BIENALSUR 2025: Yeni bir hümanizm için sanat

İlk on yılında hümanist ruhunu derinleştirmek ve ikonik sanatçılarla alışverişleri ve bağları güçlendirmek, 26 Haziran'da ilk durağı Kolombiya'da açılan Bienalsur 2025'in programını şekillendiren eylemlerdir. Oradan, Bienalsur'un sanat yönetmeni Diana Wechsler'in Ñ ile yaptığı röportajda ifade ettiği gibi, sergi programını yıl sonuna kadar Buenos Aires'ten Şanghay'a, her zaman "bir göçmenin alçakgönüllülüğüyle" genişletiyor.

–Bu sayımız neden hümanizme odaklanıyor?

–Çağdaş bir hümanizm inşa etmekten her zaman bahsettik, ancak şimdiye kadar bu kadar belirgin olmamıştı. Pensar futuro posible yayınında yer aldı ve 2019'da Paris'teki Uluslararası Barış Fonu'na katıldığımızda; yeni hümanizmin temellerinden biri olarak farklılıklar üzerine inşa etme çağrısında bulunduk.

–Yeniden değerlemenin gerekçesi nedir?

–Mevcut medeniyet kriziyle ilgisi var. Pandeminin yarattığı, kişiler arası temastan kaçınmaktan kamusal alanlara girmek konusunda daha isteksiz olmaya kadar uzanan bireylerin izolasyonu, topluluğu parçalamanın yollarıdır. Fransa'daki bir müzenin müdürü bana British Museum ve MoMA'daki izleyicilerle ilgili çalışmalardan bahsetti; karbon ayak izini en çok etkileyen şeyin sergi açmak değil, halkın katılımı olduğunu söylüyorlar. Kimse göremiyorsa sergi açmanın anlamı nedir? Kültür, diğer bağların kurulabileceği alandır.

–Nefret söylemine, savaşlara karşı hümanist bir cephe…

– Aynen öyle, artık her yere bir göçmenin tevazuuyla gittiğimiz , diğerinin ne söylediğini dinlediğimiz, diğeriyle birlikte düşünmeye çalıştığımız daha da güçleniyor.

– Ayrıca “küresel” kelimesini “ulusötesi” olarak değiştirdiniz. Bu kasıtlı mıydı?

–Evet, “ulusötesi” derken, farklılıkların, ulusların, farklı kültürlerin olduğunu kabul ediyoruz. Küreselleşme, herkesin McDonald's'tan memnun olduğuna inanılan bir homojenleştirme kültürü getirdi ve bir sınır olduğunu bilerek sınırları aşmayı daha ödüllendirici buluyoruz.

–Bienalsur ilk on yılında başka hangi yenilikleri sunuyor?

–Bir yandan, ikamet programını daha karmaşık hale getirdik. Her zaman sanatçıları hareket ettirmeyi, eserleri hareket ettirmekten daha çok tercih ettiğimizi söyleriz; bir süre mekanlarda çalışıyorlardı, ancak şimdi daha fazla destek ve ortaklıkları var. Michelangelo Pistoletto gibi Bienalsur'a özel bir bağlılığı olan sanatçıları da davet ettik. Ve bu yılki ilginç bir fark, çağdaş sanatın olanaklarından maddiliği nedeniyle yararlanmamız: farklı yerlerde yapılabilecek bir videomuz veya enstalasyonumuz varsa, neden bundan yararlanmayalım?

–Bunun bir örneği ne olabilir?

–Birçok lokasyonda sergilerimiz var. Birçok sanatçı aynı konsepti paylaşırken, diğerleri farklılık gösteriyor. Bazen aynı eser oluyor ama farklı formatlarda çünkü mekana özgüler. Immigrants Hotel'deki merkezi projelerden biri olan Let's Play'de durum böyle. Let's Play in the World , oyun fikri aracılığıyla sanat ve yaşam arasındaki gerilimleri ele alıyor.

Julio Cortázar'ın Hopscotch'unu da içeren bu megaprojede, Latin Amerika ve Avrupa'daki çeşitli mekanlarda bulunacak olan Kolombiyalı sanatçılardan oluşan bir kolektifin (D) structure adlı sanatsal bir denemesi var; bu aynı zamanda beklentilerle ilgili sorularla yönlendirilen, bir heykel inşa eden tahta çubuklarla oynanan bir oyun. Ayrıca Carlos Amorales'in , insanların sesleri keşfetmeye davet edildiğini hissedebilecekleri, müzisyenlerle birlikte, mobil bir şeyi yeniden düşünme fırsatı veren çalışması da var.

Sanatın topluluk oluşturma, işbirlikli çalışma ve etkileşim için bir yer olarak düşünülmesi çok güçlüdür. Bunlar sadece eğlence gibi görünür, ancak öyle değildir. Özellikle pandemiden sonra toplumdaki ifade gücü çok sınırlıdır ve bizi insan yapan şey tam olarak budur.

–Küratoryal eksenlerden biri, günümüz sanatında sıklıkla görülen ütopik ve distopik arasındaki gerilimi yansıtan Daha Adil Bir Dünya.

–Bienalsur kartografisini renklendiren temalardan birinin " Hadi Dünyada Oynayalım" olması , kendimizi olumlu tarafa koymakla ilgilidir. Bu, daha az eleştirel ve düşünceli olduğu anlamına gelmez, ancak dünyada korumak istediğimiz şeyleri olumlu bir şekilde ifade eder ve bunun gerçekleşmesi için koşulları sunarız. Bu bağlamda, sanatın kaynakları eşsizdir.

Evden dünyaya ve tekrar geriye doğru çift yönlü bir cadde olan Bienalsur, yalnızca bölgemizde üretilen işleri sergilemek için kraliyet caddesi olmamıştır. Büyük bienallere ve fuarlara katılan herkes, daha önce kenarda kalmış sanatçılar ve işler aracılığıyla özgün isimlerin ve ifade biçimlerinin yayılmasına ne ölçüde katkıda bulunduğunu görmüştür.

Aynı şekilde, bugünün merkez devresinin kilit yaratıcılarını, büyük kurumlar aracılığıyla erişemeyeceğimiz uzak enlemlerimize daha da yakınlaştırmayı başardı. Kısacası, her mekandaki dilleri ve bakış açılarını, herhangi bir ciddi jestten uzak bir şekilde zenginleştirdi.

Buenos Aires'te . 5 Temmuz MUNTREF Çağdaş Sanat Merkezi (Km 0) | Hadi oynayalım.

Hadi dünyada oynayalım.

Hadi oynayalım. (D)estructure, bir başka (performans) macerası. Askıya Alınmış Zaman Enstitüsü.

6 Temmuz, Parque de la Memoria (Km 8) Bazı meslekler. Arjantin'de sanat, iş ve güvencesizlik (2003-2023)

8 Temmuz Kültür Alanı Brezilya Büyükelçiliği Palacio Pereda (Km 1.4) Saf soyutlamanın eleştirisi

Arjantin'deki Şili Büyükelçiliği MATTA Kültür Merkezi (Km 3.8) Discordias. Fotoğraflar Paz Errázuriz ve Adriana Lestido'ya aittir .

25 Temmuz Alliance Française (Km 1.35) Göçmenler

Salta , 10 Temmuz. mac - Salta Çağdaş Sanat Müzesi (Km 1288) Tekstil/Doku

Lola Mora İl Güzel Sanatlar Müzesi (Km 1285) Anachronias

Mar del Plata 12 Temmuz MAR - İl Çağdaş Sanat Müzesi (Km 383) Eskimişliğin Parçalanması: Sessiz Bahar