Uderzająca różnica między dwiema stronami Księżyca

Uzyskane dane wskazują na istnienie zasadniczych różnic między „widoczną stroną” Księżyca zwróconą ku Ziemi i „niewidoczną stroną” Księżyca, która pozostaje w tle. Bliskie otoczenie tworzą rozległe równiny pokryte lawą; Dalsza strona jest bardziej wytrzymała i sztywniejsza.

Wyniki badań stanowią mocne potwierdzenie teorii mówiącej, że aktywność wulkaniczna dwa do trzech miliardów lat temu doprowadziła do nierównomiernego rozmieszczenia pierwiastków radioaktywnych we wnętrzu Księżyca.

„Odkryliśmy, że widoczna strona Księżyca jest bardziej rozciągnięta niż ta, która jest niewidoczna” – powiedział Ryan Park, dyrektor Solar System Dynamics Group, dodając, że ta różnica w elastyczności wskazuje na to, że struktura wewnętrzna jest zasadniczo inna.

Dane grawitacyjne zostały zebrane przez dwa statki kosmiczne, Ebb i Flow, misji GRAIL, które krążyły wokół Księżyca w latach 2011–2012. Dzięki tym danym naukowcy stworzyli jak dotąd najdokładniejszą mapę grawitacyjną Księżyca.

Według Parka wyniki były początkowo tak zaskakujące, że obliczenia powtórzono wiele razy. Cały proces trwał w sumie 10 lat.

Nowy model pokazuje również, w jaki sposób Księżyc rozciąga się pod wpływem grawitacji Ziemi. Podobnie jak Księżyc wpływa na pływy na Ziemi, Ziemia wywiera podobną siłę na Księżyc.

Tę samą technikę zastosowano wcześniej w przypadku planetoidy Westa, co ujawniło, że Westa może mieć mniejsze jądro lub w ogóle go nie mieć, niż wcześniej sądzono. Dodatkowo, metodą tą wykazano, że prawdopodobieństwo istnienia oceanu magmy na wulkanicznym księżycu Jowisza, Io, jest nikłe.

„Grawitacja daje nam wyjątkową perspektywę wnętrza ciała niebieskiego bez konieczności oglądania jego powierzchni” – powiedział Ryan Park, podkreślając, jak cenna jest ta metoda w eksploracji planet.