Naald | Nadja Abd el Farrag: gestorven voor de roddelbladen

Iedereen die rechtstreeks in de koplampen kijkt, ervaart een vervelende ervaring. Hoewel het er verblindend helder is, kun je nauwelijks iets zien. Dit effect is bekend uit de roddeljournalistiek en de C-lijst beroemdheden die daarin in de schijnwerpers worden gezet. Hoewel elke hoek van het privéleven belicht wordt, blijft de essentie verborgen.

Dit komt door de aard van C-prom. Traditionele A- en B-lijst beroemdheden moeten een of andere prestatie leveren, al is het maar door te verschijnen in wisselende series op de vroege avond of door massaal geproduceerde hits te zingen. A Thekla Carola Wied (»Ik trouw met een gezin«, »Wat is het toch fijn dat Maria bestaat«) heeft haar hele carrière opgebouwd op het tonen van steeds dezelfde gezichtsuitdrukking op ZDF .

De C-lijst beroemdheid heeft daarentegen alleen zichzelf te bieden. Hij is de uitschotversie van de hoge adel, die niets anders te bieden heeft dan geërfde of getrouwde titels. Een goed voorbeeld hiervan was Nadja Abd el Farrag, geboren in 1965 in Hamburg als dochter van een autohandelaar, die in het openbaar meestal “Naddel” werd genoemd.

Hun tragedie begon vóór de eeuwwisseling, voordat ‘Big Brother’ de weg vrijmaakte voor reality-tv. Als jarenlange vriendin van Dieter Bohlen , die tijdelijk werd gedumpt voor Verona Pooth (née Feldbusch), speelde Nadja Abd el Farrag vanaf het begin de rol van slachtoffer. Ze ontmoette hem als achtergrondzanger bij Blue System. Vragen als: "Wanneer gaan ze nu eindelijk trouwen?" en "Wanneer krijgt ze een kind?" was gedurende de jaren 90 onderwerp van roddelbladen. Het waren oneerlijke vragen. Want iedereen die Dieter Bohlen in de media heeft meegemaakt, wist: het antwoord zou zijn: “nooit”.

Een eerlijk artikel zou de nadruk hebben gelegd op het feit dat een behoorlijk walgelijke persoon een behoorlijk naïeve vrouw jarenlang heeft laten wachten en haar heeft uitgesteld. Maar bij roddeljournalistiek gaat het niet om waarheidsgetrouwheid, maar om “drama, baby, drama” (Bruce Darnell). De C-celebrity leeft van het feit dat zijn bestaan ​​lijkt op een reeks verkeersongelukken.

En Naddel leverde betrouwbaar. In 2001 werden haar – deze uitdrukking is hier van toepassing – borsten gewogen in een Sat.1-quizshow. De deprimerende clou was dat het publiek van tevoren moest raden of de voorwerpen zo zwaar waren als een mango, een tros broccoli of een kleine honingmeloen. Op zulke momenten besef je: de menselijke waardigheid is onschendbaar.

Maar Naddel begreep het pas jaren later, veel te laat. In de kunstrubriek van kwaliteitsbladen wordt er bijvoorbeeld gediscussieerd over de mate waarin een vrouw haar ziel verkoopt door haar lichaam te koop aan te bieden op trash-tv. “Big Brother”, “Ik ben een beroemdheid, haal me hier weg” en “Celebrity Boxing”. Maar op de boulevard telde alleen het luchtafweergeschut, dat zo fel op Naddel scheen – ze liet de naam in 2007 als merk registreren – dat de persoon Nadja Abd el Farrag erachter onzichtbaar werd.

Steeds weer hebben Bild en anderen zich uitgesproken over hun “ondergang.” De uitdrukking klonk spectaculair en was altijd goed voor de doorstroming en de kliks. Omdat de feitelijke waarheid de lezers alleen maar zou verontrusten: de vrouw die waarschijnlijk gelukkiger zou zijn geweest als onbekende apothekersassistente, was een alcoholiste. Geen mooi woord voor een kop die bedoeld is om te verkopen. Het feit dat haar verslaving tegelijk met haar relatie met Dieter Bohlen begon, zou materiaal kunnen opleveren voor een interessant portret: waarom beginnen vrouwen die zich alleen voelen met drinken? Maar ook deze tekst is nooit geschreven.

Nadja Abd el Farrag kwam op 9 mei voor het laatst in het nieuws. Die dag stierf ze aan levercirrose.