Niets om jaloers op te zijn Madrid: de Andalusische stad die ook San Isidro viert met dans en bloemen

In het hart van de regio Subbética in Córdoba , op de grens van de provincies Jaén en Granada, ligt een stad die het feest van San Isidro Labrador op een bijzondere manier viert. De gemeente Fuente-Tójar organiseert rond 15 mei, de dag van haar beschermheilige, een Koninklijke Jaarmarkt. Deze jaarmarkt duurt vier dagen en valt altijd samen met een weekend.

Tijdens deze populaire dagen worden de herinneringen aan het verleden levend gehouden met processies, traditionele dansen , muzikale evenementen, etc. waarbij de vreugde nooit ontbreekt. En als we een reeks begrippen zouden moeten opnoemen, zouden we zeggen dat geschiedenis, archeologische vindplaatsen, olijfgaarden, olie, kalk, hoeken, steegjes, zigeunermeisjes en geraniums, natuur en dansers de eigenaardigheid van deze stad samenvatten.

Tijdens de Koninklijke Jaarmarkt is het programma erg uitgebreid, hoewel een van de onderscheidende kenmerken een groep mensen is, genaamd de Dansers van San Isidro Labrador, die dansen voor de heilige in zijn processie - die rond acht uur 's avonds begint - en wiens rol uniek en fundamenteel is.

Acht personen, acht mannen , onder leiding van de ' Meester ', die de essentiële figuur van de dans is en de rest van de dansleden leidt met zijn tamboerijnspel. Het is opvallend dat er geen enkel document of geschrift bestaat waarin naar de oorsprong van de dans wordt verwezen, hoewel uit wat uit sommige studies kan worden afgeleid dat het ergens rond 1500 of 1700 ligt. Alles wijst erop dat de dans zijn oorsprong vond in het heidendom en toen de heilige tot beschermheilige van Fuente-Tójar werd benoemd, werd de dans opgenomen in dit religieuze festival.

De dans wordt op acht verschillende gelegenheden uitgevoerd. De dansers maken hun debuut in de tempel en de rest van de tijd doen ze dat tijdens de processie van de beschermheiligen . Tijdens de route lopen ze voor het beeld langs. Zodra de afbeelding stopt, begint de dans. Vervolgens gaan de dansers in twee rijen van vier staan, tegenover elkaar.

De treden zijn bijzonder, maar vooral de kleding. De meesten van hen dragen een opvallende tiara-vormige hoed op hun hoofd, bedekt met papieren bloemen waaraan vijf zijden linten in verschillende kleuren hangen. Er is nog een andere stijl voor de dansers die gitaar en viool spelen en een zwarte vilten hoed dragen die versierd is met bloemen.

Ze dragen allemaal witte shirts met kant en een sjerp die van de rechterschouder naar de linkerkant loopt. Ze dragen ook witte onderrokken en een rok in felle, effen kleuren, een korte, zwarte broek die tot op de knie komt, open is met zilveren knopen en een koord met kwastjes dat onderaan de onderrokken hangt. Hun benen zijn bedekt met katoenen kousen en hun voeten met witte espadrilles.

Haar dans wordt gezien als een juweel van folklore en won in 1963 in Madrid de Eerste Nationale Prijs voor Oude Dansen .