Antisemitisme en links | Antisemitisme-onderzoeker: De IHRA-definitie is tegenstrijdig

Op het partijcongres heeft de Linkse Partij met een krappe meerderheid besloten de definitie van antisemitisme over te nemen die is opgenomen in de ‘Jeruzalemverklaring’ (JDA), die u hebt helpen opstellen. Hoe verschilt dit van de definitie van de International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA), die ook door de Centrale Raad van Joden wordt gesteund?

Allereerst is er veel overeenstemming tussen de twee definities. Maar symbolisch vertegenwoordigen ze twee kampen. De JDA probeert de formele zwakheden van de IHRA-definitie te overwinnen: de inconsistentie en het gebrek aan duidelijkheid. En biedt hulp bij het verkrijgen van contextuele kennis over antisemitisme in verband met Israël. Naar mijn mening kan de IHRA heel gemakkelijk worden ingezet tegen legitieme kritiek op Israël.

Betekent dit dat beide partijen een verschillende beoordeling hebben van de vraag of antizionistische kritiek op Israël per se antisemitisch is?

Beide maken onderscheid tussen antisemitische en niet-antisemitische kritiek op Israël. Maar de IHRA-voorbeelden zijn verwarrend. Er staan ​​veel dingen in die, afhankelijk van de context, antisemitisch kunnen zijn of niet. Veel gebruikers beschouwen deze criteria als algemene criteria voor antisemitisme. De JDA introduceert hier een heel belangrijk onderscheid: zaken die per se antisemitisch zijn (zoals het verantwoordelijk houden van alle Joden voor de daden van Israël) en zaken die niet per se antisemitisch zijn, maar dat wel kunnen zijn afhankelijk van de omstandigheden – zoals een sterk negatieve houding ten opzichte van de staat Israël. Je kunt Israël afwijzen omdat je antisemitisch bent en gelooft dat Joden geen productieve staat kunnen opbouwen. Maar dit kan ook worden afgeleid uit bepaalde ultra-orthodoxe Joodse perspectieven, uit linkse, anti-nationale kritiek of gewoon omdat je als Palestijn verschrikkelijke ervaringen hebt met de bezetting. De vraag of deze kritiek inhoudelijk terecht en juist is, dient overigens afzonderlijk te worden beantwoord.

Als onderzoeker naar antisemitisme heeft u bijgedragen aan de Jeruzalemverklaring. Waarom?

Omdat het niet langer acceptabel was dat een tegenstrijdige definitie, die vatbaar was voor politiek misbruik, zich overal verspreidde en een quasi-legale status kreeg. We wilden gewoon iets beters presenteren, iets dat logisch was. En iets dat geen Midden-Oosten-politiek of pro-Israëlisch standpunt is in de vorm van een definitie van antisemitisme. We wilden ook weer debatten mogelijk maken.

Bodo Ramelow, vicevoorzitter van de Bondsdag, vindt dat de Linkse Partij de beslissing aan wetenschappers had moeten overlaten.

Ik twijfel hierover. Gezien de antidemocratische tendensen van het autoritaire antisemitisme, vind ik de resolutie van het partijcongres over deze kwestie vanzelfsprekend een goede. Maar gezien de onverenigbare standpunten heeft zo'n verkiezingsoverwinning slechts beperkte waarde. Je ziet dit terug in het soms totaal onwetende gebrul van IHRA-fans op sociale media, voor wie alleen antisemitisme een rol speelt. Voor dit voorstel was een langdurig en vooral breed en controversieel discussieproces nodig geweest. Het ging echter niet alleen om de definitie, maar ook om het afstand nemen van het misbruik van de IHRA en om stelling te nemen tegen de autoritaire maatregelen van antisemitisme, die met name door de AfD en de CDU worden gepropageerd.

De Centrale Raad van Joden heeft het besluit van de Linkspartij scherp bekritiseerd. Tegelijkertijd zijn er in de Joodse diaspora veel antizionisten die graag veel meer kritiek op Israël zouden zien. Hoe moet de linker zich positioneren?

Luister naar beide en handel vervolgens op een strikt universalistische manier: met oog op een goed leven voor alle mensen. Helaas is dit niet altijd vanzelfsprekend geweest in de geschiedenis van links. En dat zal een vaak pijnlijke daad van tegenstrijdigheid blijven. Ook hier geldt: het voortzetten van de discussie is belangrijker dan het bepalen van standpunten.

Hoe is het te verklaren dat zoveel extreemrechtse partijen goede relaties met Israël onderhouden, ondanks hun antisemitisme?

Ten eerste is het anti-islamitische racisme van rechts wereldwijd zeer uitgesproken. Ten tweede hoopt rechts haar eigen antisemitisme weg te wassen door Israël te steunen. En ten derde kan de beschuldiging van Israël-gerelateerd antisemitisme heel goed worden gebruikt als wapen tegen linkse, woke of postkoloniale politici. Gebruik vijanden.