"Palio di Siena mı? Stadyum şiddeti değil, bambaşka bir şey. Yarıştan sonra mezarlıklara gidiyoruz, yaşayanlar ölülerle birlikte kutlama yapıyor." Maurizio Bianchini, yarışmanın sırlarını açıklıyor.

Ruhunu anlamak için 90 saniyelik çılgın yarışını izlemek yeterli değil. Bazen acımasız mantığına, atalarından kalma ritüellerine kendinizi kaptırmanız gerekiyor. "Yarışın ertesi günü Cimitero della Misericordia'da olmalısınız," diye açıklıyor kırk yıldır Palio di Siena'nın televizyon seslendirmeni olan Maurizio Bianchini . "Kazanan contrada'nın ilk perdesi orada, mezarlarda gerçekleşir: Yaşayanlar, davul sesleri eşliğinde bayraklarını kaldırarak ölülerle birlikte başarılarını kutlarlar ." Sienalı Tartuca binicisi ve efsanevi radyo yorumcusu Silvio Gigli'nin ("benim için ikinci bir baba") varisi Bianchini, Corriere della Sera'ya verdiği bir röportajda, "dünyada eşi benzeri olmayan, eşsiz" olarak tanımladığı bir yarışmanın sırlarını açıklıyor.

En büyüleyici ve tartışmalı yönlerden biri, serbestçe akan, ancak yazılı olmayan kurallara göre işleyen paranın rolüdür. Bianchini, "Dünyanın neresinde kazananın herkese para ödemek zorunda olduğu başka bir yarış bulabilirsiniz ki? " diye soruyor. Ve "birkaç milyon avro "dan bahsediyor. Ancak en inanılmaz anlaşmalar, başlangıçtaki çift ipli "canape"de yapılıyor. "Contrada, jokeyin kullanımına büyük miktarda para sağlıyor. Başlangıç çizgisinde kendisini rahatsız eden bir rakiple karşı karşıyaysa, kenara çekilmesi için ona 100.000 avro vaat edebiliyor." "Ve borç aynı akşam ödeniyor . Bu sıradan bir yarış değil." Ücretler ise altın değerinde: " 100.000 avronun altında en yüksek puanlı jokey bile yerinden kımıldamıyor. Kazanırsa, bu miktarın iki veya üç katını cebine indiriyor." Öyle çılgın bir para döngüsü ki, geçmişte Gelir İdaresi'nin bile "Aceto'ya [tüm zamanların en başarılı jokeyi, ed.] vergi kaçırmaktan dolayı 500 milyon lira para cezası verdiğini" hatırlıyor.

Yarışın kendisi sınır tanımayan bir mücadele: " Her şey serbest: bloke etmek, bloke etmek, çiti kapatmak, koltuğundan etmek," diye açıklıyor Bianchini. Siena dışındakiler için bu şiddet, hayvan zulmü gibi görünebilir. Ancak kesin bir kural var: "İpin içinde kırbaçlamalar hariç. Başladıktan sonra rakip kırbaçlanabilir." Kurutulmuş bir öküz tendonu olan kırbaç, bu nedenle rakibin atına karşı kullanılabilir, ancak yarış resmen başlamadan önce değil. "Fronteggiamenti" olarak bilinen kontrada üyeleri arasındaki kavgaların bile kendi kuralları vardır. Spiker, "Bu stadyum şiddeti değil ," diye belirtiyor. İki simgesel anekdot anlatıyor. "Bir keresinde, L'Aquila kontrada üyeleri Pantera'daki rakipleriyle çatıştı. Biri yüzük parmağını gösterip 'Alyansımı kaybettim!' diye bağırdı. Hepsi yüzüğü aramak için durdular. Bulunur bulunmaz tekrar çalmaya başladılar." Bir başka sefer, Civetta ve Leocorno arasında çıkan bir kavga sırasında, bir restoran sahibi hastalandı. Rakipler kavgayı ayırıp ambulans çağırdılar ve kavga yeniden başlayınca "kavga tekrar alevlendi."

Peki ya kadınlar? Modern Palio'nun neredeyse 400 yılında, sadece bir jokey yarıştı: Rosanna Bonelli "Rompicollo", 1957'de bir aktrisin dublörü olarak. Ancak Bianchini bunun cinsiyetçilik olduğunu reddediyor. "Yasak yok. İki kız final sınavlarını geçti, ancak kaptanlar erkekleri tercih etti." Şöyle vurguluyor: "Birçok kadın kaptan var. Hatta Siena'nın ilk kadın belediye başkanı, Istrice başrahibi Nicoletta Fabio'yu bile seçtik." Ardından şöyle bitiriyor: "Oğlum bile 2 Temmuz yarışı için dört bilet istedi. Olamaz," kendisi için bile.