Het Coldplay-gedoe, zo lijkt het

Tijdens een zomers etentje deze week is de kans groot dat "CEO van Coldplay" ter sprake komt. Het is een onweerstaanbaar verhaal en de video is een toppunt van slapstick . Zodra de grappen voorbij zijn, volgt er een festijn van dubieuze feiten. "De man gaf een verklaring af waarin hij Chris Martin de schuld gaf van alles" (leugen). "De bedrogen vrouw heeft gesproken" (ook een leugen). "De twee geliefden zijn hun baan kwijtgeraakt" (waar, want ze hebben allebei ontslag genomen). "Nu probeert de dochter van de CEO beroemd te worden op TikTok" (onwaar; hij heeft niet eens een dochter). "Het bedrijf huurt Gwyneth Paltrow in om de storm te doorstaan" (waar, ze huurden de actrice en Chris Martins ex-partner in voor een humoristische crisismanagementvideo).

De Coldplay-zaak was niet alleen paradigmatisch vanwege de publieke morele implicaties, vanwege het verdriet van twee volwassenen die hun baan verloren omdat ze zoenden op een duur concert, en omdat het de kwestie van hyperwaakzaamheid spectaculair maakte – wees gerust: ontrouw zal nog steeds ontdekt worden via de klassieke methode van het bespioneren van de mobiele telefoon van een partner, zonder dat er een kisscam nodig is. Het heeft ook zoveel memetische content gegenereerd dat het tijd en moeite kostte om uit te zoeken wat waar was en wat nep, en niemand was daar erg op gebrand.

Er heerst een bijna kwantumberusting in het feit dat iemand elk moment tegen ons kan liegen.

"Kijk eens wat de vrouw van de CEO van de astronoom blijkbaar heeft gezegd over het incident tijdens het Coldplay-concert," las ik in een kop van een ogenschijnlijk onbetrouwbare Amerikaanse bron, die ik niet volg of ken, maar die toch in mijn Instagram- feed belandde. In het Spaans zijn koppen in de conditionele tijd – "X zou erbij betrokken kunnen zijn" – altijd al problematisch geweest. Ik begreep dat deze kop een nieuwe afstand inluidde tussen de media en verifieerbare feiten.

Lees ook Onderhuur kamer Begoña Gómez Urzaiz

Degene die het schreef, wist dondersgoed dat de vermeende verklaring van Megan Byron, zoals de vrouw heet, geschreven was door een nogal domme AI, maar de media gooiden het toch maar in de stortvloed aan pseudodata over deze zomerse slang, omdat elke visualisatie telt en omdat we er allemaal – zo lijkt het – van uitgingen dat we al een open relatie met de waarheid zouden hebben. Er heerst een bijna kwantumberusting in het feit dat iedereen ons elk moment zou kunnen voorliegen, de prijs die betaald moet worden voor het leven in de grote roes.