Tartışma kültürü | Amca Hans Fenomeni

Amca Hans fenomeni, eskiden birçok ailede var olan amca anlatım biçimini anlatıyor. Benimkinde ise tam olarak Hans Amca vardı: 1933 doğumlu, rahat, neşeli bir adamdı, puro içiyordu, çok iyi bir memur emekliliği vardı - ve böylece gün içinde, kendisine sunulan tüm kaynaklardan (Karl-Heinz Köpcke'nin "Tagesschau"sundan ve Gerhard Löwenthal'in "ZDF-Magazin"inden Werner Höfer'in "Frühschoppen"ine, Peter Scholl-Latour'un kitaplarından "Peter Moosleitner'in ilginç dergisine") dünyanın bir resmini oluşturmak için yeterince boş zamanı vardı.

Şimdiye kadar alakasızdı - eğer amcanın, dünya durumuyla ilgili yarım yamalak bilgisini ve bunun sonucunda elde ettiği içgörüleri yeterince çabuk elde edemeyen herkesi rahatsız etme konusundaki doymak bilmez eğilimi olmasaydı. Hans Amca'yla her karşılaştığımda bunu defalarca ve acı bir şekilde deneyimledim; Birkaç aile kutlaması sayesinde kaçınılmazdı.

Yani, teyze Ilse'nin doğum günü, büyükbaba Wilhelm'in cenazesi veya kuzen Jochen'in nişanı için az çok geniş bir aile grubunda buluşur buluşmaz, Hans hızla yanıma gelmeyi başardı ve fazla bir önsöz yapmadan ama çok daha ayrıntılı bir şekilde, onun fikrine göre "Yahudilerin" Ortadoğu sorununu nasıl çözmesi gerektiğini, "Rusların" artık Batı tarafından yönetilmesine gerek olmadığını ve onun kısalttığı şekliyle "Masonların" artık Almanya'nın kaderi üzerinde zararlı bir etki yaratamayacağını anlattı.

Nezaket kuralları gereği, onun sözlerini en azından birkaç dakika boyunca yapmacık bir ilgiyle takip etmem gerekiyordu. Ama fırsat çıktığı anda, dünyaya dair bitmek bilmeyen açıklamaları karşısında kendimi biraz daha öne attım. Bu da bazen beklenenden daha zor oluyordu. Çünkü nereye saklanmaya çalışsam, Hans beni tekrar yanıltmadan takip ediyor ve tam da bahanelerle sözünü kestiğim yerden devam ediyordu (tuvalete gitmem, bacaklarımı uzatmam, kuzenim Kathrin'le merhabalaşmam gerekiyordu). Birçok aile kutlaması benim için işkenceye dönüşüyordu.

Hans Amca çoktan öldü. Ama onun adıyla anılan fenomen ondan sonra da varlığını sürdürdü. Özellikle son zamanlarda, giderek daha fazla sinirime dokunmaya başladı, üstelik -başka nerede olabilirdi ki- internette. Özellikle Facebook'ta, çoğumuz için bir vekil aile gibi olan, en başından beri ayıların yaramazlık yaptığını etkileyici bir şekilde açıklayan, ama şimdi birçoğu için gerçek bir belaya dönüşen bir yer.

Benim durumumda, Peter, Paul ve Pit adında birkaç Faceboomer var. Bunlar, şu anda aynı yaşlardalar, ancak Amca Hans'ın en ağır günlerindeki kadar iyi emekli değiller. Yarı emekliliklerinin büyük bir bölümünü, dijital olarak bulunabilen tüm bilgiler, arka plan bilgileri ve güncel dünya olaylarıyla ilgili analizleri, kendilerine sunulan tüm kaynaklardan (yani, tüm Almanca, İngilizce ve Rusça çevrimiçi portallar; tabii ki, ödeme duvarlarının bu tarafında) toplamaya ayırıyorlar.

Şimdiye kadar, çok alakasızdı - jeopolitik, küresel ekonomi ve savaş yapma ve barış yapma bağlamlarına ilişkin kendi içgörülerini bazen daha kısa, çoğunlukla daha uzun, ama her zaman didaktik ve buna bağlı olarak aptalca olma garantisi olan Facebook veya Instagram paylaşımlarına dökme ve bunları bazen saatlik olarak hesapları üzerinden gönderme eğilimleri olmasa, öyle ki - Amca Hans'ın dağınık dünya durumlarından önceki zamana benzer şekilde - bazen merhamet ve kaçış olmazdı. Uzun zamandır aşıldığını düşündüğünüz bu saçmalıkların mantıksız taleplerinden sürekli olarak çevrimdışı kalmadığınız veya geçici olarak engelleyerek veya hatta arkadaşlıklarınızı bitirerek kaçınmadığınız sürece.

O halde, asılsız komplo teorilerini bırakalım, meslektaşım Peter. Ve sen, uzun zamandır dostum olan Paul, lütfen giderek daha çirkinleşen paylaşımlarından ve dünyanın durumu hakkındaki inanılmaz derecede gereksiz yorumlarından vazgeç. Ve sana, sevgili Pit, sesleniyorum: Uzun zamandır beklediğin kitabını artık bitir, bir zamanlar nüktedan ve dünyayı görmüş geçirmiş bir dost olarak kusursuz itibarını, kendini yücelterek, utanç verici övünmelerle ve yaygın olduğu varsayılan savaş çığırtkanlığına ve yeşil duygulara karşı tükürük saçarak kalıcı olarak mahvetmek yerine.