Kulturystyka jest sprzymierzeńcem w walce z chorobą zwyrodnieniową stawów. Dowiedz się, jakie środki ostrożności należy podjąć przed rozpoczęciem ćwiczeń

Ból, obrzęk, ciepło, sztywność i zaczerwienienie stawów. Te objawy, często ignorowane na początku, mogą wskazywać na obecność choroby zwyrodnieniowej stawów – schorzenia lepiej znanego jako artroza, która według szacunków Instytutu Metryki i Oceny Zdrowia w Stanach Zjednoczonych ma dotknąć ponad 1 miliard ludzi do 2050 roku.

Charakteryzująca się postępującym zużyciem stawów, choroba zwyrodnieniowa stawów występuje, gdy występuje nierównowaga między procesami degradacji i naprawy chrząstki. Czynniki ryzyka obejmują przyczyny mechaniczne, genetyczne, hormonalne, kostne i metaboliczne.

Bez odpowiedniego leczenia choroba może postępować i powodować deformacje, niestabilność i ograniczenie ruchomości, co negatywnie wpływa na jakość życia pacjenta.

Jednym z najskuteczniejszych podejść do kontrolowania tego stanu jest wzmacnianie mięśni. I w tym sensie trening siłowy wydaje się być ważnym sprzymierzeńcem. „Praktyka aktywności fizycznej pomaga wzmocnić mięśnie, zapewniając większą stabilność, poprawiając funkcjonowanie stawów, zachowując ruchomość, poprawiając koordynację i równowagę, zapobiegając upadkom i pomagając kontrolować masę ciała, co zmniejsza obciążenie stawów”, wyjaśnia ortopeda Marcos Cortelazo, lekarz specjalizujący się w traumatologii kolan i sportu, członek SBOT (Brazylijskiego Towarzystwa Ortopedii i Traumatologii) i SLARD (Latynoskiego Towarzystwa Artroskopii, Kolana i Sportu).

Oprócz czynników mechanicznych istnieją dowody z American College of Rheumatology i International Society for Osteoarthritis Research, które wskazują, że ćwiczenia fizyczne są niezbędne. „Pomagają one poprawić jakość życia tych osób i prowadzą do uwolnienia endorfin, substancji o działaniu przeciwbólowym, co może w związku z tym zmniejszyć spożycie środków przeciwbólowych” — dodaje ortopeda i traumatolog Moisés Cohen, członek zarządu Hospital Israelita Albert Einstein i profesor ortopedii i medycyny sportowej na Federal University of São Paulo (Unifesp).

Inną zaletą ćwiczeń jest to, że zwiększają krążenie krwi, poprawiając natlenienie i odżywienie struktur stawowych. Według Cortelazo, stymuluje to produkcję tzw. płynu maziowego przez błonę maziową, tkankę wyściełającą stawy od wewnątrz. „Ten płyn odżywia, nawadnia i smaruje chrząstkę, poprawiając jej amortyzację i ruchomość, co prowadzi do mniejszego zużycia stawów i mniejszego bólu” — mówi ortopeda SBOT.

Konieczna ostrożność podczas ćwiczeń

Pomimo wielu korzyści płynących z aktywności fizycznej dla osób żyjących z chorobą zwyrodnieniową stawów, rozpoczęcie ćwiczeń wymaga ostrożności. Pierwszym krokiem jest konsultacja z lekarzem, który oceni stan kliniczny pacjenta i może zezwolić na ćwiczenia, a także będzie monitorował postępy pacjenta. Wskazówki od specjalisty wychowania fizycznego są również niezbędne, aby zapewnić bezpieczeństwo i skuteczność.

Prawie wszyscy pacjenci z chorobą zwyrodnieniową stawów mogą — i powinni — się ruszać. Kluczem jest wybór odpowiedniego rodzaju ćwiczeń i właściwego czasu ich rozpoczęcia. Osoby, które nie są przyzwyczajone do ćwiczeń, najlepiej zacząć od lekkich aktywności, takich jak spacery lub aerobik w wodzie, i stopniowo zwiększać intensywność.

„Istnieją pewne przeciwwskazania, takie jak aktywności o dużym wpływie lub jakakolwiek aktywność podczas kryzysu bólu lub obrzęku. W razie wątpliwości skonsultuj się z lekarzem, ponieważ ważne jest, aby dobrze zrozumieć rodzaj choroby zwyrodnieniowej stawów, na którą cierpi pacjent, i ustalić indywidualną opiekę dla każdej osoby” – ostrzega Cortelazo.

Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów, oprócz ćwiczeń fizycznych, musi mieć charakter wielodyscyplinarny: wsparcie dietetyków, fizjoterapeutów i instruktorów wychowania fizycznego pomaga zachować sprawność ruchową, łagodzić objawy i opóźniać postęp choroby.

Źródło: Agencja Einsteina