Rozwikłanie tajemnicy zapomnianej KOBIETY Faraona Egiptu: Naukowcy rekonstruują rozbite oblicze królowej Hatszepsut

Ze wszystkich faraonów starożytnego Egiptu Hatszepsut jest chyba tą najbardziej niesłusznie pomijaną.

Jako jedna z pierwszych pionierek „girl power” jako młoda kobieta podjęła niecodzienną decyzję – koronowała się na króla i współrządziła Egiptem przez około 20 lat.

W chwili swojej śmierci w 1458 r. p.n.e. Hatszepsut była już władczynią najspokojniejszego i najbogatszego królestwa od wielu pokoleń.

Legenda głosi, że dowody jej sukcesu zostały wkrótce zatarte lub przypisane jej męskim przodkom – jej posągi zaś rozbito i zniszczono.

Jednak nowe badania wskazują, że Hatszepsut nie była aż tak znienawidzona przez swoich męskich następców, jak to przedstawia historia.

Ekspert z Uniwersytetu w Toronto uważa, że ​​posągi Hatszepsut – która była jednocześnie królem i królową – niszczono wyłącznie w celu ponownego wykorzystania materiałów, z których je wykonano.

„Hatszepsut była płodną budowniczką pomników, a jej panowanie było świadkiem wielkich innowacji w dziedzinie sztuki” – powiedział Jun Yi Wong, egiptolog z Uniwersytetu w Toronto, w wywiadzie dla MailOnline.

„Moje badania wskazują, że duża część zniszczeń posągów Hatszepsut była w rzeczywistości spowodowana ponownym wykorzystaniem tych posągów jako surowca”.

Hatszepsut rządziła Egiptem w czasach XVIII dynastii, co uważa się za jeden z najbogatszych i najpotężniejszych okresów w historii starożytnego Egiptu.

Jej szczątki znaleziono w Dolinie Królów w Egipcie w 1930 roku, chociaż ich formalna identyfikacja nastąpiła dopiero w 2007 roku.

Pomimo jej udanego panowania trwającego dwie dekady, historia w dużej mierze zapomniała o królowej Hatszepsut, która była potężną kobietą w męskim świecie. Wiele jej pomników zostało zniszczonych, więc wizerunki przedstawiające ją jako kobietę są niezwykle rzadkie.

Jednak w latach dwudziestych XX wieku podczas wykopalisk na stanowisku archeologicznym Deir el-Bahari w Luksorze w Egipcie odnaleziono wiele fragmentów posągów Hatszepsut.

W następnym stuleciu zniszczenia te tradycyjnie uważano za akt przemocy dokonany przez jej siostrzeńca i następcę, Totmesa III.

Jednakże, według dr Wonga, wiele posągów przetrwało w stosunkowo dobrym stanie, a ich twarze pozostały praktycznie nienaruszone.

Podważa to tezę, że zniszczenia były spowodowane wrogością Totmesa III wobec Hatszepsut.

Aby ustalić prawdziwą motywację stojącą za zniszczeniem szczątków znalezionych w częściach, dr Wong zbadał nieopublikowane notatki terenowe, rysunki, zdjęcia i korespondencję z wykopalisk z lat dwudziestych XX wieku.

Jego odkrycia, opublikowane w czasopiśmie Antiquity , wskazują, że wiele posągów uległo uszkodzeniom, do których doszło w określony, metodyczny sposób, a nie z winy Totmesa III.

Analiza wykazała, że ​​zamiast zostać zmiażdżonymi chaotycznie, jakby w gniewie, obrażenia dotyczyły słabych punktów – szyi, talii i kolan.

Wiele ze strategicznie rozbitych posągów wykorzystano ponownie w późniejszych okresach jako materiały budowlane i narzędzia.

Ta historyczna praktyka, znana jako „dezaktywacja”, miała na celu zneutralizowanie wszelkiego kultu i czci wobec faraona, który już nie panuje lub nie istnieje.

Jak wyjaśnia, uszkodzenia posągów nastąpiły głównie na skutek ich „rytualnej dezaktywacji” i ponownego użycia, a nie złośliwego zniszczenia.

„Innymi słowy, takie traktowanie niekoniecznie oznacza wrogość wobec przedstawionej osoby” – powiedział dr Wong.

W rezultacie możemy założyć, że Hatszepsut po śmierci była traktowana bardziej jak jej męscy poprzednicy, niż wcześniej sądzono

Jednakże dr Wong przyznaje, że miała miejsce kampania prześladowań przeciwko Hatszepsut – i możliwe, że przynajmniej część tych zniszczeń miała na celu zaszkodzenie spuściźnie Hatszepsut.

„W przeciwieństwie do innych władców, Hatszepsut doświadczyła prześladowań, a ich szersze implikacje polityczne nie mogą być przecenione” – stwierdził.

„Istnieje jednak pole do bardziej zniuansowanego zrozumienia działań Totmesa III, które być może wynikały bardziej z konieczności rytualnej niż otwartej antypatii”.

Amerykańska egiptolog i pisarka Kara Cooney nazwała Hatszepsut „najbardziej potężną i odnoszącą największe sukcesy kobietą, jaka kiedykolwiek rządziła starożytnym światem zachodnim”.

Hatszepsut, jedyna córka Totmesa I, jednego z najbardziej utytułowanych władców i wojowników starożytnego Egiptu, zyskała niespotykaną dotąd władzę, jaką mogła mieć kobieta.

Urodziła się w społeczeństwie, w którym korona była przekazywana z ojca na syna, a królewskie dzieci musiały poślubiać swoje rodzeństwo.

Przeczytaj więcej

W bezprecedensowym posunięciu Hatszepsut przyjęła tytuł króla i zaczęła sprawować pełnię władzy jako starszy współwładca wraz z Totmesem.

Zmieniła swoje imię z żeńskiego Hatshepsut – co oznacza Najwyższa ze Szlachetnych Dam – na męskie Hatshepsu.

Aby ugruntować swą pozycję jako pierwszej władczyni, założyła tradycyjny strój, nakrycie głowy, a nawet sztuczną brodę, tradycyjnie noszoną przez faraonów płci męskiej w Egipcie.

Zdobyła sławę jako kobieta-faraon, a także dlatego, że rozwijała handel, zlecała liczne projekty budowlane i ogólnie rzecz biorąc utrzymywała pokój.

Uważa się, że rządziła nie napotykając większych przeszkód przez ponad dwie dekady, po czym zmarła około 1458 r. p.n.e. na raka kości.