Gratulacje z okazji lata

W ten słoneczny letni weekend chciałbym złożyć gratulacje. Przede wszystkim prezydentowi Trumpowi, nominowanemu do Pokojowej Nagrody Nobla przez swojego przyjaciela Netanjahu. Sposób, w jaki Bibi wręczył Donaldowi ten hojny dar, był czuły i szczery. Najbardziej uderzyła mnie wzruszająca reakcja niewinnego Donalda, który był całkowicie zaskoczony tą propozycją i zareagował tak spontanicznie i szczerze. Kiedy to zobaczyłem, pomyślałem: III wojna światowa jest jeszcze bardzo daleko.

I składam gratulacje byłemu posłowi Rady Bezpieczeństwa Narodowego Jelle Soepboerowi, który w ostatniej chwili wyskoczył z tonącego statku, dzięki czemu nie będzie musiał być świadkiem całkowitego rozpadu tej odłamowej grupy pod koniec października.

Gratulacje również dla gminy Coevorden, której udało się zapobiec przybyciu czternastu nieletnich dziewcząt za pomocą bomb zapalających i przemocy publicznej. Naprawdę fantastyczne. Tak to robimy. Gratuluję również młodym uchodźcom, że oszczędzono im pobytu w tym sanktuarium dla analfabetów.

Gratuluję również prezydentowi Turcji Erdoğanowi, który po raz kolejny zdołał wsadzić za kratki kilku skorumpowanych burmistrzów w swoim kraju bez protestu ze strony jakiegokolwiek państwa zachodniego. Naprawdę imponujące.

I oczywiście, gratuluję również Brudnemu Jeroentje Rietbergenowi, który z pewnością nie będzie ścigany za gwałt na dziewiętnastoletniej wówczas Nienke Wijnhoven. Obmacywanie nieletniej dziewczyny z zwinnymi palcami fortepianowymi przez brudnego, starszego muzyka to w istocie coś zupełnie innego niż gwałt i dlatego nie podlega karze.

Nie mogę zapomnieć o pogratulowaniu redaktorom „NOS Journaal” , którzy byli na tyle uprzejmi, że w tym tygodniu nie ujawnili kolejnej kompromitującej wiadomości o swojej dyrektorce Renate Eringa, holenderskiej królowej Goat Path, i przekazali ją swoim kolegom z RTL. Prawdziwy wyczyn dziennikarski. Myślę, że można liczyć na podwyżkę. A wiadomo: Renate nie jest tania, jeśli chodzi o pensje. Oczywiście, gratuluję również samej Renate za to, że mimo wszystko bezczelnie trzymała się swojej pozycji dziennikarki. To się nazywa charakter, moja droga.

I gratuluję ulicy w Zwolle za skuteczne powstrzymanie budowy domu studenckiego Noor Visser. Noor to dziewczyna, która niedawno straciła ojca i kupiła dom za odziedziczony spadek. Chciała tam mieszkać z kilkoma przyjaciółmi. Sąsiedzi dowiedzieli się o tym i złożyli sprzeciw do gminy. Ich argumenty, oczywiście, brzmiały: uciążliwości, hałas, tłumy, imprezy. Cała ta radość, która kwaśnym mieszkańcom ulicy Noor zbyt mocno przypominałaby ich własną psotną młodość. Ci ludzie wolą leniwie drzemać w dżungli odpowiedzialnych stacji ładowania, myśląc o odliczeniu odsetek od kredytu hipotecznego, mnogości paneli słonecznych, elektrycznych rowerach cargo i wspaniałym sukcesie progów zwalniających. Nie chcą konfrontować się z własną przeszłością. Kiedy ich życie było jeszcze radosne i pełne sensu.

Gmina zakazała wstępu do akademika, więc Noor poszła do sądu. Wydawało się to przesądzone dla naszego Norwega. Kto decyduje, kogo wpuszczasz do własnego domu? Zwłaszcza, gdy sędziowie sami studiowali i wiedzą wszystko o alkoholu, niewłaściwym zachowaniu i nocnych zabawach. Więc na pewno zgodzili się z Noor. Liczyłem na studencki list od przewodniczącego do mieszkańców Zwolle, w którym wyjaśnią, jak zdrowo jest być trzymanym w stanie czuwania przez młodych mężczyzn, którzy wciąż wykorzystują noce na seks i marzenia. A nie przez chrapiących nieudaczników rozważających terapię małżeńską.

Ale niestety, ci lekko szaleni sędziowie zapomnieli o własnej młodości. I tak Noor przegrał.

I dlatego gratuluję Noor Visser. Choćby dlatego, że została w porę ostrzeżona. Mam nadzieję, że uda jej się sprzedać dom jakiejś zależnej parze, która będzie w pełni szczęśliwa na tej jęczącej ulicy.

A chłopakom i dziewczynom z okolicznych akademików pogratuluję lata, kiedy będą mogli usiąść na wyeksploatowanych kanapach i popijać piwo na chodniku. Zimne piwo. Krótko mówiąc: na zdrowie!