W Peronizmie zawarto porozumienie o utworzeniu wspólnych list w Prowincji: front będzie się nazywał Fuerza Patria

Po miesiącach wewnętrznych sprzeczek, rozpadzie relacji między Cristiną Kirchner i Axelem Kicillofem , areszcie domowym byłego prezydenta, który częściowo uspokoił konfrontacje, utrzymującej się nieufności i długich spotkaniach, na których szczegółowo omawiano plan, który miał ograniczyć możliwość zdrad w ostatniej chwili, główni przywódcy peronistów zgodzili się zarejestrować wspólny front wyborczy na wybory prowincjonalne, które miały się odbyć 7 września.

Porozumienie zostało zawarte podczas trzeciego z rzędu spotkania Kicillofa, Máxima Kirchnera i Sergio Massy. Była prezydent monitorowała rozmowy z apartamentu San José 1111, gdzie odbywa areszt domowy. Ponownie w siedzibie rządu prowincji Buenos Aires, trójka ta doprecyzowała główne punkty sporne, choć negocjacje będą intensywne i zacięte przez kolejne dziesięć dni , aż do terminu składania kandydatur w sobotę 19-go. Koalicja będzie nosić nazwę Fuerza Patria (Siła Ojczyzny).

Sprzeczne nastroje, pogłębione przez wyzwanie, jakie Kicillof rzucił Cristinie Kirchner jako liderowi i jej centralnej roli, zaostrzyły napięcia typowe dla konfliktów przedwyborczych. Każdy sektor starał się zminimalizować ryzyko odcięcia się pozostałych od tworzenia list . Gubernator był szczególnie ostrożny, biorąc pod uwagę historię poprzednich rund wyborczych, w których praktycznie nie był w stanie wystawić własnych kandydatów.

W tym kontekście trzej liderzy peronistów szczegółowo omówili wewnętrzne regulacje frontu, skład komisji reprezentacyjnej oraz Komisję Wyborczą. Osiągnęli również porozumienie w sprawie podziału mandatów między poszczególne sektory w procesie przydzielania kandydatów. Kryteria obejmowały zarówno wybory prowincjonalne we wrześniu, jak i wybory krajowe w październiku, aby uniknąć rewanżu w trakcie kampanii w Buenos Aires.

Kicillof dążył do zatwierdzenia systemu pełnomocnictw z przedstawicielami każdej partii i koniecznością uzyskania podpisów krzyżowych, tak aby ich poparcie było niezbędne do oficjalnego zatwierdzenia list. Gubernator rozważał zarezerwowanie własnej partii lub frontu na wypadek, gdyby trudna droga do porozumienia została zniweczona.

„Wszystko musi mieć podpisy wszystkich trzech. Nikt nie może iść naprzód bez uwzględnienia wszystkich” – potwierdził jeden z liderów, którzy udali się do La Platy, aby podpisać konstytucję wspólnego sojuszu. Komisja Wyborcza będzie się składać z Carlosa Bianco – ministra rządu prowincji Buenos Aires i prawej ręki Kicillofa – Leonardo Nardiniego – burmistrza Malvinas Argentinas, sprzymierzonego z Máximo Kirchnerem – oraz posła prowincji Buenos Aires Rubéna Eslaimana, reprezentującego Massę.

Poza rejestracją partii i jeśli umowa zostanie ratyfikowana po zamknięciu list, ci sami protagoniści przyznali, że wewnętrzne spory będą się utrzymywać i w najlepszym razie zostaną zawieszone na czas kampanii. Kicillof zaproponował w weekend, aby „odłożyć różnice na później”, w celu złagodzenia napięć. W kirchneryzmie odebrano to jako potwierdzenie, że przywództwo i prognozy na rok 2027 nie zostaną rozstrzygnięte w tym roku, tak jak – jak rozumieli – zamierzał gubernator.

Oprócz trzech głównych partii, miejsca będą musiały zostać zwolnione dla Frente Patria Grande Juana Grabois i innych sojuszników. Partia Principios y Valores (Zasady i Wartości) Guillermo Moreno została włączona do sojuszu. Inne partie, które już należały do ​​sojuszu, to Nuevo Encuentro (Nowe Spotkanie), Frente Grande (Wielki Front), Unidad Popular (Jedność Ludowa), Kolina (Partia Gmin) i Partido de los Comunes (Partia Ludowa), a także PJ (Partia Partii Ludowej) i Frente Renovador (Front Odnowy).

Wśród dyskusji poprzedzających sobotę 19-go, będą musieli określić kandydatów, zwłaszcza w Trzecim Okręgu Wyborczym, gdzie miała wystartować Cristina Kirchner, oraz w Pierwszym. Dotyczy to również gmin, obszaru, który stwarza największe trudności. „W każdym okręgu realia są bardzo różne; to jedna z najtrudniejszych kwestii do rozwiązania” – stwierdził jeden z liderów po zapadnięciu zmroku, choć przyznał, że nie skomplikuje to porozumienia: „To drobiazg w porównaniu z decyzją o wspólnym kandydowaniu”.