Arjantin | Coplarla, göz yaşartıcı gazla ve plastik mermilerle

Javier Milei hükümetinin yeni güvenlik protokolü nedir?

Güvenlik protokolü, esas olarak Arjantin'de geleneksel olarak sokaklarda gerçekleşen gösteri ve protestoları hedef almaktadır. Bu amaçla, sokaklarda protesto hakkı polis müdahalesi gerektiren bir suç olarak kabul edilmektedir. Güvenlik önlemleri, genellikle bu amaçla eğitilmemiş federal polis güçleri tarafından yürütülmektedir. Bu durum, cop, göz yaşartıcı gaz ve plastik mermi gibi öldürücü olmayan silahların orantısız ve hukuka aykırı kullanımına yol açmaktadır.

Böylece, kamusal gösteriler suç faaliyetleri ile ifade özgürlüğü arasında bir denge unsuru haline geliyor. Sonuçları nelerdir?

Ceza hukukunun yasal yollarının kötüye kullanıldığı bir kriminalizasyon sürecine tanık oluyoruz. Sokakta protesto etmenin suç teşkil ettiği bir senaryoda, devlet göstericilerin güvenliğini sağlama görevinden kaçınıyor. Bu durum, göstericilere saldırması veya zarar vermesi yasak olan devlet güvenlik güçlerinin de göstericilerin güvenliğini sağlaması için geçerli. Çok sayıda kişi keyfi olarak tutuklanıyor, en iyi ihtimalle bir gece, en kötü ihtimalle haftalarca veya aylarca ağır suçlarla itham ediliyor.

Mart ayında, fotoğrafçı Pablo Grillo bir gösteri sırasında yüzüne atılan göz yaşartıcı gaz bombasıyla vurularak hayati tehlike arz eden yaralar aldı. İnsan hakları örgütü CELS de bu davanın davacılarından biri. Soruşturmalar nasıl ilerliyor?

Kanıtlar hâlâ toplanıyor ve sunuluyor. Son birkaç aydır olayla ilgili fotoğraf ve videolar topladık. El bombasını ateşlemek için kullanılan silaha el konuldu ve mahkeme, atışın mesafesini, hızını ve dinamiklerini belirlemek için orijinal silahı kullanarak olayı yeniden canlandırmayı planlıyor. Ayrıca, Pablo Grillo'nun yaralarının ciddiyetini ve bu olayın hayati tehlikesini belirlemek için adli tıp hizmetlerinin de katılımıyla bir tıbbi muayene gerçekleştirildi.

Peki hükümetin muhaliflere yönelik baskısı sadece sokak protestolarıyla sınırlı değil mi?

Hayır. Milei hükümeti, örneğin kararlarını eleştiren gazetecilere karşı açıkça çatışmacı bir yaklaşım izliyor. Bu, gazetecileri ve eleştiride bulunan diğer kişileri sindirmeyi ve aynı zamanda disipline etmeyi amaçlayan, yargı sisteminin tamamen kötüye kullanılan ve gereksiz bir şekilde kullanılmasına yansıyor. Bu durum, bir kamu görevlisinin, özellikle de bir cumhurbaşkanının eleştirel açıklamalara karşı sahip olması gereken hoşgörü sınırını göz ardı ediyor.