De valkuil van Amerikaanse klimaatsceptici

De mogelijkheid tot openbaar commentaar op het klimaatveranderingsrapport van het Amerikaanse ministerie van Energie , dat eind juli werd gepubliceerd, sloot dinsdagavond 2 september. Tientallen wetenschappers hadden aangekondigd dat ze hun pen zouden pakken en het forum zouden gebruiken om een ​​rapport aan de kaak te stellen dat "bevooroordeeld, vol fouten, verkeerde voorstellingen en selectief geselecteerde gegevens was om de politieke agenda van Trump te dienen", aldus The New York Times . En ze bleven bij hun standpunt, met een goed onderbouwde reactie van 434 pagina's.

"Het was niet mijn bedoeling om deze zomer, samen met tientallen andere wetenschappers, enkele weken lang selectief geselecteerde gegevens uit een rapport van de Amerikaanse overheid te corrigeren", vertelde Andra Garner, klimaatwetenschapper aan een universiteit in New Jersey, aan The Guardian . " Maar het was duidelijk wat de situatie vereiste."

Dit rapport, geschreven door vijf notoir klimaatsceptische wetenschappers, dient inderdaad om de terugkrabbelingen van de regering-Trump inzake klimaatverandering te rechtvaardigen. De conclusies zijn niet dat klimaatverandering niet bestaat, maar dat de schadelijke gevolgen ervan overdreven zijn, of zelfs dat het gunstig zou kunnen zijn (planten zouden bijvoorbeeld sneller groeien dankzij een teveel aan atmosferische _CO2 ). Zijn deze 85 klimaatexperts door te reageren niet juist in de val getrapt die hen juist moest lokken?

Omdat "het kwaad maken van wetenschappers opzettelijk kan zijn", zegt Grist . Hun reactie weerspiegelt uiteindelijk de marginale standpunten van de auteurs van het rapport en suggereert dat er nog steeds een debat gaande is. "Het kan een vals gevoel van gelijkwaardigheid creëren in de publieke sfeer", vertelt Max Boykoff van de Universiteit van Colorado aan Grist , terwijl de overgrote meerderheid van de onderzoekers zich zorgen maakt over de catastrofale gevolgen van klimaatverandering. In 2007 uitte NASA-klimatoloog Gavin Schmidt zijn bezorgdheid na een televisiedebat onder wetenschappers over de realiteit van klimaatverandering: "Kan een dergelijk verbaal steekspel grote wetenschappelijke vragen verhelderen? Of bewijst het per se dat het minder alarmistische kamp gelijk heeft?"

Andrew Dessler, een atmosfeerwetenschapper die de weerlegging leidde, vertelde de New York Times over de auteurs van het rapport van het ministerie van Energie: "Hun doel was om de kwestie te vertroebelen, om een ​​argument te construeren dat plausibel leek, gemakkelijk te gebruiken voor het grote publiek, en ervoor te zorgen dat niemand weet of klimaatverandering iets goeds of iets slechts is."

We kunnen dit altijd van een afstandje bekijken en onszelf geruststellen dat we niet in dezelfde schandalige valkuilen zullen trappen. Maar in Europa is al een campagne gaande om de strijd tegen klimaatverandering te delegitimeren. De Amerikaanse klimaatsceptische denktank The Heartland Institute heeft zich aangesloten bij extreemrechtse partijen, zo onthulde The Guardian in januari. Een nieuw soort waakzaamheid is van ons allemaal vereist.

Onderzoek naar de ingewanden van Antarctica

Het vergde internationale samenwerking, vier jaar boren en miljoenen dollars om een ​​2800 meter lange ijskern uit Oost-Antarctica te halen, die nu zal worden bestudeerd door onderzoekers van de British Antarctic Survey. De diepste monsters zouden minstens 1,5 miljoen jaar oud zijn, en de schatten die ze bevatten zouden onze kennis over klimaatverandering wel eens radicaal kunnen veranderen, schrijft de BBC . Lees hier meer.

Universele veenmoerassen

Het herstellen van wetlands in Europa betekent ‘het versterken van de verdediging en tegelijkertijd het redden van het klimaat’, zegt bioloog Hans Joosten van de Financial Times. Van Finland tot Polen tot de Baltische staten, het idee wint aan populariteit. Eenmaal opnieuw bewaterd, zouden veengebieden die voor landbouw worden drooggelegd, vallen worden voor pantservoertuigen bij een aanval van Rusland – en zouden ze opnieuw _CO2- vallen worden. Volgens Politico stootten drooggelegde veengebieden in 2022 in de EU 124 miljoen ton broeikasgassen uit, evenveel als Nederland. "Wanneer je ze opnieuw bevochtigt, stoppen ze met het uitstoten van _CO2 en beginnen ze het weer vast te leggen", zegt Hans Joosten. Lees hier meer.

In het Amazonegebied minder bos, minder regen

Ontbossing speelt een grote rol bij de afname van de regenval in het Amazonegebied in de afgelopen 35 jaar, zo stellen de auteurs van een onderzoek gepubliceerd in Nature Communications . Ze schatten dat het voor 74% bij deze afname een rol heeft gespeeld. "Dit is voldoende om de balans van het bos te verstoren en het vermogen om _CO2 te absorberen in gevaar te brengen", benadrukt Le Temps. Klik hier voor meer informatie.

Waar kunnen we de klimaatcrisis overleven?

De "superrijken" van de wereld zoeken al lang hun toevlucht in klimaatverandering, legt de Frankfurter Rundschau uit, in navolging van een internationale studie. Het "Global Adaptation Initiative" van de Universiteit van Notre Dame in de VS heeft de veiligste bestemmingen voor de klimaatcrisis in kaart gebracht. De ranglijst beoordeelt de kwetsbaarheid en het aanpassingsvermogen van landen. De top 10 van toekomstige klimaatparadijzen bestaat uit Noorwegen, Finland, Zwitserland, Denemarken, Zweden, Singapore, Nieuw-Zeeland, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Australië. Lees hier meer.

U heeft zojuist nummer 108 van Climatiques gelezen.