De gevolgen van een van de meest verrassende aanvallen van Project 2025 worden duidelijk
Meld u aan voor de Slatest en ontvang dagelijks de meest inzichtelijke analyses, kritiek en adviezen in uw inbox.
De afgelopen week is het centrale deel van de Verenigde Staten zwaar getroffen. Het begon met onweersbuien. En toen kwamen er tornado's. Foto's proberen de omvang van de gebeurtenissen weer te geven, maar eerlijk? Als stormen honderden kilometers afleggen – van St. Louis (Missouri) tot London (Kentucky) – is het lastig om al die verwoesting in één beeld te vatten.
Wat er nu gebeurt, lijkt voor de hand liggend, toch? De hulp stroomt binnen. Dat gebeurt, of dat begint te gebeuren. De vraag is echter hoeveel de federale overheid zal bijdragen.
Volgens Tom Frank, die voor E&E News verslag doet van rampenbestrijding, is hier de afgelopen maanden verandering in gekomen. Als de Federal Emergency Management Agency gewoon door zou gaan, zou de overheid van de staat er zeker van kunnen zijn dat de federale overheid ten minste 75 procent van de kosten voor het opruimen van puin, het repareren van openbare voorzieningen, enzovoort, zou betalen. Maar nu is de federale overheid begonnen met het vertroebelen van haar eigen richtlijnen voor het sturen van hulp en wordt ze minder betrouwbaar in deze crisistijd.
In een recente aflevering van What Next sprak presentatrice Mary Harris met Tom Frank over hoe het rampenbeheersysteem van de Trump-regering op zichzelf een ramp is geworden. Dit transcript is bewerkt en ingekort voor de duidelijkheid.
Mary Harris: Toen orkaan Helene vorig jaar het zuidoosten trof, waarschuwde u in uw verslaggeving voor de manier waarop een tweede regering onder Trump de rampenbestrijding anders zou kunnen aanpakken. Waarom wilde je dit artikel schrijven?
Tom Frank: Het is een probleem waar geen aandacht aan werd besteed. Tijdens de presidentiële debatten, persconferenties en bijeenkomsten over klimaatverandering lag de nadruk niet op rampen. En als je Project 2025 leest, zie je dat de overheid een aantal belangrijke plannen had om de manier waarop de federale overheid reageerde op rampen te veranderen.
Het plan is om de last van middelgrote en kleine rampen te verschuiven naar de staten. FEMA zou nog steeds in actie komen bij orkaan Helenes en de bosbranden in Los Angeles, maar bij kleinere stormen of gebeurtenissen zijn het vooral de staten die de logistieke kant op zich moeten nemen en de kosten voor de reparaties moeten betalen.
Ken Cuccinelli was de auteur van het hoofdstuk over FEMA en sprak openlijk over de inkrimping van FEMA. Je citeert hem als volgt: "Mensen zien FEMA als een eerstehulpverlener. Het is geen eerstehulpverlener", wat me opviel, want ja, ik zie FEMA wel als een eerstehulpverlener, maar ik dacht dat dat juist de bedoeling was. Het is de Federal Emergency Management Agency. Het beheert noodsituaties.
Volgens de federale wetgeving treedt FEMA in actie als een gebeurtenis de reactiecapaciteit van een staat te boven gaat. Het idee dat FEMA te vaak op kleine rampen reageert, bestaat al veel langer, in ieder geval al sinds de regering-Obama. In de crisisbeheersingsgemeenschap bestaat er consensus over het feit dat FEMA te veel hooi op haar vork neemt en dat het eigenlijk niet nodig is dat FEMA Vermont bijvoorbeeld een miljoen dollar geeft om de schade na een sneeuwstorm op te ruimen. Een staat zou zich dit soort kleine rampen immers toch moeten kunnen veroorloven.
De vraag is dan: waar trek je de grens? Hoe hoog legt u de drempel voor FEMA-betrokkenheid? Het idee achter wat de Trump-regering doet is eigenlijk heel redelijk. De vraag is eigenlijk wat de overgang is. Ik denk niet dat staten er ook maar in de verste verte klaar voor zijn om over te nemen wat FEMA vroeger deed.
Ik zou zeggen dat FEMA een unieke rol vervult: ze worden lokaal bestuurd en federaal ondersteund. FEMA is niet degene die de rampenbestrijding uitvoert, maar financiert. In zekere zin is het een chequebureau. Gratis geld is een andere manier om ernaar te kijken. En de steun voor FEMA vanuit beide partijen is echt opvallend. Tot de grootste voorstanders van FEMA behoren senatoren uit Louisiana, waarschijnlijk de belangrijkste staat binnen FEMA. Senatoren uit Florida en Texas en veel Republikeinse staten steunen het programma, omdat FEMA in de loop der jaren biljoenen dollars heeft gedoneerd.
Kunt u mij een beslissing over een ramp of hulpbeslissing uitleggen waar de afgelopen maanden aandacht aan is besteed?
Het meest opvallende voorbeeld was de tornado-ramp in Arkansas eerder dit jaar . Gouverneur Sarah Huckabee Sanders was tijdens president Trumps eerste termijn de woordvoerder van het Witte Huis. Daar was de ramp van de orkaan niet catastrofaal. Het ging om een bedrag van ongeveer 8 tot 9 miljoen dollar aan schade. Dat was genoeg om de drempelwaarde voor Arkansas te halen. Meestal doet FEMA een aanbeveling aan het Witte Huis, die uiteindelijk op het bureau van de president terechtkomt. Het ongebruikelijke in dit geval was dat de president het verzoek afwees. De ontkenning kreeg enorm veel aandacht, veel meer dan ik ooit een ontkenning heb gezien.
Ik wilde met u praten omdat u een interessante kijk op FEMA hebt. U stelt namelijk dat de staten wellicht te veel als tussenpersoon optreden als het gaat om federale hulp bij kleine natuurrampen. Het lijkt erop dat mensen het hierover eens zijn, toch?
Dat is waar. FEMA is in feite een verzekeringspolis voor staten zonder premie. En omdat er geen premie is, is er voor staten minimale prikkel om dingen te doen die ze zouden kunnen doen om de schade van toekomstige rampen te beperken, bijvoorbeeld door huizen te verhogen, overstromingsgebieden te beveiligen en dergelijke.
Een van de eerste bezuinigingen die de regering-Trump bij FEMA leek door te voeren, was het afschaffen van de subsidieprogramma's die mensen geld gaven, niet voor de wederopbouw na een ramp, maar om zichzelf in de toekomst te beschermen tegen rampen. Kunt u daar wat meer over vertellen?
Het programma waar u het over heeft, geeft elk jaar ongeveer een miljard dollar aan de staten en gemeenschappen om de weerbaarheid tegen rampen te vergroten. Ironisch genoeg werd het programma gelanceerd via een wet die president Trump zelf in 2018 ondertekende.
Het acroniem heet BRIC: Building Resilient Infrastructure and Communities. Trump heeft het feitelijk geannuleerd, dus er komt geen geld meer uit. Ongeveer 3,5 miljard dollar aan BRIC-geld dat aan staten en gemeenschappen was beloofd voor verschillende projecten, werd teruggetrokken. In sommige staten zijn er projecten die letterlijk half af zijn, maar waar de federale financiering is ingetrokken. En er is van beide kanten enorme weerstand geweest tegen wat de president heeft gedaan.
Maar de realiteit is dat wat hij daadwerkelijk deed, volkomen legaal was. Volgens de manier waarop de wet is opgesteld, heeft de president – Trump of wie dan ook – enorm veel vrije hand in wat er met een ramp gebeurt.
Het lijkt erop dat ze de staten echt willen afleren om hulp te verstrekken?
Precies. En staten bevinden zich in zeer uiteenlopende posities als het gaat om hun capaciteiten. Staten als Florida en Texas hebben veel ervaring met het omgaan met rampen en beschikken over zeer sterke rampenbestrijdingsinstanties. Ze hebben er genoeg geld voor. Maar staten als Kentucky en West Virginia – beide worden niet als rampgevoelig beschouwd – worden toch steeds weer getroffen door deze plotselinge overstromingen. Dat zijn de staten die nog heel wat hiaten moeten opvullen voordat ze de rol kunnen vervullen die president Trump voor ogen heeft.
Het orkaanseizoen staat op het punt te beginnen. En ik beschouw dat als de FEMA Super Bowl. Waar let u de komende maanden op als indicator van wat er werkelijk gaande is bij FEMA?
Ik houd nauwlettend elk verzoek van de overheid voor FEMA-hulp in de gaten. Ik zoek naar patronen en probeer uit het gedrag en de beslissingen een beleid af te leiden. En dan kijk je ook of ze daadwerkelijk een beleid aankondigen, maar er is duidelijk sprake van een nieuw beleid, of dat nu al is aangekondigd of niet.
Meld u aan voor de avondnieuwsbrief van Slate.
