Megiddo, Bitwa Sądu Ostatecznego
1457 p.n.e. – Izrael. Miażdżące zwycięstwo faraona Totmesa III nad Kananejczykami przeszło do legendy. Do tego stopnia, że dał nazwę ostatecznej bitwie między dobrem a złem, biblijnemu Armagedonowi.
Wiosną 1457 r. p.n.e. w dolinie w pobliżu miasta Megiddo (choć naukowcy nie są zgodni co do dokładnej daty, są zgodni co do miejsca) faraon Totmes III Mencheperre – najważniejszy i najbardziej znany władca-zdobywca starożytnego Egiptu – odniósł swoje największe zwycięstwo.
Następnie stanął naprzeciw sprzymierzonych królów i książąt Kanaanu – tak wówczas nazywano cały obszar między półwyspem Synaj a Eufratem. Najbardziej wytrwałym z nich jest władca miasta Kadesz – to on zjednoczył sąsiadów w koalicję. A Megiddo, miasto położone niedaleko Góry Karmel (dziś w Izraelu), uważane jest za klucz do regionu, gdyż leży na głównej osi komunikacyjnej z południa na północ.
Do miasta prowadzą trzy drogi. Totmes III wybrał najkrótszą drogę dla swojej armii (przez wąwóz), aby zaskoczyć wrogów. Przejście jest tak wąskie, że w niektórych miejscach żołnierze mogą posuwać się naprzód tylko gęsiego, jeden za drugim, a gdy pierwszy opuszcza ten wąwóz, ostatni dopiero co do niego wszedł, na drugim końcu.
Gdyby jego przeciwnicy wiedzieli wcześniej o decyzji faraona,
Courrier International
