Odtajniono informacje o pomocy Zachodu dla Mossadu w tropieniu i eliminowaniu palestyńskich terrorystów

Jak wynika z niedawno odtajnionych dokumentów, tajna koalicja zachodnich agencji wywiadowczych dostarczyła Izraelowi kluczowych informacji, które umożliwiły Mossadowi namierzenie i zabicie Palestyńczyków podejrzanych o udział w atakach terrorystycznych w Europie Zachodniej na początku lat 70.

Jak zauważa The Guardian, wsparcie to odbywało się bez żadnego nadzoru ze strony parlamentów lub wybranych polityków i gdyby nie było w istocie nielegalne, wywołałoby publiczny skandal.

Kampania zabójstw w Izraelu, prowadzona przez Mosad, główną izraelską służbę wywiadowczą, nastąpiła po ataku terrorystycznym uzbrojonych bojowników palestyńskich na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium we wrześniu 1972 r., w którym zginęło 11 izraelskich sportowców. Co najmniej czterech Palestyńczyków powiązanych – zdaniem Izraela – z terroryzmem zostało zabitych w Paryżu, Rzymie, Atenach i Nikozji, a sześciu kolejnych w innych miejscach w ciągu reszty dekady. Misja, nazywana przez niektórych Operacją Gniew Boży, stała się inspiracją dla hollywoodzkiego filmu Monachium Stevena Spielberga z 2005 roku.

Dr Aviva Guttmann, historyk strategii i wywiadu z Uniwersytetu w Aberystwyth, odkryła w zaszyfrowanych depeszach znalezionych w szwajcarskich archiwach dowody na wsparcie izraelskiej misji przez wywiady Zachodu.

Tysiące takich meldunków przesłano za pośrednictwem nieznanego wcześniej tajnego systemu o kryptonimie „Kilowatt”, który stworzono w 1971 r., aby umożliwić 18 zachodnim agencjom wywiadowczym, w tym Izraelowi, Wielkiej Brytanii, Stanom Zjednoczonym, Francji, Szwajcarii, Włochom i RFN, wymianę informacji. Materiały te zawierały surowe dane wywiadowcze, m.in. szczegóły dotyczące kryjówek i pojazdów, informacje o ruchach najważniejszych osób uważanych za niebezpieczne, informacje o taktykach stosowanych przez palestyńskie grupy zbrojne oraz materiały analityczne.

„Wiele z nich było bardzo szczegółowych, łączyło osoby z konkretnymi atakami i podawało szczegóły, które mogłyby być bardzo pomocne. Zachodni urzędnicy mogli nie wiedzieć o zabójstwach na początku, ale potem pojawiło się wiele doniesień prasowych i innych dowodów, które mocno sugerowały, co robili Izraelczycy” – powiedział Guttmann, pierwszy badacz, który przeanalizował materiały Kilowatt. „Podzielili się nawet wynikami własnych dochodzeń w sprawie morderstw z agencją Mossadu, która najprawdopodobniej je przeprowadziła”.

Golda Meir, premier Izraela, zażądała od Mossadu dostarczenia jej wiarygodnych dowodów na to, że jakiekolwiek cele miały związek z Monachium lub były częścią szerszej fali ataków palestyńskich grup bojowników na izraelskie samoloty, ambasady i biura linii lotniczych w Europie Zachodniej i w regionie Morza Śródziemnego. Duża część tych dowodów pochodziła z zachodnich służb wywiadowczych i trafiła do Izraela za pośrednictwem sieci Kilowatt.

Pierwszym zabójstwem przeprowadzonym przez Mosad był zamach na palestyńskiego intelektualistę pracującego w ambasadzie Libii w Rzymie. Wael Zwaiter został zastrzelony w holu swojego apartamentowca w stolicy Włoch, zaledwie kilka tygodni po ataku w Monachium.

Obrońcy Zwaitera zawsze twierdzili, że został błędnie zidentyfikowany jako bojownik i że nie miał nic wspólnego z terroryzmem. Odtajnione materiały pokazują, że zachodnie służby bezpieczeństwa wielokrotnie informowały Izrael, że 38-letni tłumacz dostarczał broń i wsparcie logistyczne organizacji Czarny Wrzesień, stojącej za atakami w Monachium i innych miejscach.

Druga ofiara, Mahmud al-Hamshari, oficjalny przedstawiciel OWP we Francji, został zamordowany w Paryżu w grudniu 1972 r. Hamshari również pojawiał się w depeszach opisujących jego działalność dyplomatyczną i fundraisingową, ale twierdził też, że werbował komórki terrorystyczne.

Z depesz wynikało, że władze Szwajcarii udzieliły znaczącego wsparcia w zamachu w Paryżu w czerwcu 1973 r. na kluczowego organizatora zamachów terrorystycznych Czarnego Września i Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny ​​(LFWP), zbrojnej grupy mającej wówczas siedzibę w Libanie.

Mohammed Boudia, weteran algierskiej wojny o niepodległość przeciwko Francji, który oddał swoje doświadczenie jako agent podziemny na rzecz Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny ​​i Czarnego Września, był jednym z pierwszych celów Mossadu. Boudia zorganizował serię ataków terrorystycznych, w tym nieudaną próbę wysadzenia hoteli w Izraelu i zniszczenia części włoskiego terminalu naftowego. Inne plany zamachów były wymierzone w żydowskich uchodźców emigrujących ze Związku Radzieckiego i ambasadora Jordanii w Londynie.

Boudia, który był także dramaturgiem i reżyserem teatralnym, został namierzony przez Mosad po tym, jak funkcjonariusze szwajcarskiego wywiadu przekazali mu informacje o jego samochodzie, który znaleziono podczas przeszukania bezpiecznego domu w Genewie. Izraelski oddział zabójców namierzył samochód Boudii i wysadził go w powietrze na minie na paryskiej ulicy.

„Nie jestem pewien, czy izraelska kampania zabójstw byłaby możliwa bez taktycznych informacji z europejskich służb wywiadowczych. Z pewnością bardzo pomogło. Ale dla Mossadu bardzo ważne było również, aby wiedzieć, że mają to ciche wsparcie” – mówi Guttman.

W innym przykładzie ujawnionym w depeszach brytyjski wywiad MI5 przekazał Mossadowi jedyne w swojej historii zdjęcie Alego Hassana Salameha, kluczowego przywódcy Czarnego Września, obwinianego o zamach bombowy w Monachium.

W lipcu 1973 r. Mosad uznał, że namierzył Salameha w Lillehammer, małym norweskim kurorcie narciarskim, i wykorzystał zdjęcie dostarczone przez MI5, aby zidentyfikować cel. Jednakże zastrzelony przez niego mężczyzna nie był przywódcą terrorystów, lecz marokańskim kelnerem. Kilku agentów Mossadu zostało zatrzymanych przez norweskie władze, a protesty zmusiły Meira do zakończenia kampanii „Gniew Boży”.

Guttman podkreśla, że ​​nawet po tym fakcie zachodnioeuropejskie służby nadal dostarczały Izraelowi szczegółowych informacji wywiadowczych na temat potencjalnych celów.

Były członek izraelskiej grupy zabójców powiedział w zeszłym miesiącu dziennikowi „Guardian”, że wówczas on i inni członkowie grupy nie znali źródła informacji pozwalających na identyfikację celów, ale podkreślił, że jest absolutnie pewien ich wiarygodności.

Byli bojownicy palestyńscy powiedzieli w zeszłym roku dziennikowi „Guardian”, że „zrobili wszystko, co mogli” w tzw. „wojnie duchów” pomiędzy Mosadem a podziemnymi sieciami PFLP i Czarnego Września, która szalała w regionie Morza Śródziemnego i zachodniej Europy na początku lat 70.

Jeden izraelski agent zginął w Madrycie, a drugi został ciężko ranny w Brukseli w wyniku ataku palestyńskich grup zbrojnych.

Guttmann zauważa, że ​​nowe ustalenia podnoszą ważne pytania dotyczące dzisiejszej wojny w Strefie Gazy, która rozpoczęła się po niespodziewanym ataku Hamasu na Izrael 7 października 2023 r., w wyniku którego zginęło 1200 osób, głównie cywilów, a 251 zostało wziętych jako zakładnicy. W wyniku izraelskiej ofensywy zginęło ponad 50 000 Palestyńczyków, głównie cywilów.

„Jeśli chodzi o wymianę informacji wywiadowczych między służbami różnych państw, kontrola jest bardzo trudna. Międzynarodowe stosunki tajnego państwa pozostają całkowicie poza zasięgiem wzroku polityków, parlamentów i opinii publicznej. Nawet dzisiaj wiele informacji zostanie rozpowszechnionych, o których nie wiemy absolutnie nic” – stwierdza Guttmann.

Uważa się, że Mossad stoi za zabójstwem przywódcy politycznego Hamasu Ismaiła Haniyeha w Teheranie w zeszłym roku, podczas gdy inne izraelskie służby bezpieczeństwa brały udział w zabójstwach szeregu przywódców Hamasu w Strefie Gazy i Bejrucie. W zeszłym roku Izrael zabił również weterana, przywódcę i dziesiątki wysokich rangą urzędników Hezbollahu, libańskiej islamistycznej organizacji zbrojnej.