11 november in Biarritz: Pierre Lamberti vertelt over het lot van de 545 inwoners van Biarritz die in de strijd omkwamen

De voorzitter van de lokale veteranenvereniging van Algerije, Marokko en Tunesië publiceerde in 2018 in eigen beheer zijn boek "Destins de Biarrots" (Het lot van de inwoners van Biarritz) ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de wapenstilstand. Vanaf de begindagen van het internet deed Pierre Lamberti ook uitgebreid veldwerk: hij bezocht begraafplaatsen, doorzocht de archieven van Pau en Bayonne en interviewde zijn nakomelingen.

"Ik heb een paar prachtige ontmoetingen gehad. Mensen waren blij te horen dat we het over hun grootvader of hun vader zouden hebben." Een jonge vrouw vertrouwde hem zelfs de medailles van haar grootvader toe: "Het is een heel bijzonder bezit, ik was enorm ontroerd. Het zijn zulke verhalen die je motiveren om onderzoek te doen."

Gebroken lotsbestemmingen

Uit dit werk ontstond een ware goudmijn, waar persoonlijke verhalen en belangrijke historische gebeurtenissen samenvloeien: 545 verwoeste levens, waaraan Pierre Lamberti een deel van zijn tijd wijdde. Voor sommigen vond hij slechts een paar regels. Voor anderen wist hij een complete reis te reconstrueren, soms een heroïsche. Geen enkele werd vergeten.

Zo lezen we over het tragische einde van de Congoste-broers en -zussen. "Mevrouw Congoste had drie zonen en een schoonzoon verloren. Zij was degene die de eerste steen van het oorlogsmonument legde, voor een enorme menigte", onthult hij. Een foto van dit moment is ook in het boek opgenomen.

De auteur noemt ook spelers van Biarritz Olympique. De moed van Martin Léonard Landalle, gekozen voor de cover, wordt benadrukt. "Waarom hij? Ten eerste omdat hij er erg knap uitzag in zijn uniform, en ten tweede omdat hij de meeste onderscheidingen en onderscheidingen kreeg." Ook François Latournerie is aanwezig, het eerste oorlogsslachtoffer van het ^18e Infanterieregiment. Hij stierf op 11 augustus 1914, "aan een zonnesteek, zonder ooit de frontlinies, de loopgraven of een schot te hebben gezien."

Het mysterie van de zeemeermin

Pierre Lamberti deelde vervolgens een paar luchtigere anekdotes. Toen het oorlogsmonument werd gebouwd, stond er een sculptuur van een vrouw met blote borsten op. "Mensen noemden het de zeemeermin," legde hij uit. "Pater Gaston Larre zei dat het een deksel van een soepterrine was." In 1920 veroorzaakten de blote borsten ophef. "Er waren enorme petities en eisen om de zeemeermin te verwijderen." In de jaren vijftig besloot de gemeenteraad, de klachten beu, het monument te verwijderen. "Maar het is een verhaal waarvan ik de afloop niet weet," vervolgde de amateurhistoricus. "Omdat de zeemeermin verdween..."