Meer dan 42 kilometer: Een ultramarathon lopen: hoe begin je met extreme training?

Een ultramarathon lopen vereist niet alleen training van de benen en longen. Ook het cardiovasculaire systeem, de spieren, pezen en zelfs het spijsverteringsstelsel worden enorm belast. Dit komt doordat je lichaam urenlang energie moet genereren – vaak onder extreme weersomstandigheden en met weinig slaap.

Tijdens een ultramarathon verbrand je niet alleen koolhydraten en vet, maar spreek je na een langdurige inspanning ook eiwitreserves aan. Je lichaam leert efficiënt te schakelen tussen energiebronnen. Daarnaast passen de volgende gebieden zich aan:

• Hart: Slaat zuiniger aan, voorziet spieren langer van zuurstof
• Spieren: bouw meer mitochondriën op voor een beter energiegebruik
• Pezen en banden: worden veerkrachtiger en stabieler
• Hersenen: Ontwikkelt strategieën om pijn en uitputting te blokkeren

Deze aanpassingen gebeuren niet van de ene op de andere dag. Wie zich voorbereidt op een ultramarathon, moet maandenlang trainen, voeding en hydratatie testen en zijn lichaam langzaam laten wennen aan de extreme stress.

Een ultramarathon is niet alleen een fysieke, maar ook een mentale strijd. Urenlang hardlopen, vaak 's nachts en onder ongunstige omstandigheden, vergt een enorme wilskracht . Veel hardlopers melden dat ze onderweg in een meditatieve staat terechtkomen. Dit 'flow'-gevoel helpt de monotonie en vermoeidheid te overwinnen.

Maar de psychologische belasting heeft ook nadelen. Vermoeidheid kan leiden tot desoriëntatie, wat de kans op vallen vergroot. Een goede wedstrijdstrategie helpt hierbij – zoals het afwisselen van hardlopen en wandelen om energie te besparen. Mentale technieken zoals visualisatie of het stellen van kleine tussendoelen kunnen je ook helpen om door te gaan, lang nadat je lichaam ermee wil stoppen.