Kolumbia przewyższa średnią w Ameryce Łacińskiej pod względem korzystania z Internetu, ale nadal występuje tam 33-procentowa przepaść cyfrowa.

Kolumbia poczyniła postępy w zakresie dostępu do Internetu, nadal jednak istnieją poważne wyzwania, które uniemożliwiają sprawiedliwe i powszechne korzystanie z tej technologii we wszystkich regionach. Ponieważ 33% społeczeństwa nadal nie ma dostępu do sieci cyfrowej, Ministerstwo Technologii Informacyjnych i Komunikacyjnych przedstawiło jasną ścieżkę mającą na celu zniwelowanie tej luki.

W wywiadzie dla EL TIEMPO minister Julián Molina wyjaśnia strategie, inwestycje i wyzwania, z jakimi musi zmierzyć się kraj na drodze do zapewnienia powszechnego dostępu do technologii cyfrowych.

Stoimy przed dużym wyzwaniem. Podział cyfrowy w Kolumbii wynosi około 31–33%. Te 33% odzwierciedla największą nierówność, jakiej jeszcze nie udało nam się zniwelować. Ponieważ likwidacja wykluczenia cyfrowego oznacza likwidację wielkich nierówności jutra. Co więcej, jest ona odwrotnie proporcjonalna do stanu gospodarki: w miarę jak luka się zmniejsza, produktywność kraju rośnie.

Kolumbia jest krajem o średnich dochodach. Średnio w krajach o średnich dochodach wskaźnik korzystania z Internetu wynosi 68%. Jesteśmy powyżej, na poziomie 79%. Choć wciąż daleko nam do 93% krajów o wysokich dochodach, to jednak dobra wiadomość: zmierzamy we właściwym kierunku.

Aby ją zamknąć, potrzebna jest wolna droga. Pierwszym krokiem jest motywacja: wiele osób, zwłaszcza starszych, nigdy nie korzystało z Internetu i nie czuje się częścią tej rzeczywistości. A gdy coś jest nieznane, nie wydaje się konieczne. Następnie pojawia się dostęp fizyczny, który obejmuje dwie rzeczy: łączność i urządzenia. Państwo ma tutaj ogromne zadanie.

Kiedy przyjechaliśmy, dostęp do Internetu miało tylko 12% szkół wiejskich. Obecnie jesteśmy na poziomie 56%, a naszym celem jest osiągnięcie 86% do końca tego roku. Łączenie szkół jest kluczowe, ponieważ to właśnie tam rozwijanie umiejętności cyfrowych zaczyna się już od dzieciństwa.

Rząd zmian zainwestował 2,5 miliarda pesos w łączność, o miliard więcej niż poprzednie administracje. Ale nie chodzi tu tylko o łączność; Chodzi również o stworzenie warunków do edukacji cyfrowej. Istnieje strukturalne zobowiązanie do zniwelowania tej luki.

Pracujemy z kilkoma modelami. Jedną z nich są sieci szkieletowe, które stanowią coś w rodzaju wielkich autostrad Internetu. Następnie lokalni dostawcy usług (ISP) łączą domy na tzw. „ostatniej mili”. Ponadto opracowaliśmy model społeczności łączności, w którym dajemy społeczności możliwość samodzielnego zarządzania i administrowania własną usługą internetową w miejscach, do których nie docierają duzi operatorzy.

Mamy Narodowy Plan Łączności, który wykracza poza ramy tego rządu; to plan państwowy. Obejmuje pierścienie łączności i sieci redundantne, dzięki czemu żadna gmina nie będzie odizolowana w przypadku awarii sieci. Celem jest zapewnienie trwałego i niezawodnego dostępu do sieci na terenie całego kraju.

Najważniejszym czynnikiem jest budżet, jak to ma miejsce w wielu krajach. Dlatego zajmujemy się koncepcją ubóstwa cyfrowego, które obecnie dotyka blisko 30% populacji. Samo wdrożenie sieci nie wystarczy; Musimy także edukować i wspierać ludzi, aby mogli przejąć kontrolę nad Internetem, ponieważ dostęp bez faktycznego korzystania z niego nie zlikwiduje żadnych luk.

Ana Cristina Álvarez Montoya