Carlo Gambalonga'ya veda, tarih, spor ve insanlık arasında 50 yıllık gazetecilik

İtalyan gazeteciliği bugün en otantik ve tutkulu seslerinden birini kaybetti. İtalya ve dünyanın anlatıcısı olan Ansa için tarihi bir gazeteci olan, safkan bir muhabirin aynı titizliği ve ilk şakasında bir çocuğun aynı coşkusuyla beş on yıllık haberciliği kapsayabilen Carlo Gambalonga, 74 yaşında vefat etti.

Gambalonga, henüz yirmi yaşındayken, spor gazetecisi olarak ilk adımlarını attığında yıl 1974'tü. Olimpiyatlar, Dünya Kupası ve genç Diego Armando Maradona ile yaptığı röportaj, onun cephedeki ilk çıkışını işaret ediyordu. O zamandan sonra, haberciliğe geçiş doğal oldu: "jetonlarla dolu cepler" ve doğaçlama telefon kulübeleri tarafından dikte edilen haberlerle, ülkemizin tarihini oluşturan olayların doğrudan tanığıydı. Moro'nun kaçırılması, üç Papa, savaştaki Arnavutluk, Irpinia ve Friuli'deki depremler, Sarno heyelanı: sesi diğerlerinden önce geldi, genellikle el sıkışmadan önce gelen o hazır espriyle.

Gambalonga, 1976'dan beri ikinci evi haline gelen en büyük İtalyan basın ajansı Ansa'nın ayrılmaz bir parçası olmuştur. Bölge ofislerinin koordinatörlüğünden on yıldan fazla bir süre boyunca Magnaschi, Gramaglia ve Contu ile müdür yardımcılığına kadar yeni bir editoryal vizyonun mimarı olmuş, uzmanlaşmış ürünlerin lansmanına, Ansamed haber programının genişletilmesine ve İtalyan ve yabancı kurumlarla sürekli diyaloğa katkıda bulunmuştur.

Kariyerinin en önemli anlarından biri, Napoli'deki G7 sırasında Amalfi'deki Hotel Santa Caterina'da Hillary Clinton ile yapılan özel röportajdır. Ancak Gambalonga, hem dış politikayı hem de Güney'in günlük kalp atışlarını, sağlık hizmetlerini, turizmi ve bölgeyi anlatarak yüksek ve alçak olanı birleştirmeyi başarmıştır.

Ulusal ve uluslararası düzeyde ödül alan - Axel Munthe Ödülü (1989), Ischia Ödülü (2007), Salerno Uluslararası Bilgi Ödülü (2009) sadece birkaçını saymak gerekirse - gazeteciliği kültür, hizmet ve bağlantı aracı olarak görüyordu. Ayrıca, yeteneği geliştirmek ve etiği korumak isteyenlerin ruhuyla yürüttüğü bir rol olan Ischia Uluslararası Gazetecilik Ödülü Vakfı'nın başkan yardımcısıydı. Gazetecilik faaliyetinin yanı sıra Akdeniz'den bilimsel yayına kadar uzanan denemeler ve romanlar yayınladı. Başlıkları arasında şunlar yer alır: “I ragazzi di Tirana”, “Il signore delle nascite”, “Cinema fermo posta” (Diego Fabbri ödülü) ve “Casa ANSA – da 70 anni il diario d'Italia”. Ayrıca Suor Orsola Benincasa ve San Marino'daki gazetecilik ustalarında gelecek vaat eden muhabirlerin tüm nesillerini eğitti.