Hemşirelik meslekleri | Hemşirelik: Artık herkes her şeyi yapmıyor

Burada kalifiye eleman sıkıntısı var, orada bakıma muhtaç insan sayısı artıyor . Hemşirelik sektörü şu anda ayakta tedavi merkezleri, huzurevleri ve hastaneler arasında sıkışmış durumda. Bu hafta Berlin'deki Hemşirelik Günü'nde profesyonel bakış açıları tartışılan konular arasındaydı.

Çeşitli sektörlerde artık birçok meslek faaliyet gösteriyor. Dahası, bir değişim yaşanıyor: Daha önce, üç yıllık eğitim almış ve sertifikalı hemşireler, destek personeliyle desteklenen iş gücünün çekirdeğini oluşturuyordu. Ancak, Alman Hemşirelik Konseyi'nin eğitim mimarisi üzerine yürüttüğü bir projeye göre, şu anda en az dört "rol" ele alınıyor. Bunlar hemşire asistanı, lisans derecesine sahip ve olmayan kayıtlı hemşire ve ileri becerilere sahip uzman (yüksek lisans derecesine sahip APN) olup, her birinin belirli sorumlulukları vardır. 2020'den bu yana, kayıtlı hemşireler de üç yıllık bir eğitimden geçiyor, ancak artık "genel" bir formatta , yani hastanelerde, huzurevlerinde veya evde bakım hizmetlerinde çalışabilecekleri anlamına geliyor.

Ancak pratikte, sorumluluklar ve görev dağılımı her zaman net değildir ve bu da "herkesin her şeyi yapması" etkisine yol açar. Bu aynı zamanda, meslekteki değişim süreçlerini inceleyen Hemşirelik Konferansı'ndaki bir sempozyumun da başlığıydı. Net sınırlar genellikle hâlâ mevcut olmadığından, kısmen aşırı veya yetersiz zorlanma nedeniyle sıklıkla memnuniyetsizlik ortaya çıkar.

Kişisel hijyen, meslekler arasında çatışma alanlarından biri gibi görünüyor; hemşirelik içinde bile bu tür faaliyetler bazen değersizleştiriliyor. "Peki bir faaliyetin değerini kim belirliyor?" diye soruyor Judith Hantl-Merget. Güneydoğu Bavyera'daki Romed kliniklerinin hemşirelik direktörü, cevabı kendisi veriyor: "Hemşireler değil, hastanelerin çekirdek grubu olan hastalar olmalı." Münster Üniversitesi Hastanesi hemşirelik direktörü Thomas von den Hooven da benzer şekilde düşünüyor: "Bu değersizleştirme yanlış." Hastalar bazen, örneğin bir ameliyattan sonra koğuşlara terli ve kanlı bir şekilde geliyorlar. Onlar için, zaman baskısı olmadan dikkatli kişisel hijyen gerçek bir nimet.

"Bir aktivitenin değerini kim belirlemeli? Bakım verenler değil, hastalar belirlemeli."

Judith Hantl-Merget , Hemşirelik Direktörü, Romed Klinikleri

Bu nedenle, gerçek hasta merkezli bakım için, tüm mesleklerin sorumluluklarının ve uzmanlık alanlarının farkında olması avantajlıdır. Bu, yapıların yanı sıra güçlü bir ekip kültürü de gerektirir. Hantl-Merget, sorumlulukların netleştirilmesinin, hesap verebilirliğin her zaman o kadar cazip olmadığını aniden ortaya çıkardığını gözlemlemiştir. "Burada bir şeyi değiştirmek istiyorsak, bu yukarıdan aşağıya talimatlarla yapılamaz." Hastane ağında, bazı bölümler rol tanımları kullanılarak yeniden yapılandırılmıştır. "Bu, neonatoloji, akut geriatri ve kardiyolojide işe yarar." Altı farklı yeterlilik söz konusudur. Bu değişim sürecinde çalışanların endişelerinin de ele alınması gerekir.

Alloheim huzurevlerinin yönetici direktörlerinden Philipp Schuh'un aktardığına göre, çalışanlar arasında beceri karışımı olarak adlandırılan, yani niteliklerin bir karışımı olan olumlu deneyimler, uzun süreli yatılı bakımda bir süredir yerleşik durumda. Bir ila iki yıllık eğitim almış hemşire yardımcıları artık personelin daha büyük bir kısmını oluşturuyor ve bu da "yatak başında daha fazla el" anlamına geliyor. Bu değişikliklerin bir sonucu olarak, geleneksel "yatak ünitesi" yapısı, profesyonel uzmanlığa odaklanma ile değiştirildi. Geçiş süreci iki yıldır devam ediyor ve bir süre daha devam edecek. İşletme mezunu, "Görevlerin net bir şekilde bölünmesi çalışanlar için faydalı; artık işlerine daha fazla zaman ayırabiliyorlar," diyor.

Hantl-Merget, iş profillerinin kurumun çekiciliğine kesinlikle katkıda bulunduğunu doğruluyor: "Çıraklık için çok sayıda başvuru alıyoruz ve işten ayrılma oranımız yüzde yedi. İstenmeyen başvurular alıyoruz; bir işe alım ajansına ihtiyacımız yok. Çalışan sadakati artıyor." Bunu, bireysel sorumlulukların netliğine ve buna bağlı takdire bağlıyor.

Sempozyumda, burada anlatılan hemşirelikteki yeniden yapılanma sürecinin nihayetinde ne kadar süreceğini kimse öngöremedi. Başlaması bile bakımın sağlanması açısından hayati önem taşıyor. Bu, hemşireliğin daha fazla hasta ve aile eğitimi gibi ek görevler üstlenmesini de içeriyor. Eğrinin önüne geçmemiz gerekiyor; toplumda daha fazla sağlık okuryazarlığına ihtiyacımız var.

Akademik eğitim meselesi de bu bağlamda yer alıyor. Akademik eğitim olmadan yeni rol profilleri oluşmazdı; akademik eğitimle birlikte mesleki standartlara ilişkin sorumluluk güçlendirilirdi. Ancak hemşirelik alanında üniversite mezunlarının oranı, Almanya'da onlarca yıldır süren tartışmalara rağmen şu anda yalnızca %2,5. Alman Bilim ve Beşeri Bilimler Konseyi %20'ye kadar bir oran öneriyor ve Norveç şimdiden %100'e ulaştı. Panelistler, hemşirelik mesleğinin akademik eğitiminden kaçış olmadığı konusunda hemfikir. Bu sürecin hızı çok yavaş. Dolayısıyla, gelecekte bazı deneyimli profesyonellerin kısa yoldan lisans derecesi alabilmesi bile mümkün.