Çok çalıştınız, çok az şey öğrendiniz ve neredeyse hiçbir şey elde edemediniz mi? Stajyerdiniz ve hayır, işler olması gerektiği gibi gitmedi.

Staj , tanımı gereği, ister kamu ister özel bir şirket veya kurumda, yalnızca kitaplardan öğrenilmesi zor olan pratik beceriler edinme amacıyla gerçekleştirilen bir eğitim sürecidir . Teoride, iş dünyasına kademeli bir giriş sağlar. Pratikte ise durum genellikle farklıdır.

10 Kasım, Uluslararası Staj Günü'dür ve dolayısıyla staj yapanların, yani stajyerlerin de günüdür. Unutmamak önemlidir: Staj (veya stajyerlik) bir iş sözleşmesi değildir. Maaş sağlamaz, sadece katılım ücreti öder. İki tür staj vardır: müfredat içi ve müfredat dışı; önemli olan bu ayrımdır.

Eğitim programının ayrılmaz bir parçası olan müfredat içi stajlar (üniversite stajları gibi) genellikle ücretsizdir. Ders dışı stajlar ise müfredat dışında gerçekleşir ve katılım ücreti alınır. Yarı zamanlı veya tam zamanlı olabilirler ve ücretleri bölgeden bölgeye ve şirketten şirkete değişir. Avrupa'da bile bu ayrım devam etmektedir: Örneğin, iki aydan kısa süren üniversite stajları nadiren ücretlidir; ancak ders dışı olanlar ücretlidir.

Avrupa'da nasıl işliyor?

Birleşik Krallık'ta stajyer işçi olarak kabul edilirse, saat başına 10,42 £ asgari ücrete hak kazanır. Fransa'da ise stajlar yalnızca müfredata bağlıdır: İki aydan uzun sürerse, saat başına en az 4,35 € ücret alırlar. Ders dışı stajlara izin verilmez: Fransızlar için beceriler, sözleşmeli ve maaşlı bir şekilde gerçek iş aracılığıyla öğrenilir.

Sosyal politikanın ustası İspanya'da , tam zamanlı bir pozisyon için asgari ücret aylık 1.080 avrodur. Stajyerler, çalışanlarla aynı haklara sahiptir: tatil, hastalık izni ve yan haklar.

Peki ya İtalya'da?

İtalya'da ise durum çok farklı. Öğrenciler staj bulmakta zorlanıyor ve mevcut ders dışı stajların ücretleri genellikle düşük. Sözleşmeler tatil, hastalık izni, katkı payı veya şirket yan hakları sağlamıyor. Şirketler çok şey bekliyor ama çok az şey veriyor . Geriye sadece yoğun iş günleri, belirsizlik ve yenilenme umudu kalıyor.

Bir İtalyan stajyer ayda ortalama 300 ila 1.000 avro kazanıyor, ancak bu sadece birkaç sektörde en şanslı olanlar için geçerli. Uzatmalar dahil maksimum süre altı ay ve stajlar, özellikle de ekonomik krizin ortasında olduğumuz bugünlerde, nadiren işe dönüşüyor.

Peki stajın asıl amacı ne?

Stajlar, tanımlarının özüne ihanet ediyor gibi görünüyor; onları eğitip iş dünyasına tanıtmaları gerekiyor. Ancak çoğu zaman bu vaat bozuluyor . Birçok şirket, stajyerleri düşük maliyetli bir iş gücü olarak kullanıyor ve kadrolu personel almak yerine rotasyona tabi tutuyor. Stajlar "kalıcı" olmadığı için de kimse onları gerçekten eğitmiyor. Bu nedenle gençler çok çalışıyor, az şey öğreniyor ve güvencesizlik döngüsünde sıkışıp kalıyorlar.

Bunlar, maddi bağımsızlığa izin vermeyen düşük ücretli işler : evden çıkmaya veya kira ya da yemek gibi temel masrafları karşılamaya yetmiyor. Ailesi olanlar ücretsiz staj yapabiliyor; bunu karşılayamayanlar ise dışarıda kalıyor. Liyakat, ayrıcalıklar tarafından işte böyle bastırılıyor.

Dahası, staj süresince INPS katkı payları ödenmez ve tam sosyal güvenlik veya sigorta kapsamı garanti edilmez. Hiçbir beklenti olmadan bir stajdan diğerine atlamak yorucudur: hayal kırıklığı, güçsüzlük hissi ve zaman ve emeğin değersiz olduğu algısı yaratır. Belki de sistemi yeniden düşünmenin zamanı gelmiştir. Gençler "seçici" değil, tembel de değiller. Çok şey talep edip karşılığında çok az şey veren bir işgücü piyasası tarafından sömürülmekten yorulmuş durumdalar .

Onlar da iyi bir maaş, kendilerine ait bir ev, kuruşsuz bir akşam yemeği, ailelerinden borç istememe özgürlüğü istiyorlar. Staj sabrı, hoşgörüyü ve dayanıklılığı öğretir. Peki pes edip hayatlarını değiştirmeye karar verenleri nasıl suçlayabiliriz?