Archeologisch Museum van Kars herbergt 'stille getuigen' van verschillende periodes

Enkele van de historische grafstenen, waarvan sommige werden opgegraven tijdens opgravingen bij de ruïnes van Ani (die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan) en waarvan andere werden gevonden tijdens onderzoek in de regio, vormen in het Archeologisch en Etnografisch Museum van Kars stille getuigen van het verleden.

Het Archeologisch en Etnografisch Museum van Kars, waar archeologische en etnografische voorwerpen uit de Urartische, Romeinse, Byzantijnse, Seltsjoeken en Ottomaanse periodes worden tentoongesteld, werpt licht op de geschiedenis van de regio.

Kars, de eerste nederzetting aan de ingang van de Kaukasus naar Anatolië, trekt de aandacht met zijn historische gebouwen en monumentale structuren.

De grafstenen in de tuin van het museum, dat is opgericht om de roerende en onroerende culturele goederen van de archeologische vindplaats Ani en de dichte archeologische nederzetting in de regio te bewaren, dragen sporen van vele perioden.

Rammen, schapen, sarcofaag- en khachkar-achtige grafstenen bieden niet alleen belangrijke aanwijzingen voor het herdenken van de doden, maar bieden ook inzicht in de sociale structuur, het geloofssysteem en de cultuur van die periode.

Faculteit Kunst en Wetenschappen, Afdeling Kunstgeschiedenis van de Kafkas-universiteit en hoofd van de opgravingen van de archeologische vindplaats Ani, Assoc. Prof. Dr. Muhammet Arslan, vertelde een correspondent van Anadolu Agency (AA) dat de regio Oost-Anatolië belangrijke overblijfselen herbergt die tot het unieke werelderfgoed behoren.

Arslan legde uit dat de verschillende soorten grafstenen die in de regio zijn gevonden de sporen van verschillende beschavingen dragen: "Onze grafstenen, die we beschrijven als stille getuigen van de geschiedenis en die we in feite beschouwen als eigendomsbewijzen van een natie, een beschaving, zijn in overvloed aanwezig in onze regio. We zien dat de grafstenen die we in het bijzonder in deze regio tegenkomen, tot verschillende beschavingen behoren en in verschillende typen voorkomen. De belangrijkste hiervan zijn ongetwijfeld de grafstenen in de vorm van ram-, schaap- en paardenbeelden."

Arslan legde uit dat het ramfiguur in de tuin van het Archeologisch en Etnografisch Museum van Kars bijzonder belangrijk is in de Turkse mythologie, en vervolgde:

We weten dat de symboliek van de ram in alle kunstvormen werd gebruikt, van de Hunnen tot de Gokturken, zelfs in de Oeigoerse periode, vanaf de 1e eeuw voor Christus. Het mannelijke karakter van de ram, in combinatie met de perceptie van macht, kracht, glorie en autoriteit, versterkte dit, en we zien het frequente gebruik van de ramfiguur, met name in de context van bestuur, sultanaat en soevereiniteit. Met de aanvaarding van de islam identificeerden de Turken de ramfiguur met de ramfiguur die op Abraham neerdaalde, en deze perceptie werd volledig islamitisch.

In Anatolië, met name in de regio Oost-Anatolië, zijn talloze grafstenen in de vorm van ram- en schaapsbeelden te zien, zowel op begraafplaatsen als in musea. Hoewel deze grotendeels dateren uit de 14e en 15e eeuw, oftewel de Akkoyunlu- en Karakoyunlu-periodes, vertegenwoordigen ze in feite een traditie die vanaf de 1e eeuw voor Christus in de Turkse kunst doordrong en zich, samen met de islam, voortzette tot in de 15e en 16e eeuw.

Arslan verklaarde dat er tijdens de lopende opgravingen op de archeologische vindplaats Ani grafstenen zijn gevonden en voegde daaraan toe:

Een ander voorbeeld van grafstenen zijn onze kistgraven of martelaarsgraven. Met name tijdens onze lopende opgravingen op de Seltsjoekenbegraafplaats op de archeologische vindplaats Ani hebben we talloze stenen kistgraven opgegraven, waarvan sommige nu te zien zijn in het Kars Museum. We kunnen stellen dat deze in Anatolië zijn ontstaan, te beginnen met de Seltsjoekenperiode. Uiteraard zien we ook dat deze inscripties bevatten, en dat met name de vroege exemplaren versierd zijn met lampversieringen.

Arslan vertelde: "Je ziet grafstenen van elke beschaving in deze regio, en een ander type grafsteen dat we tegenkomen, vooral in Kars en omgeving, zijn khachkars. Deze kruisvormige stenen, afkomstig uit de Bagratiden-dynastie, die tussen de 8e en 10e eeuw over de regio heerste, werden oorspronkelijk gebruikt als grafstenen. We zien ze ook gebruikt als sierelementen, vooral in de architectuur."