Waarom bruine lijnen tegenwoordig zo populair zijn – en wat er problematisch aan is

Met de opkomst van "California Cool" in de jaren 60 en 70 werd een bruine kleur synoniem met jeugdigheid, vrijheid en sexappeal. Denk maar aan de iconische foto's van Slim Aarons aan het zwembad: buiten, zorgeloos, perfect gebruind. "In de jaren 60 en 70 werden bruine strepen van schaarse bikini's of gehaakte topjes als seksueel geladen beschouwd", zegt kunst- en modehistoricus Elizabeth L. Block. Reclame maakte vaak gebruik van deze aantrekkingskracht – soms op zeer discutabele manieren. "De Coppertone Baby-reclame uit die tijd had helaas een blijvende impact", zegt Block. Het logo van het merk – een cartoon van een hond die het onderbroekje van een klein meisje naar beneden trekt, waardoor haar bruine strepen zichtbaar worden – was destijds algemeen geaccepteerd, maar lijkt vandaag de dag zeer verontrustend. De culturele obsessie met een gebruinde huid bleef echter bestaan.

In de jaren 80 bloeide de strandcultuur op en was bruinen een waar fenomeen geworden. Mensen experimenteerden met (nu ongezonde) methoden om te bruinen in hun hoog uitgesneden badpakken, smeerden zich in met babyolie, overgoten zich met Coca-Cola en lagen urenlang in de zon.

In de jaren negentig werden mensen zich bewust van de schade aan de huid

Na decennia van huidbeschadiging door de zon, begon in de jaren negentig een omslag in het denken – aangewakkerd door volksgezondheidscampagnes, doorbraken in de bewustwording van huidkanker en dermatologisch onderzoek, en een verschuiving in schoonheidsidealen die de veiligheid van de huid belangrijker vonden dan zonnen. Sindsdien zijn zonnebrandcrèmes een onmisbaar dagelijks product geworden. "Voorlichting is essentieel", zegt Riley Armand, Senior Marketing Director bij Sun Bum. "Voor ons komt SPF op de eerste plaats. De daaropvolgende gloed is secundair." En zo kwam zelfbruiner in beeld.

Bruine lijnen zijn een schoonheidsideaal gebaseerd op witheid

Begin jaren 2000 draaide alles om zelfbruinen, wat niet alleen zelfbruiners inhield, maar ook een bezoekje aan de zonnebank. Een diep gebruinde huid à la Paris Hilton was "hot" – zelfs voor zonhaters. Tijdschriften en beautycampagnes prezen een vlekkeloze bruine teint aan, zonder strepen, randen of oneffenheden. Opnieuw was de trend om bruine lijnen als een minpunt te beschouwen. En deze illusie, net als zoveel schoonheidsidealen, draaide om witheid.

Frazer Harrison/Getty Images

Amanda Edwards

Noelle Cantarano, Vice President Global Marketing bij Isle of Paradise, Tan-Luxe en Tanologist, wijst erop dat de esthetiek niet bepaald inclusief was. "Een gebruinde huid was wenselijk", zegt ze, "maar werd ook geassocieerd met exclusiviteit en voelde voor velen vaak onbereikbaar." Of het nu werd bereikt door de zon, zonnebanken of zelfbruiners, het schoonheidsideaal was nauw gedefinieerd en blijft nauw verbonden met een blanke huid.