Schilderijen, romans en toneelstukken van Nazım Hikmet

Zoals bekend was zijn moeder, Celile Hanım, schilderes. Of het nu door haar moeders invloed of een speciale passie kwam, hij was in de jaren die hij in de gevangenis doorbracht begonnen met het schilderen van houtskoolportretten. Hij had gevangenislandschappen in veel van zijn pastel-, gouache- en olieverfschilderijen weergegeven. Toen hij het talent ontdekte van Balaban, met wie hij samen in de gevangenis zat en die later een zeer beroemde schilder zou worden, gaf hij hem zijn materiaal.

Vanaf 1929 tot en met de jaren 30 behoorden de polemieken van Nazım Hikmet met Peyami Sefa, Orhan Seyfi Orhon, Yusuf Ziya Ortaç en andere journalisten, dichters en schrijvers, met name in zijn geschriften onder het pseudoniem Orhan Selim, tot de grootste literaire voorbeelden van dit genre. Deze grappen waren poëzie-achtige teksten waarin het Turks veelvuldig werd gebruikt.

Een ander aspect van Nazım Hikmet dat vaak over het hoofd wordt gezien, is zijn romanschrijfstijl. Zijn romans "Kan Konuşmaz" (Bloed spreekt niet), "Yeşil Elmalar" (Groene appels) en "Yaşamak Güzel Şey Be Kardeşim" (Het leven is een mooie zaak, wees mijn broeder) waren geen doorsnee romans. Ze hadden elk literaire waarde.

De meeste kringen hadden Nazım Hikmet met oogkleppen bekeken. Ze hadden over hem gepraat en hem gebruikt zoveel ze konden vanuit hun beperkte perspectief. Het was noodzakelijk om Nazım Hikmet als geheel te kennen, zijn werken als geheel te beschouwen, te lezen en te introduceren.

Het zou oneerlijk zijn om hem slechts als dichter te noemen, van de drieëndertig toneelschrijvers wiens toneelstukken herhaaldelijk in ons land worden opgevoerd, waarvan de meeste over de hele wereld worden opgevoerd. Ik wil het graag hebben over Nazım Hikmet, een theater- en bioscoopmedewerker, met enkele hoogtepunten:

Hij zag zijn eerste operette in Istanbul tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1915. Hij was pas dertien of veertien jaar oud. In die tijd leefden de inwoners van Istanbul op bezemzaad. Maar in deze operette naaiden de oorlogswinstbejag quilts voor een vrouw genaamd Milovic van bankbiljetten van vijfhonderd lira en staken ze haar sigaretten aan met bankbiljetten van duizend lira. Nazim haatte deze operette.

Istanbul was bezet. De eerste vonken van de bevrijding sloegen over in Anatolië. Nazım Hikmets gedichten begonnen te verschijnen. Hij miste de toneelstukken van Dürülbedayî niet. Hij was verliefd op een Armeense actrice genaamd Eliza. Hij droomde ervan Eliza te zien spelen in het stuk dat hij had geschreven. Deze platonische liefde en droom brachten hem ertoe "Ocakbaşında" te schrijven. Voordat hij het echter aan Darülbedayi kon geven, moest hij naar Anatolië vluchten en zich aansluiten bij de nationale bevrijding.

In Ankara, in de winter van 921, rillend van de kou, keek hij naar Shakespeare, gespeeld door Otello Kamil. Terwijl hij les gaf bij Vâlâ Nureddin in Bolu, al was het maar voor een korte tijd, schreef hij een ander toneelstuk genaamd "Stenen Hart". In het stuk bezoekt een gekke dorpeling de kamer van de dorpsheer. Hij luistert naar wat er gezegd wordt. De dorpelingen noemen de heer een man met een stenen hart. De gekke man wurgt de heer 's nachts en probeert zijn stenen hart uit zijn borst te trekken, maar hij kan niets vinden. "Verdomme," schreeuwde hij dan, "die man heeft geen hart!..." zei hij dan.

Nazım kwam voor het eerst in Moskou in aanraking met opera en ballet. Hij hield niet van opera. "Maar ik heb geen lessen gevolgd. Ik wel. Niet alleen op het gebied van dramatisering, maar ook in het schrijven van poëzie, en zelfs in mijn dagelijks leven, heb ik geprofiteerd van de lessen die opera me gaf, of beter gezegd, het tegenovergestelde. Ik leerde van de opera's die ik in het Bolsjoj zag dat in de kunst en in het leven, kortom, eenvoud, onversierd, ongepolijst en ongeplooid noodzakelijk zijn." Hij had echter wel veel profijt van het ballet "Güzel Yusuf". Hij leerde van het ballet "Güzel Yusuf" hoe de voortdurend bewegende, veranderende compositie moet zijn, niet alleen in ballet, maar ook in drama, roman en poëzie.