Meloni gelooft in vrede en overweegt haar reis naar Azië uit te stellen.

De weg blijft "moeilijk". Maar Giorgia Meloni gelooft erin. Ondanks herhaald wantrouwen jegens Moskou, zouden wat tot nu toe "glimpjes hoop" werd genoemd, dit keer daadwerkelijk kunnen leiden tot een "vredesproces" voor Kiev. Zozeer zelfs dat de premier, om de volgende "ontwikkelingen" van de onderhandelingen beter te kunnen volgen, bereid is een zeer lange missie naar de Indo-Pacifische Oceaan (een tiendaags officieel bezoek aan vijf landen: Bangladesh, Singapore, Zuid-Korea, Vietnam en Japan) uit te stellen, die al maanden in de planning stond. Maar die missie valt eind augustus, precies op het moment dat de ontmoeting tussen Volodymyr Zelensky en Vladimir Poetin werkelijkheid zou kunnen worden.

De premier zal naar verwachting nog een paar dagen wegblijven van Rome, dit keer in Puglia, terwijl ze voortdurend contact blijft houden met haar gesprekspartners. Een besluit over de reis naar Azië zal "in de komende dagen" worden genomen, kondigde Palazzo Chigi aan. Maar de door de Amerikanen opgelegde versnelling, zo merkten regeringsfunctionarissen op, is in aantocht: er zal onmiddellijk een nieuwe bijeenkomst in Washington plaatsvinden, ditmaal van de chefs van staven (generaal Luciano Portolano zal Italië vertegenwoordigen), terwijl de nationale veiligheidsadviseurs tegelijkertijd zullen beginnen met het opstellen van de teksten voor het nieuwe verdrag dat aan de partijen zal worden voorgelegd, gebaseerd op Artikel 5 van het Atlantisch Bondgenootschap, dat de "solide" veiligheidsgaranties zal bieden die de basis vormen voor een "duurzame vrede". Het idee is Italiaans, herhalen ze met enige trots op alle niveaus binnen de meerderheid en de regering, en claimen ze de "erkenning" van de rol die Rome in Washington heeft gespeeld. De oppositie ziet dat anders en vraagt zich af hoe iemand Trump of Poetin kan vertrouwen, of zelfs de consistentie van de oplossing met betrekking tot veiligheidsgaranties (M5S-leider Giuseppe Conte noemt ze "extravagant").

Het overtuigen van de Amerikanen om deel te nemen, wordt door de overheid als een "succes" beschouwd (en een voorwaarde voor het effectief maken van het Artikel 5-model).

Natuurlijk zou er zelfs in een gunstig klimaat sprake zijn geweest van "verharding". En Meloni speelde, volgens Italiaanse reconstructies, een bemiddelende rol bij de Amerikaanse president, samen met de Finse president Alexander Stubb – die een zekere band met Trump heeft opgebouwd, zelfs op de golfbaan – en met NAVO-secretaris-generaal Mark Rutte.

Ondertussen moesten de VS overtuigd worden van de timing: eerst veiligheidsgaranties, dan de ontmoeting tussen Kiev en Moskou. En juist om het nieuwe instrument voor internationale bescherming van Oekraïne te finaliseren, zouden de Europeanen hebben aangedrongen op meer tijd, waardoor het tijdschema voor bilaterale gesprekken (of trilaterale gesprekken, we zullen zien) van een paar dagen naar een paar weken werd verschoven. Evenzo was het noodzakelijk ervoor te zorgen dat mogelijke territoriale overdrachten uitsluitend door Zelensky met Poetin zouden worden besproken. Italië blijft ervan overtuigd dat Poetin "in de problemen" zit omdat hij de Donbas-regio niet "ter plaatse" kan veroveren. Om de patstelling te doorbreken, is een voorstel dat Rome naar verluidt informeel met zijn bondgenoten begint te verkennen, het "Cyprusmodel". Geconfronteerd met een geschil over de soevereiniteit van de regio's die grenzen aan Rusland en Oekraïne, legt een hooggeplaatste bron uit, zou een toekomstig vredesakkoord expliciet moeten vermelden dat beide partijen "afzien van militaire herovering".