Expert op het gebied van mediaverslaving onthult: hoe ouders kinderen kunnen helpen omgaan met emotionele overbelasting veroorzaakt door mediaconsumptie

Veel ouders kennen dit fenomeen: het kind kan niet ontspannen na het spelen of kijken van een video. Hij/zij wordt plotseling prikkelbaar, schreeuwt, gaat ruzie maken of trekt zich helemaal terug. Dit gedrag is geen wangedrag, maar vaak een teken van emotionele overbelasting .

Wanneer kinderen media consumeren, worden ze overspoeld met prikkels : snelle beeldveranderingen, felle kleuren, luide muziek, plotselinge acties. Of het nu op YouTube, Minecraft of Fortnite is – er gebeurt altijd wel iets. De hersenen blijven in hoge spanning.

Wat veel ouders niet weten, is dat deze constante prikkels het zenuwstelsel van het kind in een soort alarmtoestand brengen. De hersenen zijn dan als een oververhitte motor, die niet zomaar kan worden afgezet. Zodra het scherm uit is, ontbreekt de volgende prikkel – en raakt het zenuwstelsel in paniek . Voor veel kinderen voelt dit als emotionele terugtrekking.

Florian Buschmann, oprichter van “Offline Heroes”, zet zich in om mediaverslaving te voorkomen. Omdat hij zelf getroffen is, kent hij de gevaren. Jaarlijks organiseert hij samen met zijn team ruim 300 evenementen op scholen met meer dan 10.000 deelnemers. De ‘Offline Heroes’ zetten zich in voor mediawijsheid, het voorkomen van mediaverslaving en het correct inzetten van AI. Weet je: de toekomst begint bij onze kinderen.

Woede is op dit moment niet zomaar ‘slecht gedrag’, maar een uitlaatklep . De kinderen weten niet wat ze met zichzelf aan moeten, dus het komt allemaal uit henzelf.

Wat kinderen zelf zeggen

Tijdens onze schoolevenementen over het voorkomen van mediaverslaving vertellen kinderen vaak openlijk dat ze erg gestrest raken van het spelen van games . Een jongen vertelde ons: "Als ik verlies, word ik heel boos. Ik heb de controller al twee keer tegen de muur gegooid." Een ander kind zei: "Ik word heel boos en schreeuw tegen mijn moeder, ook al heeft ze niets gedaan."

Uit deze uitspraken blijkt: de kinderen willen dat helemaal niet. Ze voelen zich machteloos tegenover hun eigen boosheid – en schamen zich er vaak achteraf voor. Wat ze missen is iemand die hen kan begeleiden bij het omgaan met deze gevoelens. En hier komt u als ouder in beeld.

Creëer overgangen in plaats van abrupte pauzes

Voordat de mediatijd begint, bedenk samen met uw kind wat er gaat gebeuren. Dit kan iets zijn dat jullie samen doen, zoals koken, schilderen of spelen, maar ook iets rustigs, zoals luisteren naar een hoorspel, knuffelen of een wandeling maken. Zo voorkom je dat de stimulatie plotseling afneemt, wat het kind emotioneel kan overweldigen.

Vaste rituelen als ankers van rust

Introduceer kleine overgangsrituelen die altijd hetzelfde patroon volgen. Een voorbeeld: “Als de timer afgaat, hebben we tien minuten knuffeltijd.” Zo internaliseert uw kind het: de mediatijd is beperkt, maar daarna volgt er iets betrouwbaars en leuks.

Praat over woede – voordat het explodeert

Vraag uw kind bijvoorbeeld: "Hoe voelt u zich als u het spel heeft uitgespeeld?" Of zeg: "Ik zie dat je nu heel boos bent. Dat is oké – we kijken samen wat je nodig hebt." Kinderen leren niet met gevoelens om te gaan door straffen, maar door begripvolle steun.

Vermijd schuld

Woede is niet het gevolg van kwade bedoelingen. Het is een uiting van innerlijke spanning. Op zulke momenten heeft uw kind geen oordeel nodig, maar iemand die er is: rustig, liefdevol en duidelijk.

Dit artikel is afkomstig van de EXPERTS Circle , een netwerk van geselecteerde experts met diepgaande kennis en jarenlange ervaring. De inhoud is gebaseerd op individuele beoordelingen en afgestemd op de actuele stand van de wetenschap en de praktijk.