Mieszkalnictwo i spójność terytorialna

Do 27 maja, kiedy to Observador organizuje Szczyt Miast , rzucamy wyzwanie ekspertom, aby napisali o wyzwaniach stojących przed miastami przyszłości. Wstęp na wydarzenie jest bezpłatny, obowiązuje rejestracja, której można dokonać TUTAJ .

Odpowiedz na pytanie „Jakie jest główne wyzwanie dla miast przyszłości w obszarze mieszkalnictwa?” Wydaje się, że jest to zadanie dość trudne, co natychmiast prowadzi mnie do zadania kolejnego pytania: „które miasta?!”. Główne wyzwanie stojące przed Lizboną czy Porto z pewnością nie będzie takie samo, jak te stojące przed Bragançą, Tomarem czy Santiago do Cacém; nawet dla pozostałych miast tworzących oba obszary metropolitalne wyzwanie nie będzie takie samo.

Dla wszystkich tych miast stwierdzenie „poszanowanie prawa do mieszkania” jest odpowiedzią równie trafną, co niejasną. Ponieważ prawo do mieszkania zaczyna się od posiadania dachu nad głową, miejsca do życia, ale nie ogranicza się do tego.

Dach musi zapewniać bezpieczeństwo fizyczne, ochronę przed zimnem, wilgocią, ciepłem, deszczem, wiatrem i innymi zagrożeniami dla zdrowia i życia (nadający się do zamieszkania); musi zapewniać dostęp do zasobów naturalnych i wspólnych, takich jak woda pitna, energia do gotowania i ogrzewania, oświetlenie, urządzenia sanitarne i miejsca przechowywania żywności (dostępność usług, materiałów, obiektów i infrastruktury); muszą być zlokalizowane w lokalizacjach zapewniających dostęp do możliwości zatrudnienia, usług zdrowotnych, szkół i innej infrastruktury społecznej oraz nie mogą narażać mieszkańców na ryzyko ze względu na bliskość źródeł zanieczyszczeń lub zagrożeń dla środowiska (lokalizacja); musi szanować tożsamość kulturową i styl życia swoich mieszkańców (adekwatność kulturowa); muszą być fizycznie dostępne dla wszystkich, w tym dla grup szczególnie wrażliwych, takich jak osoby niepełnosprawne, osoby starsze, dzieci itp. (łatwy dostęp); musi mieć taki koszt, który nie będzie ograniczał możliwości zaspokojenia innych podstawowych potrzeb, takich jak żywność, edukacja i opieka zdrowotna (dostępność ekonomiczna); i muszą być chronione przed przymusowymi lub arbitralnymi eksmisjami, nękaniem i innymi groźbami, niezależnie od formy zajmowania (bezpieczeństwo prawne).

Są to elementy, które Komisja Praw Gospodarczych, Socjalnych i Kulturalnych wymienia jako elementy składowe prawa do mieszkania. Problem mieszkaniowy jest więc w rzeczywistości kombinacją problemów mieszkaniowych, występujących w różnych proporcjach w zależności od miasta. Na przykład w Câmara de Lobos fakt, że 30% mieszkań jest przepełnionych, stanowi problem mieszkaniowy. Ale problemem mieszkaniowym jest również to, że w Barreiro 20% zatrudnionej populacji potrzebuje ponad godziny, aby dojechać do pracy.

Mając to na uwadze, sądzę, że mam już odpowiedź na zadane pytanie. W Portugalii największym wyzwaniem dla miast w obszarze mieszkalnictwa jest spójność terytorialna. Będzie to prawdopodobnie wybór dość nieoczywisty, w momencie gdy dyskurs koncentruje się na wzroście cen mieszkań, próbując w ten sposób omówić wymiar dostępności ekonomicznej – choć cena, ze względu na szczególne cechy mieszkań i w konsekwencji szczególne funkcjonowanie ich rynku, jest słabym wskaźnikiem tego elementu prawa do mieszkania.

Ale prawda jest taka, że ​​kwestie cen nie są bez związku z tym, że nasz kraj jest bardzo nierówny terytorialnie. Ustawa o mieszkalnictwie uznaje związek między prawem do mieszkania a spójnością terytorialną. Dlatego też w pewnym sensie pozostałe tematy Cities Summit – mobilność, środowisko, technologia – również dotyczą mieszkalnictwa. I bardzo ważne będzie, żeby omówić je wspólnie.

Vera Gouveia Barros posiada dyplom i tytuł magistra ekonomii. Była wykładowcą na Uniwersytecie Madery i badaczem w ISEG. Jest autorką eseju Turystyka w Portugalii i współautorką badania Rynek nieruchomości w Portugalii (oba z Fundacji Francisco Manuela dos Santosa) .