Heeft Europa een “probleem” met de vrijheid van meningsuiting?
Volgens The Economist wordt de vrijheid van meningsuiting op het hele continent in verschillende mate bedreigd, wat in de kaart speelt van populistische krachten. Terwijl het Britse liberale weekblad kritiek levert op de regering van Trump, roept het op tot inspiratie uit het Amerikaanse Eerste Amendement.
Een gezicht waarvan de mond, weergegeven door een rits, elk moment dicht lijkt te gaan. De cartoon, op de cover van het Britse tijdschrift The Economist van 17 mei, gaat vergezeld van een kop die ook de kern raakt: “Het probleem van de vrijheid van meningsuiting in Europa.”
De gedachten van het weekblad zijn gebaseerd op opmerkingen die JD Vance ruim drie maanden geleden maakte. Tijdens de Veiligheidsconferentie in München gaf de Amerikaanse vice-president de Europeanen een les in democratie. Hij riep met name op tot een einde aan het cordon sanitaire rond extremistische partijen en zei tegen zijn publiek:
“In Groot-Brittannië en de rest van Europa is de vrijheid van meningsuiting, vrees ik, in verval.”
JD Vance hield deze toespraak enkele dagen voor de Duitse federale verkiezingen. Tijdens die verkiezingen was er een sterke opkomst van de AfD , een extreemrechtse partij die openlijk werd gesteund door het kamp van Donald Trump.
In het artikel waarmee dit nieuwe probleem wordt ingeleid , wijst The Economist erop dat de huidige Amerikaanse regering “een felle vijand is van toespraken die haar mishagen, door studenten weg te sturen vanwege hun politieke opvattingen, kritische media te intimideren en universiteiten te terroriseren” .
Hoewel dit hem tot een "hypocriet" maakt, weerhoudt het JD Vance er niet van om een realiteit onder de aandacht te brengen, zo merken de liberale media op: "Europeanen zijn steeds minder vrij om te zeggen wat ze denken."
The Economist noemt in het bijzonder het Hongarije van Viktor Orbán, "de grootste boosdoener in de Europese Unie" met zijn wijdverbreide surveillance , en Duitsland, waarvan de wetgeving die beledigingen van politieke leiders bestraft, te repressief en zelfs een "parodie" zou zijn.
Ook het Verenigd Koninkrijk wordt niet gespaard , aangezien de politie daar de vrijheid van meningsuiting “op een zorgwekkende manier” zou beperken. En om de arrestatie van een echtpaar te noemen ‘dat kritiek had op de basisschool van hun dochter’ .
Volgens The Economist speelt wetgeving die de vrijheid van meningsuiting beperkt, met inbegrip van het verwijderen van bepaalde online-inhoud op verzoek van de autoriteiten, in de kaart van populisten, die “voeden met het idee dat mensen niet kunnen zeggen wat ze werkelijk denken” . Het weekblad verzekert:
"Als de wet belediging verbiedt, moedigt ze mensen ook aan om te doen alsof ze beledigd zijn."
‘Strafrechtelijke sancties zouden net zo zeldzaam moeten zijn als ze onder het Eerste Amendement in de Verenigde Staten zijn’ , merkt hij op.
Tot slot roept The Economist de Europeanen op om “terug te keren naar de oude liberale ideeën dat luide onenigheid beter is dan gedwongen stilte.” En luister naar de “waarschuwing” van JD Vance.
The Economist (Londen)The Economist, een belangrijke Britse persorganisatie, werd in 1843 opgericht door een Schotse hoedenmaker en is de bijbel voor iedereen die geïnteresseerd is in internationaal nieuws. Hij is openlijk liberaal en pleit in het algemeen voor vrijhandel, globalisering, immigratie en cultureel liberalisme. Het boek wordt in zes landen gedrukt en 85% van de omzet wordt buiten het Verenigd Koninkrijk gegenereerd.
Geen van de artikelen is gesigneerd: een langdurige traditie die het weekblad ondersteunt met het idee dat ‘persoonlijkheid en collectieve stem belangrijker zijn dan de individuele identiteit van journalisten’.
Op de website van The Economist vindt u, naast de belangrijkste artikelen van de krant, uitstekende thematische en geografische dossiers die zijn geproduceerd door de The Economist Intelligence Unit. Ook vindt u er multimediacontent, blogs en de kalender met conferenties die de krant over de hele wereld organiseert. Bonus: regelmatige updates van de belangrijkste beurskoersen.
De cover van het tijdschrift kan per editie verschillen (VK, Europa, Noord-Amerika, Azië), maar de inhoud is hetzelfde; In het Verenigd Koninkrijk zijn er echter een paar extra pagina's met nationaal nieuws. The Economist is voor 43,4% in handen van de Italiaanse familie Agnelli. Het resterende kapitaal is verdeeld over grote Britse families (Cadbury, Rothschild, Schroders, etc.) en redactieleden.
Courrier International
