve olgunluğuyla, ulaşılabilir bir takım oyuncusu haline geldi."

Sonraki yıllarda Frischknecht, takımı en iyi sürücüsü etrafında kurdu. Hangi yarışlara katılacağı, takıma kimin katılacağı ve takım için neyin önemli olduğu konusunda söz sahibi oldu. Frischknecht, program konusunda Schurter'in arkasını kolladı ve başarıyı garantilemek için elinden gelen her şeyi yaptı. "İtici güç her zaman Nino'nun kendisiydi. Yıllar içinde elinden gelenin fazlasını yaptı ve biz de takım olarak onun gelişim azmine ayak uydurabildik." Frischknecht bugün, Olimpiyat ve Dünya Şampiyonası madalyalarından çok, hayatının eseri olarak tanımladığı takımın mirasıyla gurur duyuyor. "Nino, bu sporla özdeşleşti ."

Yirmi yılı aşkın süredir antrenörlüğünü yapan Nicolas Siegenthaler da Schurter'in hırsını erkenden hissetmişti. "Nino en başından beri kendini sporun patronu olarak görüyordu," diyor. "Birçok insan büyük laflar ediyor ve asla ilk 10'a giremiyor. Ama Nino'nun antrenmanları hırslarıyla aynı seviyedeydi."

Siegenthaler bir ilkokul öğretmeniydi ve "3.500 ebeveynden sonra" insanlarla nasıl başa çıkacağını biliyor. Aynı zamanda bir antrenman tutkunu. Sürekli olarak diğer uzmanlarla, özellikle de eski akıl hocası, güç antrenmanı gurusu Jean-Pierre Egger ile fikir alışverişinde bulunuyor. Egger, Siegenthaler'e "Bana dağ bisikletini açıkla." dedi. "Çamurda 12 km/s hızla veya kuru sıcakta 28 km/s hızla, sürekli iniş çıkışlı bir yarış olabilir." Egger, Schurter'in daha sonra geniş bir güç yelpazesine ihtiyacı olduğunu söyledi.

Siegenthaler daha sonra, Schurter'in hiperasidite kaslarla tamamladığı yenilikçi güç-koordinasyon devreleri geliştirdi. Bu devreler, bugün bile antrenmanlarının temel direği olmaya devam ediyor. Başlangıçta Siegenthaler, bir sirk olmakla suçlandı. Ancak artık yerleşik hale gelen yöntem işe yaradı.

Eğitim, Schurter'in doğal arazi yeteneklerini geliştirdi. Siegenthaler, yeteneğin belirlenmesinin zor olduğunu söylüyor, ancak bir örnek veriyor: Sürüş tarzıyla Schurter, momentumu yakalama ve kullanma konusunda diğerlerinden daha yetenekli. "Kazanan biri olarak, kazanamayan diğerlerine göre daha az watt harcıyor."

Schurter tüm performans ölçümlerinde en iyisi olmasa da, hiçbir noktada zayıf değil. Örneğin, beş dakikalık aralıklarla kalp atış hızı son derece hızlı düşüyor. Dağ bisikletinin aralıklı eforu için tam da bu gerekli. Bir tırmanıştan sonra, bir sonraki teknik inişi daha kolay yapabiliyor ve enerji tasarrufu yapabiliyor.

Yüzeye ve motosiklete alışmanın başka avantajları da var. Schurter, ne zaman risk alabileceğini ve ne zaman arızayı önlemek için geri durması gerektiğini anlıyor. Frischknecht, "Şanslı bir şekilde şansını zorladı, neredeyse zorladı," diyor. "Ya da başka bir deyişle: Şanssızlığı olabildiğince kontrol ederek önledi." Arıza her zaman sadece şanssızlık değildir, sakatlıklar veya hastalıklar da öyle. Schurter bir yarış sırasında viteslerinde bir sorun yaşarsa, zorlamaya çalışmaz, daha az baskı uygulayarak vites değiştirir. On üç yıldır tamircisi olan Yanick Gyger, "Ekipmanları konusunda çok hassas bir sporcu," diyor.

İki arkadaş olan Schurter, Zürih Gölü'nde wakeboard yaparken, soğuk algınlığına yakalanmamak için sudan çıkar çıkmaz hemen bir bone ve sıcak giysiler giyiyor. Bu, detaylara olan bağlılığını gösteriyor. Beslenmesine de aynı derecede önem veriyor ve bu konuda da oldukça disiplinli. Kariyerinin başından beri egzersiz kaynaklı astım hastası olduğu için erken uyum sağlamak zorunda kaldı. Son uyum sağlama süreci, bu yıl artan nefes darlığıyla yaşandı. İsviçre Bisiklet Federasyonu, İsviçre Olimpiyatları ve Federal Spor Ofisi ile yaptığı görüşmelerde, her yerde iyileştirmeler aradı.

Schurter'in vücudunu formda tutmak için sloganı sadece birkaç yarışa katılmaktı. Bu, hem üst düzey antrenmanlara daha fazla zaman ayırmasını hem de sürekli seyahat ve yarışmalardan kaynaklanan tükenmişlik riskini azaltmasını sağlıyordu. Birkaç yıl önce, kendisi kadar yetenekli bisikletçiler olduğunu söylemişti. Ancak özellikle sezon planlamalarında o kadar bariz hatalar yaptılar ki, Schurter buna inanamadı.

Schurter, en önemli yarışları düzenli olarak kazanarak sponsorlarını memnun ettiği için bu özgürlüğü karşılayabiliyordu. Bu uzun vadeli ortaklıklar için sadece bir tanıtım figürü değildi. Malzemelerdeki yenilikler genellikle yarışlar aracılığıyla mağazalara ulaşır ve Schurter'in malzeme konusundaki keskin zekası onu aranan bir test ortağı haline getirmişti. Ancak bu, tamircisinin atölyesinde saatlerce motosikletiyle uğraştığı anlamına gelmiyordu. Tam tersi: "Bazen keşke daha sık gelip her şeyi daha eleştirel bir şekilde incelese," diyor Gyger. Schurter, örneğin daha hafif olmasını istediği bir parçayı işaret ederek daha hedef odaklı geri bildirimlerde bulundu.

Gyger daha sonra üreticiyle bunun nasıl uygulanabileceğini görüştü; Swiss Cycling, Baspo ve Swiss Olympic her türlü şeyi test etmek için yardım teklif etti. Bu yakın iş birliği sayısız yeniliğe yol açtı ve Schurter bir kez daha bir adım öndeydi. Ekibine güvendi ve esas olana, yani yarış kazanmaya odaklandı.

Bunu iki kez daha yapmak istiyor: Bu Pazar Crans-Montana'daki Dünya Şampiyonası'nda. Ve bir hafta sonra Lenzerheide'deki Dünya Kupası'nda. Bu günlerde kazanmak için mükemmel bir güne ihtiyacı olduğunu biliyor. Bunun büyük bir kısmı onun suçu; sonuçta çıtayı bu kadar yükseğe koyan oydu.

« NZZ am Sonntag »'dan bir makale