Edebiyatta Roma: Bu kitap, Roma'yı Montaigne, Goethe, Dickens ve diğer dahilerin gözünden ele alıyor.

Montaigne'den Rilke'ye , Chateaubriand, Dickens , Twain , Melville, Goethe, James ve Stendhal'e uzanan Roma Edebiyat Rehberi , Ebedi Şehir'in önemli yerlerinin edebiyat dehaları tarafından görülmesiyle, en sanatsal şehirlerin farklı bir vizyonunu sunar.

Ebedi Şehir , geleneksel olarak geçmiş ihtişamların kalıntılarını düşünmek ve kiliselerinde, saraylarında ve müzelerinde barındırılan sanatsal harikalara hayran kalmak isteyen yazarların uğrak yeri olmuştur .

Son iki bin yıldır Roma, dünyanın en çok ziyaret edilen şehirlerinden biri olmuştur . İlk olarak Akdeniz'e hükmeden bir imparatorluğun başkenti, daha sonra Hıristiyan inancının ve inananların hac merkezi ve Rönesans döneminde sanatçıların ve bankacıların akın ettiği sanat, eğitim, felsefe ve ticaretin önemli bir merkezi olmuştur.

Roma Edebiyat Rehberi'nin (Ático de los Libros) önsözünde belirtildiği gibi, şehir 17., 18. ve 19. yüzyıllarda, her genç İngiliz aristokratının eğitimini tamamlamak ve klasik kültür, sanat, felsefe ve mimariye dalmak için yapması gereken Avrupa yolculuğu olan Büyük Tur'un ana duraklarından biri haline geldi.

Büyük Tur gezginleri bilgin, tutkulu, lüksü seven ve bunu karşılayabilen kişilerdi ve ayrıcalıklı bakış açılarından dolayı algıları, 20. yüzyılda kitle turizminin kapıları açılmadan önce, sonraki ziyaretçilerin hayal gücünü etkiledi.

Belki de tüm bu modern gezginlerin ilki olan Montaigne'in vizyonu, Goethe, Chateaubriand, Mary Shelley ve kitapta adı geçen diğer yazarların vizyonu, okuyucuya Roma'ya dair bugün sürdürülmesi zor olan masum bir bakış açısı sunar.

Kronolojik yolculuk , ilk büyük gezgin olan Yunan coğrafyacı ve tarihçi Strabon ile başlar. Strabon, "Roma'nın büyüklüğünden" bahseder ve bunu "şehrini süslemede diğer herkesi aşan bir şevk ve cömertlikle çocukları, dostları, karısı ve kız kardeşiyle birlikte İlahi Sezar Pompey'e" bağlar.

Strabon, Roma'nın "sık sık yıkılan evler, yangınlar ve hiç durmayan satışlar nedeniyle ortaya çıkan inşaat işleri için" tahta ve taşa ihtiyaç duyduğundan söz eder.

Strabon, bu kötülüklerden kaçınmak için Sezar Augustus'un "yangın durumunda yardıma hazır azatlı kölelerden oluşan bir birlik kurduğunu, evlerin yıkılmasını önlemek için de yeni yapılan binaların öncekiler kadar yüksek olmaması gerektiğini" bildirir.

Michel de Montaigne, 1580 yılında İsviçre, Almanya ve İtalya'yı kapsayan bir seyahate çıktı ve izlenimlerini ölümünden çok sonra (1592) 1774 yılında yayımlanan bir günlükte kaydetti.

Zira Roma'ya zaferi Paris'le kıyaslayarak tartışmasız bir şekilde veren Montaigne, onu şu sözlerle savunur: "Hâlâ ortaya çıkan bu küçük yıkım belirtileri, ne bunca yüzyılın, ne bunca yangının, ne de bütün dünyanın defalarca işbirliği yaparak söndürmeyi başaramadığı o sonsuz ihtişamın kanıtıdır."

Birçok kişi Roma'ya olan ilk görüşte aşkını yayınlarında gizlememiştir ; örneğin Roma'yı üniversitesi olarak gören Goethe ; Chateaubriand , Stendhal , Henry James veya Rainer Maria Rilke .

Diğerleri ise belirli yönlere odaklandılar; örneğin Caracalla Hamamları ve Pantheon'dan bahseden Tobias Smollett; Palazzo Cenci'den bahseden Percy Bysse Shelley; Pantheon ve Roma kadınlarına odaklanan James Fenimore Cooper; Roma heykellerine odaklanan Herman Melville ; St. Peter's, Kolezyum ve katakompları vurgulayan Mark Twain ; onu Piazza di Spagna'ya yerleştiren Hugh Macmillan; veya Kolezyum'dan başlayarak Roma İmparatorluğu'nun gerilemesinden ve çöküşünden bahseden Edward Gibbon.

Kitapta adı geçen tek İspanyol, seyahat edebiyatı türünü geliştiren ve 1861'de İtalya'nın birleşme sürecinde yaptığı bir gezide edindiği deneyimleri De Madrid a Nápoles adlı eseriyle yayımlayan El sombrero de tres picos adlı eserin yazarı Pedro Antonio de Alarcón'dur .