Waarom worden we verliefd op emotioneel onbereikbare mensen?

Het artikel in Psychologist Today stelt dat er drie redenen zijn waarom we ons aangetrokken voelen tot emotioneel onbereikbare mensen:

ONBEREIKBAARHEID GEEFT JE EEN VEILIG GEVOEL

Sommige mensen voelen zich aangetrokken tot het vertrouwde, niet tot het emotioneel veilige. Als de zorg die je in je jeugd kreeg inconsistent of ontoereikend was, associeerde je onzekerheid waarschijnlijk met liefde.

Daarom denk je misschien dat je partner "uniek" is als hij of zij afstandelijk is, zich meer aan je hecht als hij of zij stil is, of je zelfs maar de geringste genegenheid toont. Dit is geen bewuste keuze; het is een hechtingspatroon dat zich in de kindertijd heeft ontwikkeld.

Een onderzoek uit 2015, gepubliceerd in het tijdschrift Frontiers in Psychology, suggereert dat vroege hechtingservaringen onze latere perceptie van emotionele 'normaliteit' bepalen. Personen die opgroeien in een ongezonde omgeving, kunnen intimiteit en nabijheid uiteindelijk verwarren met onzekerheid.

JE VERMIJDT ECHTE INTIMITEIT Je aangetrokken voelen tot emotioneel onbereikbare mensen is soms een manier om echte intimiteit te vermijden in plaats van liefde.

Je openstellen zoals je bent – niet alleen je goede eigenschappen delen, maar ook de delen waar je je voor schaamt of die je hebt onderdrukt – brengt het risico van afwijzing met zich mee. Maar in dat risico schuilt ook ware verbinding.

Daarom kom je vaak mensen tegen die zich niet volledig binden. Ze nemen niet volledig contact met je op, maar ze gaan ook niet helemaal weg. Hoewel je je misschien verdrietig voelt over dit gebrek aan aandacht, ben je ook opgelucht dat je niet de moed hebt getoond om je volledig te laten zien. Volgens een onderzoek uit 2007, gepubliceerd in het tijdschrift Personal Relationships, reageren mensen met een lage mate van verbintenis gevoeliger op de tekortkomingen van hun partner, waardoor emotionele afstand ontstaat. Gecommitteerde mensen daarentegen houden hun relatie in stand, zelfs in tijden van onzekerheid.

JE PROBEERT TE BEWIJZEN DAT JE DE LIEFDE WAARD BENT Het najagen van onbereikbare mensen kan voortkomen uit een diepgewortelde overtuiging in eigenwaarde:

"Als deze afstandelijke, ongeïnteresseerde persoon van me houdt... dan ben ik misschien wel genoeg." Deze gedachte ontwikkelt zich onbewust. Als liefde in je kindertijd werd gepresenteerd als een verdiende beloning – dat wil zeggen, als liefde vereiste dat je een "braaf kind" was, succesvol was en moeite deed – dan zou je als volwassene in soortgelijke relaties terecht kunnen komen. Een grootschalige analyse, gepubliceerd in het Journal of Personality and Social Psychology in 2020, onthulde een krachtige feedbackloop tussen zelfvertrouwen en sociale relaties. Met andere woorden: hoe we over onszelf denken, beïnvloedt de relaties die we aangaan, en de relaties die we aangaan versterken of schaden ons zelfvertrouwen. Na verloop van tijd kan dit een zelfsaboterende cyclus worden. Relaties hebben waarin we constant worden verwaarloosd of niet gekozen, versterkt de overtuiging, zelfs onbewust, dat "ik het niet verdien om bemind te worden".

HOE DOORBREEK JE DE CIRKEL? Je kunt niet veranderen of anderen emotioneel beschikbaar zijn. Maar je kunt wel herkennen waarom je in deze cirkel terechtkomt en eerlijk naar je eigen innerlijke behoeften gaan kijken. De eerste stap is je bewust worden van dit patroon.

De tweede stap is om jezelf af te vragen: “Wat wil ik nu echt van een relatie?”

En als het antwoord duidelijk is, leer dan om geen genoegen te nemen met minder.