Waarom kinderanimaties het zo slecht doen aan de kassa

Elio , de nieuwe kaskraker van animatiestudio Pixar, toont een jongen die van de aarde naar de ruimte wordt gebracht. De tekenfilm zelf sloeg echter niet aan.

De productie bracht tijdens het openingsweekend in de Verenigde Staten slechts 21 miljoen dollar (ongeveer 114,5 miljoen R$) op aan de kassa en 14 miljoen dollar (ongeveer 76,3 miljoen R$) in de rest van de wereld. Dat is het zwakste debuut in de geschiedenis van Pixar.

DreamWorks' Hoe tem je een draak bracht bijna twee keer zoveel op, ondanks dat de film een ​​week eerder in première ging. En zelfs 28 Days Later (het zombie-avontuur van regisseur en producer Danny Boyle, gefilmd met een iPhone) trok meer kijkers dan Elio .

Wat een verschil kan één enkel jaar maken!

In juni 2024 had Pixars vorige film, Inside Out 2 , bijna 1,7 miljard dollar opgebracht, waarmee de film zijn positie als grootste kassucces van vorig jaar verstevigde. En het was niet de enige.

Een rapport dat de Britse krant The Times in december publiceerde, omschreef 2024 als "een nieuw tijdperk voor familiefilms". Volgens de krant "is de recessie door de pandemie officieel voorbij en is er een nieuwe levensader voor de bioscoopkassa's teruggekeerd naar Hollywood."

Andere kindertitels die in het rapport werden genoemd, zijn Despicable Me 4 , Moana 2 , Mufasa: The Lion King en Sonic the Hedgehog 3. Samen brachten ze ongeveer 6,85 miljard dollar op (ongeveer 37,35 miljard R$).

Hoewel je moeilijk over de aantallen kunt twisten, kun je niet ontkennen dat deze films allemaal draaien om reeds bekende universums.

En tot 2025 behoren de grootste familiefilms tot de films A Minecraft Movie en de live-actionversies van Lilo & Stitch en How to Train Your Dragon .

Maar Elio 's mislukking laat zien dat het tegenwoordig veel moeilijker is om een ​​film tot een succes te maken die geen vervolg, prequel, remake , videogame-adaptatie of een verwarrende combinatie van bovenstaande is.

Het lijkt erop dat onbekendheid bij jongere kijkers minachting oproept.

Ja, er zijn de laatste tijd een aantal winstgevende originele kinderfilms verschenen, zoals The Mean Guys (2022) en Robot (2024). Maar beide zijn verfilmingen van boeken.

Wat we de laatste tijd niet hebben gezien, zijn originele blockbusters, het soort dat speelgoed verkoopt en Broadway-musicals wordt. De tijd van franchisegenererende fenomenen zoals The Lion King , Toy Story en Frozen lijkt allang voorbij.

Zoals journalist Brooks Barnes onlangs benadrukte in de Amerikaanse krant The New York Times, waren Ruby Marinho: Teenage Monster van DreamWorks en Ducks! van Illumination in 2023 flops. Een andere teleurstelling dat jaar was Wish: The Power of Wishes , de productie ter gelegenheid van Disney's honderdjarig bestaan.

In 2022 was Disney's Strange World een van de grootste kaskrakers ooit. Pixar's Onward deed het in 2020 slecht. En twee andere originele producties van de studio - Soul (2020) en Red (2022) - gingen rechtstreeks naar streaming op Disney+.

Dit fenomeen kan deels worden toegeschreven aan de COVID-19-pandemie.

In sommige gevallen zijn films mislukt door een algemene daling van het bioscoopbezoek. Andere films zijn niet op het grote scherm uitgebracht. Bovendien zijn mensen tijdens de lockdowns gewend geraakt aan het thuis kijken van nieuwe films.

Maar dit is slechts een deel van het verhaal. En ‘verhaal’ is misschien wel het sleutelwoord.

Het probleem is dat de familiefilms die in de jaren twintig van deze eeuw zijn mislukt, niet over een duidelijke en boeiende plot beschikken om kijkers van alle leeftijden en met een lage aandachtsspanne aan te spreken.

Te veel koks

Elio is bijvoorbeeld het lieve en vrolijke verhaal van een eenzame jongen die leert zich open te stellen voor vrienden. Maar het verhaal dwaalt op een verwarrende manier af.

De film doorloopt vele scènes totdat Elio de aarde verlaat en aankomt bij het psychedelische buitenaardse ruimteschip genaamd het Comuniversum. Vervolgens stuurt de film Elio naar het ruimteschip van een schurk. ​​En hij keert terug naar het Comuniversum.

Elio keert dan terug naar de aarde. Dan is hij terug in het Commonverse. Had ik al gezegd dat hij een deel van de tijd een kloon op aarde heeft?

Met al dit heen en weer is het geen verrassing dat jongere kijkers niet precies weten wat hij doet en waarom.

De oorsprong van de film kan de kwestie helpen verklaren. Elio zou geregisseerd worden door Adrian Molina, die ideeën uit zijn eigen jeugd op een militaire basis zou gebruiken.

Maar in juni vorig jaar werd Domme Shi ( Red ) aangekondigd als de nieuwe regisseur. In augustus werd Madeline Sharafian aangekondigd als co-regisseur. En de credits vermelden drie verschillende schrijvers.

Met andere woorden: wellicht is dit een soep die gewoon door meerdere koks is bereid.

Er zijn nog diverse andere familiefilms die ook door verschillende mensen zijn geschreven en die erg ingewikkeld zijn. Het is bijvoorbeeld extreem moeilijk om de verwarrende scripts van Soul , Strange World , Onward and Upward en Wish samen te vatten.

In de Pixar-klassieker Finding Nemo is alles veel eenvoudiger: het script staat gewoon in de titel.

Wat deze recente films met elkaar gemeen lijken te hebben, is de nervositeit van de studio om een ​​schrijver-regisseur een simpel, grappig verhaal te laten vertellen.

Animatiefilms staan ​​erom bekend dat ze erg duur zijn. De productie van Elio heeft naar schatting 150 miljoen dollar gekost.

Het is dus begrijpelijk dat je een scenario voortdurend wilt verfijnen en steeds meer schrijvers wilt betalen om nieuwe details aan je fictieve wereld toe te voegen. Maar deze methode van produceren in opdracht is niet de beste manier om een ​​effectief script te schrijven.

"Misschien voel je de behoefte om nog een scriptbespreking te houden, waarin ze hun problemen oplossen met een nieuw verhaal of een andere dimensie", zegt Jason Solomons, een Britse producent en filmcriticus.

"Zelfs deze kleinere films zijn altijd buitengewoon goed doordacht, maar als je probeert alle losse eindjes aan elkaar te knopen, elke grap perfect uit te voeren en de transformatie van elk personage te tonen, lijkt het soms alsof het mechanisme het begeeft in zijn poging om alles met de gebruikelijke, bijna verplichte soepelheid te laten werken."

"Misschien kan een beetje waanzin, een beetje losse eindjes hier en daar, wel iets goeds doen?", vroeg Solomons zich af in een interview met de BBC.

Dit alles wil niet zeggen dat de vele sequels en spin-offs die de familiefilmmarkt domineren, toonbeelden zijn van goed vertelde, economisch gedreven verhalen. Maar dat maakt niet uit als het publiek de inhoud al kent voordat de film begint.

Na de pandemie wordt er bij het kijken van films veel meer gechat en gescrold op mobiele telefoons dan een paar jaar geleden.

Maar kijkers hoeven zich niet al te veel te concentreren om een ​​remake van Hoe tem je een Draak of Lilo & Stitch te volgen. Ze weten immers al wat er gebeurt.

De uitdaging voor studio's is nu om het publiek te boeien met verhalen die ze nog niet kennen.

Lees de originele versie van dit rapport (in het Engels) op de website van BBC Culture .